Ο ΣΥΡΙΖΑ φεύγει, μα η προδοσία … μένει!

Είναι αναμφίβολα καλό που ητ­τήθηκε η αριστερή κυβέρνη­ση, όμως να μη δημιουργού­νται ψευδαισθήσεις για τα μέ­τωπα των εθνικών θεμάτων. Δεν ξέρω τι παπάτζες πουλάγανε στον Τσίπρα ο Βερναρδάκης, ο Παππάς και τα άλλα παιδιά, και τίποτα καψοκαλύβηδες δημοσκόποι, αλλά είναι φανερό πως έπα­θαν το "σύνδρομο του μπούνκερ": Όταν ο Αδόλφος και το επιτελείο του ήταν πια κλεισμένοι στο καταφύγιο της Καγκελα­ρίας, με τον Κόκκινο Στρατό να έχει πλέ­ον εισβάλει στο Βερολίνο, η προπαγάνδα τους ήταν πως τα "μυστικά όπλα" και η στρατιά του Στάινερ θα "έσπαγαν" την πολιορκία και θα συνέτριβαν τον εχθρό σε Ανατολή και Δύση, αλλάζοντας τον ρου της Ιστορίας και προσφέροντας κυ­ριολεκτικά στο "παρά ένα" τη νίκη στους Γερμανούς.

Τα μυστικά όπλα δεν είχαν προλάβει να αναπτυχθούν ή ήταν σε εμβρυακό στά­διο. Τα αεριωθούμενα μαχητικά βγήκαν σε παραγωγή, αλλά ήταν λίγα και χρησιμοποιήθηκαν λάθος. Το γερμανικό πρόγραμμα ατομικής βόμ­βας, ευτυχώς, έχασε την κούρσα από τους Αμερικανούς, αλλιώς σήμερα θα ή­μασταν κανονικό gau, και όχι μόνο οικο­νομικό - φορολογικό.

Το πυραυλικό πρόγραμμα επίσης δεν έ­φτασε σε επίπεδα βεληνεκούς, ακρίβειας στόχευσης και εκρηκτικής ισχύος, που θα μπορούσε να ανατρέψει την υπεροχή της θηριώδους αμερικανικής και ρωσι­κής παραγωγής όπλων. Η δε στρατιά του Στάινερ ήταν λίγες χι­λιάδες υπολείμματα αποδεκατισμένων μονάδων, ναύτες χωρίς καράβια και αε­ροπόροι χωρίς αεροπλάνα, οι οποίοι θα πολεμούσαν ως πεζικάριοι. Ο Αδόλφος και το επιτελείο του είχαν χάψει την ίδια τους την προπαγάνδα. Μόνο όταν τα σοβιετικά άρματα μάχης έ­φτασαν στην πόρτα του καταφυγίου ήρ­θε η επίγνωση της αλήθειας και άρχισαν να αυτοκτονούν ένας-ένας. Έτσι και ο Τσίπρας και το επιτελείο του: Ξεκίνησαν με ΔΙΚΗ τους πρωτοβουλία τη φοβερής σύλληψης ιδέα του Κοτζιά και του Παππά για την "επίλυση" του σκοπια­νού ζητήματος, με στόχους να καταγάγουν πλήγμα στον ελληνικό "εθνικισμό" και τη διάσπαση της Ν.Δ., διότι γνώριζαν τις χαζοχαρούμενες θέσεις της σημερι­νής ηγετικής ομάδας, που δεν είχε αντίρρηση για σύνθετη ονομασία με γεωγρα­φικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις και ήταν εχθρική απέναντι στα συλλαλη­τήρια και στην αυστηρή και σωστή θέση του Συμβουλίου Αρχηγών του 1992, "ού­τε σύνθετο ούτε παράγωγο, καμία χρήση του όρου "Μακεδονία" στην ονομασία του κράτους των Σκοπίων". Μόλις ο Μητσοτάκης όμως οσμίστηκε τη διάσπαση, υιοθέτησε μια μεσοβέζικη θέση, καταπίνοντας το όνομα, αλλά κά­νοντας τον μακεδονομάχο για τα επιμέ­ρους. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ακάθεκτος, προχώρη­σε στην προδοτική συμφωνία, με την ο­ποία διαφωνούν σχεδόν οι μισοί ψηφο­φόροι του.

