Ο «σύμμαχος» και το «άστρο» που σβήνει..

του Μιχάλη Ιγνατίου 

Ουάσιγκτον 

Χωρίς αμφιβολία η Αμερική είναι και σήμερα η πρώτη υπερδύναμη του πλανήτη, αν και αμφισβητείται πλέον από τη Μόσχα και το Πε­κίνο -ιδιαίτερα η Κίνα θα μπορούσε και να την «εκβιάσει», καθώς διαθέ­τει μερικά τρισεκατομ­μύρια δολάρια σε αφρικανικά ομόλογα και αποθέματα. 

Η Ουάσιγκτον έχει ακόμα και σήμερα την ισχύ, αλλά και τη βούληση, να επιτίθεται... -όχι πάντα με επιτυχία- προς υποστήριξη των στρατηγικών της συμφερόντων σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. «Προσφιλής» της περιοχή παραμένει η Μέση Ανατολή, όπου συνεχίζει να έχει εμμονές και πάθη. Παρά το γεγονός ότι οι λαοί της περιοχής μισούν τις Ηνωμέ­νες Πολιτείες, οι Αμερικανοί επιμένουν στο στόχο τους να τη θέσουν υπό τον έλεγχο τους, αν και η πολιτική τους για την ενέργεια μετατίθεται και μετατοπί­ζεται σε άλλα μέρη του κόσμου αλλά και στο εσωτερικό τους. 

Στους σχεδιασμούς τους από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα τον ακρογωνιαίο λίθο αποτελού­σε πάντα το Ισραήλ, που με τη σειρά του ευεργετήθηκε από τις ΗΠΑ και στρατιωτικά και οικονομικά. Βεβαίως, η μια χώρα χρησιμοποιούσε την άλλη, αλλά φαίνεται πως το εβραϊκό κράτος εκμεταλλεύτηκε περισσότερο από την Αμερική τη σχέση τους. Αυτή τη στιγμή νιώθει τόσο δυνατό, ώστε να «βγάζει τη γλώσσα» στην προστάτιδά του... 

Την περασμένη εβδομάδα όσοι βρεθή­καμε στο Κογκρέσο γίναμε μάρτυρες του εξής φαινομένου. Από τη μια, η κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα δια του υπουργού Εξωτερικών, Τζον Κέρι και άλλων ανώτε­ρων αξιωματούχων, να προσπαθεί να πεί­σει τους βουλευτές και τους γερουσιαστές για την ανάγκη να υποστηρίξουν το σχέδιο συμφωνίας με το Ιράν και, από την άλλη, το «εβραϊκό λόμπι», με την υποστήριξη του Ισραήλ, να αντικρούει το Λευκό Οίκο μέσα στο γήπεδό του. Και να κερδίζει. Ναι, δεν διαβάσατε λάθος… 

Ο Πρόεδρος Ομπάμα βρίσκεται στη δει­νή θέση να προσπαθεί να υλοποιήσει έναν από τους στόχους του προεκλογικού του προγράμματος που ήταν το κλείσιμο του πυρηνικού οπλοστασίου του Ιράν, και να χάνει στην έδρα του από το Ισραήλ, που, βεβαίως παραμένει και αυτή τη στιγμή ο μεγαλύτερος σύμμαχος των ΗΠΑ. Ο πρωθυ­πουργός του, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, δεν έχει την καλύτερη γνώμη για τον Αμερικανό Πρόεδρο. Και βεβαίως, δεν κάνω κάποια μεγάλη αποκάλυψη, διότι είναι ευρύτατα γνωστό πως οι σχέσεις της Ουάσιγκτον με το Τελ Αβίβ βρίσκονται στο ναδίρ, λόγω της διαφορετικής αντίληψης των πραγμάτων σε ό,τι αφορά στο Ιράν. Οι Αμερικανοί πιστεύ­ουν ότι μπορούν να συνεννοηθούν με την Τεχεράνη και οι Ισραηλινοί τους απάντησαν μέσω του Κογκρέσου ότι είναι αφελείς αν πιστεύουν ότι το Ιράν σταμάτησε να είναι η πηγή του κακού για την Αμερική. 

Το τελευταίο διάστημα δεν πάει τίποτα καλά για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ. Χάνει σε όλα τα μέτωπα, διότι, ενώ αποφάσισε να τερματίσει τις αμερικανικές επεμβάσεις και παρεμβάσεις στο εξωτερικό και να παρακολουθεί τους «κακούς» εξ αποστά­σεως, την ίδια στιγμή δεν φρόντισε να καλύψει τα νώτα του. Οι συμμαχίες του, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή, έχουν σχεδόν καταστραφεί, κι αυτό οφείλεται στο γεγονός άτι ο κ. Ομπάμα πίστεψε προβληματικούς ηγέτες, όπως ο Ταγίπ Ερντογάν, και έσπασε την αλυσίδα του άξονα με την Αίγυπτο και το Ισραήλ, που βοήθησε ση­μαντικότατα στο παρελθόν τις ΗΠΑ. 

Με τα σημερινά δεδομένα, το Κάιρο δείχνει περισσότερη εμπιστοσύνη στη Μόσχα και το δε Τελ Αβίβ νιώθει ισχυρό να σταθεί και να αντισταθεί με τις δικές του δυνάμεις. Ήδη έχει προχωρήσει σε «συνεννόηση» με τη Σαουδική Αραβία στοχεύοντας από κοινού να χτυπήσουν το Ιράν, και στη Μεσόγειο προσβλέπει στη στρατηγική συνεργασία με την Κύπρο και την Ελλάδα στα θέματα ενέργειας. 

Η Λευκωσία και η Αθήνα σύρονται πά­ντα από τα γεγονότα καθώς οι προβλέ­ψεις των υπευθύνων καλύπτουν μόνο τη συμπεριφορά του μικρόκοσμου της Πλατείας Κολωνακίου Έτσι, μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια ότι θα παρα­μείνουν ουραγοί και σε αυτό το νέο γεω­πολιτικό παιχνίδι που παίζεται στη γειτο­νιά μας… 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-21-27/11/2013)