Ξανά στο τραπέζι η απόκτηση S-400

► Ποιοι προκρίνουν το ρωσικό α/α σύστημα ως «απάντηση» στα F-35.

► Ύστερα από οκτώ χρόνια, στο ΓΕΕΘΑ συζητούν και πάλι για τις δυνατότητες που δίνει το συγκεκριμένο όπλο απέναντι στα νέα Stealth μαχητικά της Τουρκίας.

Η συζήτηση στο Γενικό Επιτελείο Αερο­πορίας αλλά και στο ΓΕΕΘΑ έχει «ανά­ψει» σχετικά με το αν τα τουρκικά F-35 -που σε 18 μήνες από σήμερα θα κά­νουν την εμφάνισή τους στο Αιγαίο- είναι καλύτερο να αντιμετωπιστούν με αναμόρφωση της επίγειας άμυνας ή αν πρέπει να αναζητηθούν νέα μαχητικά αεροσκάφη.

Ταυτόχρονα, η συζήτηση αφορά και στο «ποια μαχητικά» και «ποια α/α συστήματα»; Όσον αφορά στο πρώτο, η απάντηση έχει μάλλον δοθεί, με την πρόταση προς τις ΗΠΑ για χρηματο­δότηση αριθμού (12 με 20) F-35, αλλά αυτό είναι μάλλον δύ­σκολο να υλοποιηθεί, ειδικά στην παρούσα πολιτική συγκυρία των ΗΠΑ. Στο δεύτερο η απάντηση είναι μία και ακούει στο όνο­μα S-400!

Το ρωσικό οπλικό σύστημα τίθεται εκ νέου ως υποψήφιο για την ΠΑ, ύστερα από οκτώ χρόνια περίπου, όταν ο τότε Α/ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Δ. Γράψας είχε συζητήσει με την τότε ρωσική ηγε­σία την προμήθεια του συστήματος που επρόκειτο να εισαχθεί σε υπηρεσία στις ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις. Μάλιστα, ο στρατη­γός σχεδίαζε την απόκτησή του, προκειμένου να το εντάξει σε έναν διπλό σχεδιασμό: Εκτός από αντιαεροπορικό όπλο (από την Κρήτη θα κάλυπτε ουσιαστικά τη μισή Ελλάδα και από τη Θεσσαλία ολόκληρο τον ηπειρωτικό και νησιωτικό κορμό, έως τα Κεντρικά Δωδεκάνησα), σχεδίαζε να το χρησιμοποιήσει στην ανάγκη και ως βαλλιστικό όπλο (έχει τέτοια δυνατότητα), σε απάντηση του τακτικού βαλλιστικού πυραύλου εδάφους - εδά­φους «Yildirim II», που ανέπτυσσε τότε η τουρκική βιομηχανία.

Σε εμπιστευτική συνομιλία του με ομάδα δημοσιογράφων, είχε περιγράφει τις ζημιές τις οποίες θα μπορούσε να προκαλέσει στο Ακσάζ ή ακόμα και στον άλλο ναύσταθμο της Σμύρνης βολή μιας τετράδας βλημάτων του S-400. Η ανατροπή, όμως, της κυβέρνησης Καραμανλή τον επόμενο χρόνο διέλυσε όλον αυτόν τον σχεδιασμό. Ένας βασικός λόγος που επανέρχεται η συζήτηση είναι γιατί τρεις συστοιχίες S-400 θα μπορούσαν να καλύψουν αποτελεσματικά ολόκληρο τον εθνικό εναέριο χώρο και «σημαντικό μέρος» του τουρκικού εδάφους, με κόστος λιγότερο από αυτό της απόκτησης μόλις πέντε F-35 (κάπου 700 εκα­τομμύρια δολάρια). Επίσης, αντίθετα με την πολιτική τριβή με τις ΗΠΑ και την ΕΕ, που θα είχε η απόκτηση Su-35, η απόκτηση της εξέλιξης των S-300, που ήδη βρίσκονται στο ελληνικό οπλοστάσιο δεν θα είναι της ίδιας έντασης.

Φυσικά, υπάρχει το εμπάργκο των χωρών της ΕΕ προς τη Ρωσία, λόγω του Ουκρανικού, στο οποίο συμμετέχει και η Ελλά­δα. Δεν μπορεί να υπάρξει αγορά νέου συστήματος, παρά μόνο ανταλλακτικά για τα παλαιότερα. Υπολογίζεται ότι με τις τεκτονι­κές αλλαγές στις κυβερνήσεις της ΕΕ, του χρόνου τέτοια εποχή το εμπάργκο θα είναι παρελθόν...

(ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ-17/12/2016)