Πείτε, επιτέλους, αλήθεια στον λαό

Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι μακεδονικό έθνος και γλώσσα δεν υπάρχουν.

Την Τετάρτη ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Ζά­ραν Ζάεφ, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από την άνοδό του στην εξουσία, παρα­χώρησε συνέντευξη Τύπου, όπου αναφέρθηκε και στις εξελίξεις στο Σκοπιανό. Αφού ανέφερε ότι εκκρεμεί τη­λεφωνική επικοινωνία με τον Έλληνα πρωθυπουργό, εί­πε ότι «οδεύουμε προς το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., επιλύουμε διαφορές, ισχυροποιούμε την ταυτότητά μας. Η κυβέρ­νηση συνεχίζει τις συνομιλίες με την Ελλάδα. Ποτέ άλλοτε δεν βρεθήκαμε τόσο κοντά στη λύση και η φι­λία ανάμεσα στις δύο χώρες και στους δύο λαούς πο­τέ δεν ήταν ισχυρότερη. Επιβεβαιώσαμε τη “μακεδονι­κή” γλώσσα, επιβεβαιώσαμε την ταυτότητά μας. Το θέ­μα δεν είναι εύκολο, αλλά η “Μακεδονία" θέλει ηγέτες προκειμένου να προχωρήσει, όχι κούφιες λέξεις. Αληθινοί πατριώτες είναι αυτοί που εξασφαλίζουν το μέλ­λον των “Μακεδόνων”. Η “Μακεδονία” εντάσσεται στο ΝΑΤΟ και επιλύουμε μια διαφορά 25 ετών, που έχει πα­ρασύρει προς τα κάτω τη χώρα». 

Επειδή το θέμα της «μακεδονικής» γλώσσας είναι τεράστιο, κρίνεται σκόπιμο να αναφέρουμε ότι μέλη της κυβέρνησης και του κυβερνώντος κόμματος, συνεπικουρούμενα από προπαγανδιστικά ΜΜΕ, για να δικαι­ολογήσουν την παράδοση του ονόματος, ρίχνουν τις ευθύνες στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμαν­λή, επί της οποίας το 1977 αναγνωρίστηκε η «μακεδο­νική» γλώσσα. 

Μάλιστα, εκτός από τα διάφορα δημοσιεύματα, ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας το βράδυ της 29ης Ιανουάριου 2018, συμμετέχοντας στην εκπο­μπή της ΕΡΤ και απαντώντας σε επικρίσεις που αφο­ρούν το θέμα παραχώρησης της «μακεδονικής» γλώσ­σας, ανέφερε ότι το 1977, επί Κωνσταντίνου Καραμαν­λή, αναγνωρίστηκε η «μακεδονική» γλώσσα σε διάσκε­ψη του ΟΗΕ στην Αθήνα. 

Το αξιοπερίεργο (sic) είναι ότι ακριβώς αυτήν την επιχειρηματολογία χρησιμοποιούν και οι Σκο­πιανοί για να μας πείσουν ότι υπάρχει «μακεδονι­κή» γλώσσα. 

Απαντώντας σε αυτούς τους ισχυρισμούς, που αποδεικνύονται ψευδέστατοι και αποδυναμώνουν τη δια­πραγματευτική θέση της χώρας μας, ο καθηγητής κ. Μπαμπινιώτης σε άρθρο του αναφέρει τα εξής: «Πρό­σφατα ακούστηκε από επίσημα χείλη ότι η Ελλάδα έχει αποδεχθεί (και οιονεί αναγνωρίσει) ήδη την ονομασία “μακεδονική γλώσσα” από το 1977, με προφανή ανα­φορά στην Τρίτη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την τυποποίηση (standardization) των γεωγραφικών ονομάτων που έλαβε χώρα στην Αθήνα 17 Αυγ. - 7 Σεπτ. τού 1977. Η άποψη αυτή άκουσα να επαναλαμβάνε­ται και από άλλους, έχοντας ίσως ξεκινήσει ως “επι­χείρημα” των ίδιων των Σκοπιανών στη διαπραγμάτευ­ση. Οι γραμμές αυτές γράφονται για να φωτίσουν το όλον θέμα». 

Και συνεχίζει ο έγκριτος γλωσσολόγος: «Μια γρήγορη έστω αναδρομή στα σχετικά Πρακτικά τής Διάσκεψης δείχνει χωρίς καμιά αμφιβολία ότι στη Συνάντηση αυτή συζητήθηκε (ως συνέ­χεια άλλων προηγηθεισών Διασκέψεων) ως μόνο θέμα και για πολλές χώρες και γλώσσες (Κινεζι­κή, Αραβική, Εβραϊκή, Ινδική, Ασιατικές γλώσσες κ.ά.) πώς θα μεταγραμματίζονται τα τοπωνύμιά τους με λατι­νικούς χαρακτήρες (“romanization”) βάσει ενός συστή­ματος μεταγραμματισμού (transliteration) των γραμμά­των τού αλφαβήτου τους που θα διευκολύνει να διαβά­ζονται ευρύτερα... 

