Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

Θα μπορούσε να ήταν γελοίο, αν δεν ήταν τόσο τραγικό. Η λέξη «μέτρα» έχει χάσει το νόημά της διότι η κυβέρνηση και η τρόικα έχουν προ πολλού χάσει το μέ­τρο και πλέον έχουν κάνει κανόνα τον ξαφ­νικό θάνατο» όποιου τύχει. Της ΕΡΤ, της Δη­μοτικής Αστυνομίας των νοσοκομείων, των ακινήτων, των αναπήρων, των πολυτέκνων, των ακριτών, των συνταξιούχων, των μι­σθωτών, των επιχειρήσεων, των σχολείων, των παιδιών. Της χώρας συνολικά. Κανείς δεν πρόκειται να γλιτώσει από ένα θανατη­φόρο μείγμα υποτέλειας, ανικανότητας και βαθιάς αλλοτρίωσης αυτών που υποτίθεται ότι έπρεπε να διαφυλάσσουν τα συμφέρο­ντα του έθνους. 

Δυστυχώς, προοπτική δεν φαίνεται στον... ορίζοντα. Όχι σχετικά με την έκβαση του λεγόμενου «προγράμματος - ποιος είπε ότι οι δανειστές δεν έχουν χιούμορ, έστω μαύρο; Αυτό ακολουθεί την προδιαγεγραμμένη πορεία οικονομικού εξανδραποδισμού των Ελλήνων, πολιτικής υποδούλωσης και εντέλει γεωπολιτικού αφανισμού του ελληνικού κράτους. Δεν διαφαίνεται προοπτική, άμεση τουλάχιστον, μιας πολιτικής δύναμης η οποία θα το αποτρέψει όλο αυτό. 

Η Νέα Δημοκρατία από αξιόπιστη συστημική δύναμη ουσιαστικής επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου υπό την ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά, κατέληξε τοπικό παράρτημα του CDU, του κόμματος της Άνγκελα Μέρκελ, και βαυαρέζικη ορντίναντσα. Εξοντώνει τη μια κοινωνική ομάδα μετά την άλλη, αποδομεί το κράτος κομμάτι-κομμάτι, αντί να το εκσυγχρονίσει, ξεπουλάει στην κυριολεξία ό,τι μπορεί, από ενεργειακά δίκτυα μέχρι το νερό, παραδίδει στους Γερμανούς και στο ΔΝΤ λίστες με ονόματα Ελλήνων όπως έκαναν οι δωσίλογοι στην Κατοχή, εγκαθιστά τους Τούρκους στις μαρίνες της χώρας, καταργεί τις Ένοπλες Δυνάμεις και την Άμυνα της χώρας. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, έχει καταφέρει να είναι αξιωματική αντιπολίτευση η οποία αδυνατεί να δημιουργήσει ρεύμα νίκης σε μια χώρα που ισοπεδώνεται από άκρου εις άκρον από το πλέον απάνθρωπο οικονομικό πρόγραμμα που επιβλήθηκε ποτέ σε χώρα του δυτικού -και όχι μόνο- κόσμου. Είναι πιθανό το επόμενο διάστημα, όταν θα εφαρμοστούν τα μέτρα που αποφασίστηκαν και θα ανακοινωθούν τα επόμενα, η δημοσκοπική εικόνα να αλλάξει και να «ξεκολλήσει» από τη σημερινή αμφίρροπη κατάσταση. Μπορεί και όχι. Όσο τελεί υπό τη διανοητική κατοχή ιδεοληψιών που τον οδηγεί να θεωρεί το έθνος εχθρό, αντί να το υπερασπίζεται, τη λαθρομετανάστευση ευλογία, τα σύνορα αναχρονισμό, τους εγκλη­ματίες-ληστές ιδεολόγους αναρχικούς, τους μπαχαλάκηδες αγωνιστές, το κάψιμο της ελληνικής σημαίας δικαίωμα, την ΑΟΖ επεκτατική κίνηση, το εθνικό συμφέρον φα­σισμό και τους κανίβαλους ακραίους ισλα­μιστές ανεκτούς, αλλά όχι την Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι πιθανό ο Σαμαράς να εφαρ­μόσει τρία Μνημόνια ακόμα και να κερδί­σει τις εκλογές. Εξάλλου, με την ταχύτητα με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ προσεγγίζει αλλά και τον προσεγγίζουν το διάφορα κέντρα επιρροής οικονομικά και εκδοτικά και γενικά αυτό που λέμε διαπλοκή, είναι πιθανό, αν κερδίσει τις εκλογές, να έχουμε και Μνημόνιο και δώρο χίλιους λαθρομετανάστες ανά φορολογούμενο με κάθε νέο μέτρο. 

Η Χρυσή Αυγή είναι μάλλον προφανές ότι και όσο και να ανέβουν τα ποσοστά της δεν πρόκειται να αποτελέσει δύναμη και λύση διακυβέρνησης. 

Άρα τι μένει; Μια υπέρβαση –αγαπημένη λέξη από την εποχή της Πολιτικής Άνοιξης-, η οποία προκειμένου να «σωθεί» η πατρίς θα οδηγήσει στο μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό της Νέας Ελλάδας με τον νέο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος από αυτή την εβδομάδα γίνεται και επισήμως ενιαίο κόμμα. Η προοπτική φαίνεται από απολύτως θεωρητική έως σφόδρα απίθανη. Αλλά μήπως η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ δεν ήταν; 

Αυτά για τα οποία δεσμεύτηκε η κυβέρνη­ση στην τρόικα πριν η τρόικα την αδειάσει -για μια ακόμα φορά- με τη δόση, είναι δύσκολο ακόμα και να τα συλλάβεις. Πόσω μάλλον να τα εφαρμόσεις. Κι όμως είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου που έρ­χεται το φθινόπωρο. Προφανώς και δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Ίσως ούτε καν δύσκολες αλλά πλέον μόνο βαριά επώδυνες. Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα το πολι­τικό προσωπικό της χώρος να μην μπορεί να διακρίνει και να διαχειριστεί καμία από τις τρεις και το μόνο που είναι ικανό να προσφέρει να είναι πόνος χωρίς λύση. 

Αυτό γίνεται μέχρι τώρα. Όμως η κατάσταση φτάνει σταδιακά στο μη περαιτέρω. 

Επειδή το σκηνικό αγριεύει πέραν πάσης αντοχής οποιουδήποτε, ας ελπίσουμε ότι θα ενεργοποιηθούν αντανακλαστικά επιβίωσης της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος και έστω την ύστατη στιγμή θα κάνουν όλοι το προφανές. Κάθε σκέψη συνέχισης της σημερινής κατάστασης δεν είναι απλώς μάταιη. Είναι καταστροφική. Και θα ανοίξει άλλες πόρτες, που πρέπει πάση θυσία να μείνουν κλειστές. 

ΣΤΡΥΜΩΝ 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-11/07-17/07/2013)