Το Αιγαίο, το ΝΑΤΟ και το Προσφυγικό

Γράφει ο INSIDER 

Παρά τις αντίξοες εποχικές συνθήκες, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες εξακολουθούν να περνούν από τα τουρκικά παράλια στα ελληνικά νη­σιά και σε ίδιους με τους προηγούμενους μήνες αριθ­μούς, αποδεικνύοντας την ασυνέπεια της Τουρκίας απέναντι στην πρόσφατη και με γενναιόδωρα ανταλλάγματα συμφωνία της με τους Ευρωπαίους, για λήψη σχετικών δραστικών και αποτελεσματικών μέτρων εκ μέρους της. 

Οι σχετικοί αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί και προβλημα­τίζουν σοβαρά τους Ευρωπαίους. Έτσι, μετά την ιδέα...
των Γερμανών για κοινές ελληνοτουρκικές περιπολίες στο Αιγαίο, που δεν είχε την ανάλογη ανταπόκριση, ακολούθησε η πρόταση πολλών Ευρωπαίων για δημι­ουργία ευρωπαϊκής συνοριοφυλακής και ακτοφυλα­κής, η οποία παραμένει μετέωρη και προς εξέταση. Πολλά, όμως, διαφοροποιούνται από τις τελευταίες δη­λώσεις της Άνγκελα Μέρκελ, μετά τη συνάντησή της με τον Αχμέτ Νταβούτογλου στην Άγκυρα, ότι θα καταβλη­θούν προσπάθειες εμπλοκής δυνάμεων του ΝΑΤΟ για την αναχαίτιση των προσφύγων και τη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε. 

Η αντίδραση του ΝΑΤΟ ήταν εντυπωσιακά γρήγορη και ομόφωνα έγινε αποδεκτή η παρότρυνση-πρόταση της Γερμανίδας καγκελαρίου ως κοινό αίτημα της Γερμανίας, της Τουρκίας και της Ελλάδας. Τα κράτη-μέλη της Συμμαχίας συμφώνησαν να αναπτυχθούν περιπο­λίες στα ελληνοτουρκικά σύνορα και σε συνεργασία με την FRONTEX και με τις εθνικές ακτοφυλακές, με στό­χο να περιοριστεί αποτελεσματικά η δράση των διακινητών που εκμεταλλεύονται και μεταφέρουν πρόσφυγες από τα τουρκικά παράλια στα ελληνικά νησιά. 

Από επιχειρησιακής πλευράς και αξιολόγησης, ένας άριστα οργανωμένος μηχανισμός ελέγχου των θαλασ­σίων συνόρων μας με την Τουρκία θα μπορούσε να κα­ταγράφει και να ταυτοποιεί με ταχύτητα και αξιοπιστία όλους τους εισερχόμενους πρόσφυγες και μετανάστες στην Ελλάδα, αλλά είναι εξαιρετικά αμφισβητήσιμο αν θα ανακόψει τελείως ή θα περιορίσει σημαντικά την εί­σοδό τους σε αυτή, παρά τις διαβεβαιώσεις των Τούρκων ότι θα αποδέχονται την επαναπροώθηση των προ­σφύγων και των μεταναστών που εντοπίζονται. Ο επι­χειρησιακός σχεδιασμός δεν έγινε γνωστός με ακρί­βεια, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι δύσκολο να ελεγχ­θούν όλες οι κυκλοφορίες και μετακινήσεις σκαφών από τα τεράστιου μήκους τουρκικά παράλια στα πολλά κοντινά ελληνικά νησιά, ενώ όσοι εντοπίζονται και επαναπροωθούνται σίγουρα θα επιχειρήσουν ξανά να φθάσουν στον προορισμό τους. 

Γενικά, τα προσφυγικά ρεύματα που εισρέουν συνε­χώς στην Τουρκία θα δημιουργούν όλο και μεγαλύτε­ρες πιέσεις, με αποτέλεσμα, έστω κι αν περιοριστούν σημαντικά οι εισροές τους στα ελληνικά νησιά, να ανοί­ξουν άλλες πύλες εισόδου στο ευρωπαϊκό έδαφος ή να δημιουργηθούν νέες και ίσως χερσαίες διαδρομές. Η ενέργεια που θα απέτρεπε, αν δεν απέκλειε παντελώς, τη δυνατότητα χρησιμοποίησης θαλασσίων μέσων με­ταφοράς από πρόσφυγες και μετανάστες για να φθάσουν σε ελληνικά νησιά, είναι η ανάπτυξη κοινών επι­χειρήσεων στις ακτές και στο έδαφος της Τουρκίας, αλ­λά οι Ευρωπαίοι αποφεύγουν και να συζητήσουν με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αυτή τη δυνατότητα, ενώ αντίθε­τα και χωρίς κανένα δισταγμό, εκβιάζουν και επιβάλ­λουν στην Ελλάδα την ενίσχυση ελέγχου των βορείων συνόρων της με δυνάμεις της FRONTEX. 