Φυσικά και δεν ετέθη ποτέ σε εκείνη τη Διάσκεψη θέμα αναγνώρισης τής ονομασίας τής γλώσσας των Σκοπίων ως Μακεδονικής. Αν επρόκειτο να τεθεί τέτοιο θέμα, άλλη θα ήταν η σύνθεση τής ελληνικής αντιπροσωπίας, αλλά θα εναντιωνόμαστε και όλα τα μέλη τής αντιπροσωπίας που έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους με διάφορες ευκαιρίες. Και θα χα­λούσε ο κόσμος στην Ελλάδα! 

Άρα αυτό που αποφασίστηκε, όπως και με όλες τις άλλες γλώσσες, είναι ο απλός μεταγραμματισμός με λατινικούς χαρακτήρες τής γλώσσας των Σκοπίων και όχι η ονομασία της ως “μακεδονικής γλώσσας"!» 

Και καταλήγει ο κ. Μπαμπινιώτης: «Το σκεπτικό αυ­τής της αναδρομής μπορεί να αποτελέσει, νομίζω, ένα ακόμη επιχείρημα στη φαρέτρα τής ελληνικής διπλωμα­τικής διαπραγμάτευσης ότι η βουλγαροσερβική γλώσ­σα των Σκοπίων ούτε αναγνωρίστηκε το 1977 ούτε και τώρα μπορεί να επισημοποιηθεί ως “μακεδονική γλώσσα ». 

Από τα παραπάνω μπορεί να εξάγει κανείς συ­μπεράσματα για τον τρόπο με τον οποίο διαπραγμα­τεύεται η ελληνική κυβέρνηση αυτό το μείζονος ση­μασίας εθνικό θέμα, όπως αποδεικνύεται από το εν­διαφέρον που δείχνουν οι Έλληνες πολίτες γι’ αυτό. 

Εδώ λοιπόν τίθεται ένα ζήτημα: Αντί να λένε συνε­χώς ψέματα οι πολιτικοί και να εμπαίζουν τον κόσμο, καλό θα ήταν να μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας, για να μη μεγαλώνει το κύμα της οργής ανάμεσα στους πολίτες. 

Όλοι γνωρίζουμε, Έλληνες, Σκοπιανοί, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, ότι μακεδονικό έθνος και γλώσσα δεν υπάρχουν. Όλοι γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει και γεω­γραφική Μακεδονία έξω από τα σύνορα της Ελλάδας. 

Επίσης, ο ελληνικός λαός γνωρίζει ότι η κατάσταση είναι δύσκολη και ότι, ακριβώς επειδή τα κέντρα που επιδιώκουν δεκαετίες τώρα την «απελευθέρωση» των Μακεδόνων από την Ελλάδα και τη δημιουργία της «ενι­αίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας» δουλεύουν συστη­ματικά και ότι σε πολιτικό - επικοινωνιακό -και όχι επιστημονικό- επίπεδο έχουν προωθήσει τις θέσεις τους, ο αγώνας για τη δικαίωση της Ελλάδας είναι δύσκολος. 

Αν, λοιπόν, η κυβέρνηση έχει για επιχείρημα ότι «οι άλλοι έδωσαν το όνομα και τη γλώσσα» και ότι «όλος ο κόσμος έτσι τους λέει», καλό είναι να πα­ραδεχτεί την ήττα της Ελλάδας και να δηλώσει ευθαρσώς στους Έλληνες πολίτες ότι η Ελλάδα, αν και γνωρίζει ότι δεν υπάρχει «μακεδονικό έθνος και γλώσσα», υποχρεώνεται να το δεχτεί, επειδή... 

Αυτό θα είναι μια πιο έντιμη στάση απέναντι στους Έλληνες πολίτες, και όχι αυτό που γίνεται τώρα, με απο­κορύφωμα την προχθεσινή δήλωση του προέδρου της Βουλής των Ελλήνων Ν. Βούτση στην ΕΡΤ, που μας εί­πε ότι «δεν είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας να επι­μένουμε πως η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική». 

Σταματήστε, επιτέλους, να λέτε ψέματα και να ταπει­νώνετε τους Έλληνες πολίτες. 

ΣΑΒΒΑΣ Καλεντερίδης 

(ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-03/06/2018)