Ο Προμηθέας, τα υποβρύχια και η Πίζα

Μια φορά κι έναν καιρό (όχι πολύ παλιά δηλαδή, από τη δεκαετία του '80 και έπειτα), όσοι επέμεναν ότι οι αμυντικές δαπάνες της χώρας, που αμιλλώνται τα επίπεδα του Ισραήλ, υπερβαίνουν κατά πολύ τις πραγματικές ανάγκες, καταγγέλλονταν στην καλύτερη περίπτωση σαν αιθεροβάμονες και...

ειρηνιστάκηδες και στη χειρότερη, και συνηθέστερη, σαν απάτριδες κοσμοπολίτες και σαν εθνικοί μειοδότες. Δεν ήταν ωστόσο μόνο το υπέρμετρο κόστος των εξοπλισμών αυτό που έπειθε τους διαμαρτυρομένους να συνεχίσουν να διαμαρτύρονται, παρά τις βολές που δέχονταν. Ήταν και η πίστη τους, δικαιωμένη από τα γεγονότα, πως τα όπλα που αγοράζονταν δεν ανταποκρίνονταν σε υπαρκτά προβλήματα και δεν τα επέλυαν. Ήταν και η διπλή βεβαιότητα ότι, αφενός, οι αλλεπάλληλες αγορές επιβάλλονταν στην Ελλάδα από τις φίλες πλην λαίμαργες χώρες και, αφετέρου, ότι με τόσο χρήμα να ρέει θα έπρεπε όλοι οι εμπλεκόμενοι, για να μη σκανδαλιστούν, να διαθέτουν την αντιπειρασμική ασπίδα του Αγίου Αντωνίου· αλλά ο Άγιος Αντώνιος, ως γνωστόν, ασκήτεψε και πολέμησε τον πειρασμό στην Αίγυπτο, όχι στα μέρη μας. Και δεν υπήρξε ούτε υπουργός ούτε επιτελάρχης. 

Πόσο μεγάλο είναι το μερίδιο των αμυντικών δαπανών (που μάλλον δεν δικαιούνται αυτόν τον αθωωτικό χαρακτηρισμό) στο έλλειμμα και στο χρέος, στην κρίση δηλαδή που εξουθενώνει τη χώρα, δεν είναι εξακριβωμένο* σίγουρα πάντως ξεπερνά το μερίδιο των σπάταλων Ολυμπιακών. Διότι, όπως πιστοποιεί και η υπόθεση των γερμανικών υποβρυχίων («επιτομή ενός πρωτοφανούς σκανδάλου διασπάθισης δημοσίου χρήματος και παράνομων πληρωμών», σύμφωνα με το πόρισμα του ΣΔΟΕ που αποκάλυψε η κυριακάτικη «Καθημερινή»), πρόκειται για σκάνδαλο διαρκείας, διαχρονικό και δικομματικό: μια δεκαετία (1996-2006) με μακρά προϊστορία, τρεις κατηγορούμενοι υπουργοί (δύο του ΠΑΣΟΚ, ένας της Ν.Δ., σε μια αναλογία σχετιζόμενη μάλλον με το χρόνο που άσκησαν την εξουσία τα δύο κόμματα παρά με τις ηθικοσυνειδησιακές διαφορές τους), περί τους εκατό οι εμπλεκόμενοι που, δικαιώνοντας τον κ. Πάγκαλο, «μαζί τα φάγανε»· δηλαδή μαζί τα στέρησαν, για «εθνικούς» πάντοτε λόγους, από τα κονδύλια της παιδεί­ας και της υγείας, μαζί τα έστειλαν να ασφαλιστούν στις ξένες τράπεζες, μαζί τα απόλαυσαν εις υγεία των αγαθών αυτού του κόσμου.

Δεν είναι τα υποβρύχια αυτά που γέρνουν. Οι εν εξουσία συνειδήσεις είναι, που κάποια στιγμή μιμούνται τον πύργο της Πίζας, ώσπου να κλονιστούν εκ θεμελίων και να συντριβούν. Οι συνειδήσεις όσων πρωταγωνίστησαν στα σκάνδαλα, όσων τα εξέθρεψαν κι όσων τα ανέχτηκαν ή τα συγκάλυψαν. Αλλά το ένδοξο παρελθόν μας φταίει και η γλώσσα μας με τις παγιδευτικές αμφισημίες της. Όλοι απαιτούσαν να φέρονται οι πολιτικοί σαν Προμηθείς. Ε, κάποιοι καημένοι λάθεψαν και πίστεψαν πως εννοούνταν οι προμήθειες. 

ΕΦ.ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