Η λαιμαργία της Τουρκίας και η αυτοπεποίθηση των Ελλήνων, σε συνδυασμό με τον ενδοτισμό των Ελλήνων πολιτικών

ΧΘΕΣ, από αυτήν τη θέση, έγραφα για το ανεκτίμητο κεφάλαιο, που ονομάζεται Χριστόφορος Πισσαρίδης και για τα εξίσου ανεκτίμητα πνευματικά ελληνικά κυπριακά κεφάλαια, που διαφεύγουν στο εξωτερικό, επειδή η ημεδαπή ανεπάρκεια, μιζέρια και κακεντρέχεια δεν ανέχεται να τα αξιοποιήσει για την πρόοδο του τόπου. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Κύπρο, παρατηρείται και στην Ελλάδα. Ο Βασίλειος Μαρκεζίνης, γιος του Σπύρου Μαρκεζίνη, περιφανούς πολιτικού και ιστορικού της Ελλάδας, είναι διεθνούς φήμης ακαδημαϊκός και συγγραφέας. Τα τελευταία χρόνια, με πυκνή αρθρογραφία, αναλύσεις και συνεντεύξεις του, προειδοποιεί την ελληνική πολιτική ηγεσία για την επιθετικότητα και τα νεο-οθωμανικά σχέδια της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Κυρίως, εξανίσταται κατά της πολιτικής ηγεσίας, του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και ενός δουλωμένου Τύπου, που αρνούνται να κατανοήσουν τους τουρκικούς σχεδιασμούς στη...

Θράκη, στο Αιγαίο και στην Κύπρο.

Ο Β. Μαρκεζίνης στηλιτεύει την ελληνική υποχωρητικότητα και έμφοβη στάση έναντι μιας αποθηριωμένης και λαίμαργης Τουρκίας. Σε συνέντευξή του στο αθηναϊκό «Έθνος» (9/1/2011), επικρίνει τη στάση των ΗΠΑ έναντι της Ελλάδας αλλά φοβάται, λέγει, και τους πολιτικούς της Ελλάδας, που υποβάλλουν στους ταλαίπωρους Έλληνες την υποταγή στους ξένους και την απεμπόληση εθνικών και κυριαρχικών δικαιωμάτων. Προβλέπει ότι στο τέλος, θα συμφωνηθεί συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, ενώ δεν αποκλείει χειροτέρευση της κατάστασης στη Δυτική Θράκη, όπου οι Τούρκοι μεθοδεύουν καταστάσεις όπως έπραξαν και στην Κύπρο. Ο Μαρκεζίνης ελπίζει ότι «η καλοζωία, ο καταναλωτισμός και ο υλισμός της εποχής μας, σε συνδυασμό με τη συμφεροντολογία ενός εν πολλοίς ανυπόληπτου Τύπου, δεν έχουν διαβρώσει εντελώς τη φιλοπατρία και τη λεβεντιά της πατρίδας μου».

Ο Β. Μαρκεζίνης θέτει θέμα αλλαγής πολιτικής της Αθήνας έναντι της Τουρκίας, απαλλαγής από το σύνδρομο των Ιμίων και της Μαδρίτης, και καλεί επιτακτικά την κυβέρνηση Παπανδρέου να προχωρήσει στην οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Κύπρο, διασφαλίζοντας πρώτιστα το Καστελλόριζο. Τι θα έκανε ο ίδιος, αν ήταν υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας; Ιδού τι λέγει μεταξύ άλλων: «Θα αντέκρουα αυτήν την αηδή και συνεχώς προβαλλόμενη φενάκη, από τις γνωστές επιδοτούμενες δεξαμενές σκέψης, ότι η Τουρκία τάχα άλλαξε και αιφνιδίως μεταβλήθηκε σε επιστήθια φίλη μας. Θα καθυστερούσα την είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ, επικαλούμενος το συμφέρον της Ευρώπης να μην κληρονομήσει τα προβλήματα που – καθ’ ομολογίαν του ίδιου του κ. Νταβούτογλου – θα έφερνε μαζί της μια πλήρης ένταξη. Θα προετοίμαζα, με διάφορους τρόπους, τη μονομερή διακήρυξη των δικαιωμάτων μου στην ΑΟΖ μας και μετά θα προχωρούσα στην οριοθέτησή της.

»Εν συνδυασμώ με τα ανωτέρω, θα ενίσχυα τις δικές μας διαπραγματευτικές δυνατότητες, πλησιάζοντας όλους όσοι μπορούν να μας βοηθήσουν, και δεν θα βασιζόμουν μόνο σ’ αυτούς που μας εγκατέλειψαν στο παρελθόν. Θα ξαναέδινα στους συμπατριώτες μου αυτοπεποίθηση, ενισχύοντας την πίστη τους στο παρελθόν τους, την ιστορία και τη θρησκεία τους, και θα ‘’ξήλωνα’’ τάχιστα την προπαγάνδα ξένων αλλά και Ελλήνων, η οποία έχει δημιουργήσει αυτό το ‘’κόμπλεξ’’ ενοχής και κατωτερότητας που μας διακατέχει απέναντι στην Τουρκία. Τέλος, θα προειδοποιούσα τόσο τους ενδοτικούς πολιτικούς όσο και τα δημοσιοϋπαλληλικά (και επιδοτούμενα) ‘’ακαδημαϊκά δεκανίκια’’ τους ότι, με την παρούσα συμπεριφορά τους, πλησιάζουν το οριακό σημείο όπου η πολιτική ευθύνη ενδέχεται να μετατραπεί σε ποινική». Γι’ αυτό οι πολιτικάντηδες της Ελλάδας δεν τον αξιοποιούν.

(Πηγή)