Quo Vadis; Πού (μας) πάτε, κύριοι;

ΤΗΝ ώρα που στο Κοινοβούλιο είχαμε ακό­μα μια τρύπα στο νερό, έφευγε από τα νερά της Κύπρου το ιταλικό γεωτρύπανο και ο νεοσουλτάνος Ερντογάν πετύχαινε ακόμα μία νίκη εις βάρος του Ελληνισμού. 

Την ώρα που η κυβέρνηση απειλούσε με φυλακή ακόμη και τον Παναγιώτη Πικραμμένο, και η αντιπολίτευση ανέσυρε από τα θυ­λάκιά της Ειδικά Δικαστήρια, η Μέρκελ υπο­δεχόταν τον «Μακεδόνα» πρωθυπουργό των Σκοπιανών. 

Την ώρα που οι αλληλοκατηγορίες και οι κραυγές δεν άγγιζαν το φιλοθεάμον κοι­νό (προτίμησε μπάλα και «Σαρβάιβορ»), ο υπουργός μας των Εξωτερικών μιλούσε για «γάμο» με τους γείτονες, οι οποίοι έχουν ήδη ένα επίθετο (Μακεδονία) και τώρα πρέπει να πάρουν και το επίθετο του ανδρός τους! Πά­λι καλά που μας κατέταξε στο ανδρικό φύλο και δεν σκαρφίστηκε κανένα άλλο περίεργο... 

ΚΑΙ, καθώς πλησιάζει το Πάσχα, θυμάμαι τον τίτλο εκείνης της σπουδαίας ταινίας, την οποία βλέπαμε κάθε χρόνο στα συνοικιακά σινεμά, όπου ο κόσμος σχημάτιζε ουρές για να εξασφαλίσει ένα εισιτήριο. «Quo Vadis;» (Στα λα­τινικά: «Πού πηγαίνεις;») 

Ήταν μια επική ταινία, με αντικείμενο το θείο Πάθος, με έναν Ρωμαίο αξιωματικό που ερωτεύεται χριστιανή, ασπάζεται τη νέα θρη­σκεία και καταλήγει στα λιοντάρια ταυ Νέρω­να! Η ταινία γυρίστηκε το 1951, με πρωταγω­νιστές τον Ρόμπερτ Τέιλορ και την Ντέμπορα Κερ, την Ελίζαμπεθ Τέιλορ σε ένα σύντομο πέ­ρασμά ως χριστιανή κρατουμένη στην αρένα και με σύντομη παρουσία από τους -άσημους τότε- Σοφία Λόρεν και Μπαντ Σπένσερ. Μο­ναδικός ήταν ο Πίτερ Ουστίνοφ ως παρανοϊ­κός Νέρων! Σπουδαία ήταν η μουσική του Μίκλος Ρόζα. 

Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Απλώς για λό­γους εγκυκλοπαιδικούς. Τον τίτλο θέλω να δα­νειστώ και να τον απευθύνω στους πολιτικούς που κρατούν (τι να κάνουμε; Αυτή είναι η αλή­θεια...) τις τύχες μας στα χέρια τους. 

Quo Vadis; Πού πάτε, κύριοι; Έχετε αντιληφθεί (σας επιτρέπουν, δηλαδή, να πείτε ότι το έχετε αντιληφθεί) πού βρισκόμαστε; 

Έχετε καταλάβει ότι στην Τουρκία αναβι­ώνει το οθωμανικό «σαράκι» ; Έχετε αντιληφθεί ότι το 82% των Τούρκων θεωρεί πως η Ελλάδα θα είναι για ακόμα μία φορά (όπως το 1821) η θρυαλλίδα που θα προκαλέσει μεγά­λα προβλήματα στην «αυτοκρατορία»; Έχετε αντιληφθεί ότι οι γείτονες θεωρούν τη Δύ­ση επικίνδυνη για τη χώρα τους; 

ΕΧΕΤΕ καταλάβει ότι τα Σκόπια «αλωνί­ζουν» στα σαλόνια της ευρωπαϊκής διπλωμα­τίας, ενώ εμείς απλώς ακολουθούμε και ψελλίζουμε κάτι περί αλλαγής ονομάτων στο αε­ροδρόμιο και σε κάποιες πράσινες πινακίδες των δρόμων τους; 

Έχουμε καταλάβει ότι μέχρι και ο επικεφαλής της χώρας των χασισεμπόρων Ράμα γελά εις βάρος μας; 

Quo Vadis, παιδιά; Quo Vadis; 

Η ΑΚΙΣ-akis@dimokratianews.gr

(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-24/02/2018)