Παράλληλα, ζήσαμε ένα όργιο προπα­γάνδας. Από την κωμωδία της "ρωσικής παρέμβασης" με τις φαιδρότητες των α­πελάσεων Ρώσων διπλωματών, μέχρι τις καθημερινές ύβρεις και συκοφαντίες προς τα αμέτρητα πλήθη των συλλαλη­τηρίων. Τι γραφικούς, τι θρησκόληπτους, τι φασίστες μάς είπαν... "Ετερόκλητα πλήθη" μάς αποκαλούσε όλους ο πρωθυ­πουργός.

Όταν μαλώνεις με τον λαό σου και την α­λήθεια, είναι ζόρικα τα πράγματα. Ουδέ­ποτε η εξύβριση του ψηφοφόρου αποτέ­λεσε μέσο προσέλκυσης ψηφοφόρων. Κανείς δεν είπε "ποπό, ο Αλέξης με είπε φασίστα που υπερασπίζομαι τη Μακεδο­νία, ας πάω να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ για να του αποδείξω πως είμαι καλό και προο­δευτικό παιδί".

Αντιθέτως, πήγαν στο παραβάν και η δια­φορά στον Βορρά έγινε σφυριά στο κε­φάλι. Κι όμως, έλεγαν δημόσια -μου τα έ­λεγαν κι εμένα φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ- πως τά­χα η Μακεδονία είναι τεταρτοπέμπτο ζή­τημα για να αποφασίσουν οι πολίτες τι θα ψηφίσουν. Καλά κρασιά! Έκαναν προπαγάνδα και την πίστευαν κιόλας. Και τη χώρα πρόδωσαν, έβλαψαν τα συμφέροντά της και τον εαυτό τους τον υπονόμευσαν.

Οι Πρέσπες ήταν προδοσία, αλλά και αυτοπυροβολισμός του κυβερνώντος κόμματος. Η έκπληξη της Μέρκελ, όταν της ξεφούρνισε την πρωτοβουλία του ο πρωθυπουργός, δεν τον ξένισε. Δικαίως δεν πίστευε στα αυτιά της η Frau Kanzierin για την ανόητη και βλαπτική υποχώρηση. Όμως, θα στενοχωρήσω όλους τους καλούς φίλους και τις φίλες που επιχαί­ρουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ φεύγει, όμως η βλάβη που επέφερε στην Πατρίδα μένει. Κανείς από αυτούς που έρχονται δεν θα καταγ­γείλει ή, έστω, αμφισβητήσει τη Συμφω­νία των Πρεσπών.

Ούτε ο επερχόμενος πρωθυπουργός ού­τε ένας ευρωβουλευτής, βουλευτής, υποψήφιος ή στέλεχος της Ν.Δ. δεν έχει την αυτονόητη εθνική θέση της καταγγε­λίας της Συμφωνίας των Πρεσπών. Ο ΣΥΡΙΖΑ το έκανε και η Ν.Δ. βολεύτηκε που άλλος έκανε τη βρομοδουλειά. Ήδη μας έχουν εξηγήσει πως "είναι διεθνής υ­ποχρέωση της χώρας πλέον", "θα είναι καταστροφική η καταγγελία" κ.λ.π. Μόνο κάτι ψελλίσματα, για τάχα επιδίωξη "βελ­τίωσης". Θα της γυαλίσουν τα χρώμια, ξέρω 'γώ...

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως ο ΣΥΡΙ­ΖΑ φεύγει, επιτέλους, όμως η "Βόρεια Μακεδονία" μένει, διότι οι μεν δύο μονο­μάχοι συμφωνούν στο όνομα, από τους δε μικρούς δεν υπάρχει κανείς σοβαρός και αξιόπιστος στη Βουλή και στο Ευρω­κοινοβούλιο για να αγωνιστεί για ανατρο­πή των προδοτικών τετελεσμένων.

Μόνο στο βάθος του μέλλοντος μπορεί να ανατραπεί αυτό από άλλους παράγο­ντες, όπως η δημογραφική έκρηξη των Αλβανών, και όχι γιατί κάποια κινηματική ελληνική πολιτική δύναμη πήρε την εξου­σία και απεκατέστησε τα εθνικά συμφέ­ροντα.

Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης-Πρόεδρος ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ

 (ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ-03/06/2019)