Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

Το δημογραφικό πρόβλημα και η «επέλαση» των μεταναστών. 

Από τον Ευθύμιο Π. Πέτρου 

Το γεγονός ότι η κρίση και η συνακόλουθη ειδησεογρα­φία εκτόπισαν από την επι­καιρότητα το δημογραφικό πρό­βλημα δεν σημαίνει ότι αυτό είναι στις ημέρες μας τόσο έντονο όσο ήταν πριν από μια εικοσαετία. Τότε που οι ελληνικές κυβερνή­σεις προσπαθούσαν να ενισχύσουν τον θεσμό της οικογενείας και να δώσουν κίνητρα στους Έλληνες για να κάνουν περισσότερα παιδιά. 

Αυτό που άλλαξε είναι ότι πλέον ο Στρατός μας γίνεται επαγγελματικός, με τη στρατιωτική θητεία να ...μειώνεται και τη σημασία των εφέδρων να υποβαθμίζεται, οπότε έπαψε να υπάρχει ένα «ενοχλητικό» στατιστικό στοιχείο, το οποίο υποχρέωνε τους αρμοδίους να ασχοληθούν με το πρόβλημα. 

Και, όμως, σήμερα οι συνθήκες είναι τέτοιες που καθιστούν τις εξελίξεις στο δημογραφικό πιο επικίνδυνες από ποτέ. Ήδη το καμπανάκι του κινδύνου χτύπησε στην Κύπρο. Δεν είναι μό­νον η υπογεννητικότητα που έχει φέρει τον ελληνοκυπριακό πληθυσμό να αριθμεί μόλις 572.000 ανθρώπους. Είναι και το γεγονός ότι η εισβολή των μεταναστών (που σε συντριπτική πλειονότη­τα είναι μουσουλμάνοι) τους έφερε από 1.500 που ήταν το 1990 να εί­ναι περίπου 140 φορές περισσότεροι(!),έχοντας φθάσει σε πληθυσμό τους 200.000! Σήμερα που μι­λάμε , δηλαδή, μπορεί, αν προσθέσουμε τους μου­σουλμάνους αυτούς στον πληθυσμό της κατεχόμενης βορείου Κύπρου, να βρεθούμε μπροστά σε μια εφιαλτική πραγματικότητα όσον αφορά την πληθυσμιακή αναλογία μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων. 

Και στην Κύπρο, τουλάχιστον, μπορούν να έχουν μια επίσημη καταγραφή των μεταναστών, ο αριθμός των οποίων εκτοξεύθηκε κατά την πενταετία της διακυβερνήσεως του νησιού από τον Δημήτρη Χριστόφια και το ΑΚΕΛ. Κάτι που μας δίνει μια αίσθηση του τι μπορεί να συμβεί με μια ενδεχόμενη αριστερή διακυβέρνηση στην Ελλάδα... Διότι ούτε σήμερα έχουμε μια ακριβή εικόνα του πόσοι πράγματι εί­ναι οι μετανάστες-εισβολείς, οι οποίοι έχουν κα­τακλύσει τις πόλεις και τα χωριά μας. 

Σε σύγκριση με το σήμερα, όσα συνέβαιναν κατά τη δεκαετία του '90, όταν μας ανησυχού­σαν οι λίγες χιλιάδες Αλβανών μεταναστών, δεν ήταν τίποτα. Τώρα πρέπει να ανησυχού­με. Διότι, εκτός των άλλων, βλέπουμε και την αδράνεια του ελληνικού κράτους, που ακόμη δεν έχει κατασταλάξει σε μια σοβαρή μετανα­στευτική πολιτική. 

Και μάλιστα με πολιτικές δυνάμεις, ακόμη και μέσα στην κυβέρνηση, να ζητούν, στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου ανθρωπισμού, να αφήσου­με την ασυδοσία να επικρατήσει και να δώσουμε και δικαιώματα σε όλους αυτούς που ήλθαν ζητώντας άσυλο, για να περιφρονήσουν τις αρχές και τις αξίες της κοινωνίας μας, τη θρησκεία μας, τις εθνικές παρακαταθήκες... 

(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-14/06/2014)