Γράφει η Μυρτώ Μπούτση.
Θα ήταν δυνατό στο μέλλον οι άνθρωποι που πάσχουν από διαβήτη τύπου 1 να μην χρειάζονται να κάνουν ενέσεις ινσουλίνης ή κάποια άλλη θεραπεία; Αλλά η ασθένεια να εκδηλωνόταν ως ασυμπτωματική, χωρίς δηλαδή να αποτελεί τροχοπέδη στη καθημερινή τους ζωή; «Ναι» απαντούν...
Αμερικανοί επιστήμονες, οι οποίοι προσφέρουν μια λύση πέρα από το καθιερωμένο πλαίσιο θεραπείας. Αντί δηλαδή να επικεντρώνουν στο πρόβλημα της αναπλήρωσης της ινσουλίνης στον οργανισμό, όπως λένε, αν καταφέρουν να ελέγξουν, δεν θα έχει πια σημασία η έλλειψη της ινσουλίνης.
Η γλυκαγόνη είναι μια ορμόνη που εκκρίνεται από το πάγκρεας όταν παρατηρείται υπογλυκαιμία και αυξάνει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. Στον οργανισμό των διαβητικών τα επίπεδα της γλυκαγόνης είναι αφύσικα υψηλά. Στην πραγματικότητα, εξηγούν οι ερευνητές, ο ρόλος της ινσουλίνης συνίσταται στο να ελέγχει την γλυκαγόνη. Επομένως, όπως λέει ο Δρ Ρότζερ Ούνγκερ από το Ιατρικό Κέντρο UT Southwestern, «αν δεν έχεις γλυκαγόνη, τότε δεν χρειάζεσαι ινσουλίνη». Οι ερευνητές επιβεβαίωσαν τη θεωρία κάνοντας πειράματα σε ποντίκια, τα οποία μετάλλαξαν γενετικά ώστε να μην διαθέτουν ενεργούς υποδοχείς γλυκαγόνης. Παρατήρησαν ότι ακόμη και όταν είχαν καταστραφεί τα παγκρεατικά βήτα κύτταρα τους που παράγουν ινσουλίνη, εκείνα δεν ανέπτυξαν διαβήτη. Κάνοντας μάλιστα τεστ ανοχής στη γλυκόζη διαπίστωσαν ότι αυτό ισχύει επίσης για τον σακχαρώδη διαβήτη κύησης αλλά και για τον λεγόμενο προδιαβήτη.
«Έχουμε όλοι μεγαλώσει πιστεύοντας ότι η ινσουλίνη είναι μια παντοδύναμη ορμόνη, χωρίς την οποία η ζωή είναι αδύνατη. Αλλά αυτό δεν ισχύει» λέει ο Δρ Ούνκερ. «Αν ο διαβήτης οριστεί ως αποκατάσταση της ομοιόστασης της γλυκόζης στα φυσιολογικά επίπεδα, τότε αυτή η μέθοδος βρίσκεται πολύ κοντά στη θεραπεία του». Οι ερευνητές αναζητούν τώρα τον τρόπο να μπλοκάρουν την παραγωγή γλυκαγόνης και στους ανθρώπους που πάσχουν από διαβήτη, πεπεισμένοι ότι μελλοντικά θα οδηγήσει στην ελαχιστοποίηση της ανάγκης για ενέσιμη ινσουλίνη.
ΕΦ.ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΗ γλυκαγόνη είναι μια ορμόνη που εκκρίνεται από το πάγκρεας όταν παρατηρείται υπογλυκαιμία και αυξάνει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. Στον οργανισμό των διαβητικών τα επίπεδα της γλυκαγόνης είναι αφύσικα υψηλά. Στην πραγματικότητα, εξηγούν οι ερευνητές, ο ρόλος της ινσουλίνης συνίσταται στο να ελέγχει την γλυκαγόνη. Επομένως, όπως λέει ο Δρ Ρότζερ Ούνγκερ από το Ιατρικό Κέντρο UT Southwestern, «αν δεν έχεις γλυκαγόνη, τότε δεν χρειάζεσαι ινσουλίνη». Οι ερευνητές επιβεβαίωσαν τη θεωρία κάνοντας πειράματα σε ποντίκια, τα οποία μετάλλαξαν γενετικά ώστε να μην διαθέτουν ενεργούς υποδοχείς γλυκαγόνης. Παρατήρησαν ότι ακόμη και όταν είχαν καταστραφεί τα παγκρεατικά βήτα κύτταρα τους που παράγουν ινσουλίνη, εκείνα δεν ανέπτυξαν διαβήτη. Κάνοντας μάλιστα τεστ ανοχής στη γλυκόζη διαπίστωσαν ότι αυτό ισχύει επίσης για τον σακχαρώδη διαβήτη κύησης αλλά και για τον λεγόμενο προδιαβήτη.
«Έχουμε όλοι μεγαλώσει πιστεύοντας ότι η ινσουλίνη είναι μια παντοδύναμη ορμόνη, χωρίς την οποία η ζωή είναι αδύνατη. Αλλά αυτό δεν ισχύει» λέει ο Δρ Ούνκερ. «Αν ο διαβήτης οριστεί ως αποκατάσταση της ομοιόστασης της γλυκόζης στα φυσιολογικά επίπεδα, τότε αυτή η μέθοδος βρίσκεται πολύ κοντά στη θεραπεία του». Οι ερευνητές αναζητούν τώρα τον τρόπο να μπλοκάρουν την παραγωγή γλυκαγόνης και στους ανθρώπους που πάσχουν από διαβήτη, πεπεισμένοι ότι μελλοντικά θα οδηγήσει στην ελαχιστοποίηση της ανάγκης για ενέσιμη ινσουλίνη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.