Συνεπώς, οι συγκεκριμένες προ­τάσεις και επιλογές, μάλλον, απο­βλέπουν προς άλλους σκοπούς και επιδιώξεις και όχι προς αναχαίτιση των προσφύγων και των μεταναστών, τουλάχιστον ως προς τα θαλάσσια σύνορά μας με την Τουρκία, όπου συμπτωματικά εκδηλώνονται και οι δια­χρονικές τουρκικές επεκτατικές διεκδικήσεις ή αμφι­σβητήσεις. Μια ανάλογη σε σύνθεση ανθρώπινου δυναμικού και συγχρόνων μέσων ευρωπαϊκή η νατοϊκή δύναμη θα έχει τη δυνατότητα να αποκτά και να διαχει­ρίζεται κρίσιμα στοιχεία και πληροφορίες για την αμυν­τική διάταξη και γενικότερα για την ασφάλεια της χώ­ρας, οπότε επέρχεται η κατάργηση της εθνικής μας κυ­ριαρχίας, που βεβαίως θα επιφέρει αμφισβητήσεις και θα εγείρει διεκδικήσεις επί ποικίλων ελληνικών κυριαρ­χικών δικαιωμάτων και συμφερόντων στο Αιγαίο. 

Ο γερμανικός σχεδιασμός γύρω από τον τόσο σημαντι­κής αξίας γεωστρατηγικό και οικονομικό χώρο του Αι­γαίου διευκολύνεται σημαντικά και σε πρώτη φάση από τη συγκυρία της γερμανικής διοίκησης των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων. Οι Ευρωπαίοι βρίσκονται σε σύγχυση και λειτουργούν υπό έκδηλο πανικό. Σίγουρα, κατά τους επόμενους μήνες θα δοκιμασθούν οε πολλές χώρες τα ανθρώπινα δικαιώματα και ίσως αναθεωρηθούν ση­μαντικές, αλλά ξεπερασμένες συμφωνίες και συνθήκες για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. 

Σε κάθε περίπτωση, επιβάλλεται οι ευρωπαϊκές χώρες να καθορίσουν με σαφήνεια την πολιτική τους απέναντι στους πρόσφυγες από τη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανι­στάν. Αν δεν τους δέχονται, να το δηλώσουν, αλλά και να αναλάβουν τις ευθύνες συμμετοχής τους στο δράμα αυτών των ανθρώπων. Αν, όμως, είναι πρόθυμοι ή αναγκάζονται να υποδεχθούν τους πρόσφυγες από τις συγκεκριμένες χώρες, αυτοί θα μπορούσαν να εισέρ­χονται ομαλά από τα χερσαία ελληνοτουρκικά σύνορα, όπου ο έλεγχος και η ταυτοποίησή τους θα πραγματο­ποιούνταν ευκολότερα και συντομότερα, ενώ παράλλη­λα θα περιορίζονταν καθοριστικά οι δυνατότητες δραστηριοποίησης και τα εγκληματικά κέρδη των δουλεμ­πόρων, επιτρέποντας συγχρόνως περισσότερο αποτελε­σματικές επιχειρήσεις ελέγχου και αποτροπής των τυ­χόν επιχειρούντων παράνομη είσοδο στην Ελλάδα με­ταναστών. 

Όμως, οι Ευρωπαίοι, με μοναδικό αλλά όχι απόλυτα πειστικό επιχείρημα τη συνέπεια να αυξηθούν τα προσφυγικά ρεύματα αν επιλεγεί αυτή η διαδρομή των προ­σφύγων, δεν ακολουθούν αυτή την τόσο απλή και απο­τελεσματική διαδικασία αλλά, αντίθετα, επιλέγουν προ­φανείς αναποτελεσματικούς τρόπους αναχαίτισης των προσφύγων και των μεταναστών αδιαφορώντας προ­κλητικά για τον ανθρώπινο πόνο και για τη ζωή ακόμα και μικρών παιδιών, μόνο και μόνο για να εξυπηρετη­θούν ύπουλα και άνομα μελλοντικά συμφέροντά τους στην περιοχή του ανατολικού Αιγαίου. 

Με βάση τους παραπάνω συλλογισμούς, αν όχι πει­στικά επιχειρήματα, όλη η πολιτική της χώρας μας γύρω από το προσφυγικό πρόβλημα θα πρέπει να συσχετίζε­ται, πέραν των άλλων, με τα κυριαρχικά δικαιώματα και συμφέροντά μας στο Αιγαίο, αφού ξεκάθαρα αυτά απει­λούνται πλέον και από άλλους, που πιθανόν να βρεθούν στα ίδια χαρακώματα με τους μόνιμα απειλητικούς ανα­τολικούς γείτονές μας. 

(ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ-13/02/2016)