TO ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΩΣ ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΣΜΟΥ

του ΘΕΜΗ ΤΖΗΜΑ 

Θυμόμαστε όλοι την αγωνία των «Μένουμε Ευρώπη», τις κυβερ­νητικές επικλήσεις στις ιδρυτικές αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του «ευρωπαϊσμού» από τη μια και την άκα­μπτη επιμονή στην τήρηση των συμφωνηθέντων από την πλευρά των αξιωματούχων της ΕΕ και πλείστων χωρών-μελών από την άλλη. Σήμερα, το Προσφυγικό, το ζήτημα στο οποίο δοκιμάζονται τόσο οι υποτιθέ­μενες ανθρωπιστικές ιδρυτικές αρχές της Ενωμένης Ευρώπης όσο και η τήρηση των συμφωνηθέντων, μετατρέπεται στον γνη­σιότερο καθρέφτη της ουσίας του ευρωπα­ϊσμού: τον δείχνει όπως είναι, ως εργαλείο των ελίτ, του οποίου ο δικαιωματικός και ανθρωπιστικός μανδύας εύκολα και γρή­γορα πετιούνται στην άκρη υπό την πίεση ακροδεξιών και αντιδραστικών δυνάμεων, προς όφελος της σκληρής εκδοχής της κρα­τικής κυριαρχίας, συγκεκριμένων μάλιστα κρατών, ως υπέρτερης και πρακτικά ανέλε­γκτης από όποια συμφωνία στο υπερεθνικό - ευρωπαϊκό πεδίο....
 

Το Προσφυγικό, αφού (συν)προκλήθηκε από τις κυρίαρχες δυνάμεις εντός Ευρω­παϊκής Ένωσης κι ενώ αξιοποιείται ως μέσο συγκέντρωσης επιπλέον εφεδρικού στρα­τού κυρίως υπέρ των ισχυρότερων κρατών της ΕΕ, μετατρέπεται επιπλέον σε εργαλείο περαιτέρω αναδιανομής ισχύος μεταξύ των κρατών-μελών της Ένωσης και, εντέλει, σε μέσο μετασχηματισμού της τελευταίας σε μια a la carte ένωση. 

Κράτη-μέλη επιχειρούν να απομονώ­σουν την Ελλάδα μετατρεπόμενα σε φρούρια, η Τουρκία προσπαθεί να επι­τύχει παραχωρήσεις στο Συριακό όπου βλέπει τη στρατηγική της να καταρρέει, η χώρα μας απειλείται και εκβιάζεται από κράτη που λίγα χρόνια πριν σήκωναν ως λάβαρο τη Συνθήκη Σένγκεν προκειμένου οι εργαζόμενοί τους να μεταναστεύουν προς πλουσιότερες ευρωπαϊκές χώρες. Και, την ίδια στιγμή, η θεσμική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης αδυνατεί ή δεν θέλει να πράξει το ελάχιστο σε επίπεδο ουσίας. Μάλιστα, οι κατά τα άλλα υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πλέον εγκαλούν στην πραγματικότητα την Ελλάδα επειδή δεν βουλιάζει αρκετούς πρόσφυ­γες στη θάλασσα... 

Η Ελλάδα πρέπει να κινηθεί 

Αν κανείς νομίζει ότι πρόκειται για «στρέβλω­ση» των ευρωπαϊκών αρχών, καλά θα κάνει να ξαναδιαβάσει την ιστορία της ηπείρου μας, που βρίθει βαρβαροτήτων. Η ευρωπαϊκή τάξη πραγμάτων ήταν και παραμένει βουτηγμένη στο αίμα και στην εκμετάλλευση του εκάστοτε αδύναμου και μόνο η κοντόφθαλμη, εγωιστι­κή και ναρκισσιστική ματιά μας την εμφανίζει ως δήθεν ηθικά ανώτερη και ανθρωπιστική. 

Αν, δε, η ελληνική κυβέρνηση νομίζει ότι με κούφιες επικλήσεις δήθεν ιδρυτικών αρχών και με τυφλή νομιμοφροσύνη προς την ΕΕ θα κερδίσει κάτι περισσότερο από κλειστά σύνορα στον Βορρά και «γκριζάρισμα» του Αιγαίου στα ανατολικά, καλά θα κάνει να δει την πραγματικότητα όπως είναι και να ανα­θεωρήσει. Η Ελλάδα οφείλει να καταγγείλει το ασφυκτικό δημοσιονομικό πλαίσιο που της έχει επιβληθεί για τρεις λόγους: 

• Πρώτον, πέραν όλων των υπολοίπων λό­γων, χώρα που επωμίζεται τέτοιο τεράστιο και απρόβλεπτο κόστος δεν μπορεί να υφίσταται παράλληλα δημοσιονομική αφαίμαξη και περιορισμό. 

• Δεύτερον, η χώρα έχει κάθε λόγο να κι­νηθεί νομικά εναντίον εκείνων των κρατών -μελών της ΕΕ που παραβιάζουν τις υποχρεώ­σεις τους βάσει των συνθηκών. 

• Και, τρίτον, το ΝΑΤΟ και η Γερμανία δεν έχουν κανένα λόγο να «κόβουν βόλτες» στο Αιγαίο με το μάτι στη Μέση Ανατολή και με πρόσχημα το Προσφυγικό. 

Η χώρα μας έχει σύνορα και μπορεί να τα φυλάξει. Οι πρόσφυγες, άλλωστε, δεν είναι ούτε εισβολείς ούτε κίνδυνος για την εδαφι­κή της ακεραιότητα. Η ΕΕ μπορεί να διαχει­ριστεί την προσφυγική κρίση: έχει και τους πόρους και τις δυνατότητες να περιθάλψει και να εντάξει τους μετακινούμενους πληθυ­σμούς για όσο χρειάζεται, έως ότου επέλθει στοιχειωδώς η ομαλότητα στη Μέση Ανατο­λή, την οποία μαζί με τις ΗΠΑ κατεξοχήν αι­ματοκύλισε τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. 

Δεν θέλει να το κάνει, γιατί οι ηγεσίες της είναι αδύναμες μπροστά στην Ακροδεξιά ή είναι ακροδεξιές οι ίδιες, αλλά και γιατί τα κυρίαρχα οικονομικά συμφέροντα θέλουν αποθηκευτικούς χώρους στην ευρωπαϊκή περιφέρεια. Το ερώτημα για τη χώρα μας εί­ναι αν θα δεχτεί έναν τέτοιο, δολοφονικό και συνάμα αυτοκαταστροφικό, ρόλο. 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-26/02-03/03/16)