Πήραμε γραβάτα, εδώκαμεν σώβρακα!

«ΤΟ ΠΡΩΤΟ βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος είναι να διαγράψεις τη μνήμη του. Να καταστρέφεις τα βιβλία του, την κουλτούρα, την Ιστορία του. Μετά, να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα Παιδεία, να επινοήσει μια νέα Ιστορία. Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν. Ο υπόλοιπος κόσμος, γύρω του, θα ξε­χάσει ακόμη πιο γρήγορα»...

Αυτά δεν τα λέει κανένας τυχαίος ούτε κανένας «πατριδοκάπηλος», «εθνικολαϊκιστής» ή «ακραίος εθνικιστής», τα λέει ο Μίλαν Κούντερα! Για δες, λοιπόν, που ο κεντροευρωπαίος συγγραφέας, που μας έδωσε την «Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι», είχε μαντέψει εδώ και χρόνια τι μαγειρευόταν στη γειτονιά μας!

ΓΙΑ ΔΕΣ που είχε πάρει χαμπάρι τα περί «συνωστισμού», τα περί «Σλαβομακεδόνων», τους απίθανους τύπους από την -άσ’ τα να πάνε- Αριστερά, που μιλούν στα μικρόφω­να της γερμανικής χυδαίας προπαγάνδας ή στο βήμα της Βουλής με εκείνο το γλωσσικό ιδίωμα το οποίο η κυβέρνηση-παιδική χαρά αποδέχτηκε ως «μακεδονική γλώσσα»!

Για δες που είχε πάρει χαμπάρι από τότε τι θα σκάρωναν ο Μπαλτάς, ο Μαχαίρας, ο Φίλης και ο Γαβρόγλου, τι θα σκέφτονταν οι «φωστήρες» με τα σανδάλια και τις βερ­μούδες στα έδρανα του Κοινοβουλίου, όπου κρεμούν πλέον οι γύφτοι τ’ άρματα!

Για δες που ο Κούντερα μας είχε διαβά­σει και μας ήξερε απ’ έξω κι ανακατωτά. Θα μου πεις, τα ίδια είχε πει και κάποιος άλλος, τον οποίο έχουνε βαλσαμώσει στις ΗΠΑ και μιλάει ακόμη! «Αν θες να κάμψεις τους Έλληνες, πολέμησε τη γλώσσα και την Ιστορία τους» είχε πει και να που βρήκε τους ανθρώ­πους που ανέλαβαν εργολαβία να του κάνου­νε τη χάρη!

Γιατί, ας μη γελιόμαστε, παλικάρια, προχθές μας δώκανε μια γρεβάντα και μας πήρανε τα σώβρακα! Χαμογελούσε αμήχα­να ο Αλέξης (ενώ χαμογελούσε απολύτως συνειδητά ο πολυγραφότατος υμνητής του Γιαρουζέλσκι και λάτρης των σοβιετικών τεθωρακισμένων με το γελαδάρικο σκιάδιο κατακέφαλα), ενώ ο Σκοπιανός μπαγάσας «κένταγε», με τις λέξεις «Μακεδονία» και «Μακεδόνες» να συνοδεύουν ακόμη και τις ανάσες που έπαιρνε για να τονίσει καλύτερα τις λέξεις-μαχαιριές...

ΤΑ ΣΩΒΡΑΚΑ μας επήρανε και αποδείχθη­κε ότι η «διαπραγμάτευση» δεν ήταν παρά μεζεκλίκια και μπιρόνια στα γραφεία του τραγοπόδαρου Νίμιτς, πιθανόν και σε άλλα γραφεία, φίλα προσκείμενα σε μεγάλους χρηματοδότες των γειτόνων μας.

Την πατήσαμε, αδέλφια, την πατήσαμε αγρίως, αφού αναθέσαμε (εμείς και κανέ­νας άλλος) τις τύχες της χώρας σε άτομα που ζούσαν με το όνειρο του «διεθνισμού» και της «πατρίδας χωρίς σύνορα». Και δεν θα ξεμπλέξουμε εύκολα. Να μου το θυμηθείτε!

H AKΙΣ-akis@dimokratianews.gr

(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-19/06/2018)