Πολύ αργά για προτάσεις: Δεν έμεινε τίποτε για να κλέψετε!

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Η κυβέρνηση, τα ελληνικά πολιτικά κόμματα και μεμονωμένοι εν ενεργεία πολιτικοί όφειλαν να έχουν αντιληφθεί πως όσα πορίσματα και αν καταθέσουν, όσες διαφορετικές γνώμες και αν εκφράσουν, όσες προτάσεις και αν διατυπώσουν (για το μέλλον, βεβαίως), δεν μπορούν να παραπλανήσουν πλέον κανέναν. 

Οφείλουν να καταλάβουν – και να εγκαταλείψουν τώρα τις απέλπιδες προσπάθειες διάσωσής τους – ότι κάθε νέα πρόταση που πέφτει στο τραπέζι οδηγεί σε περαιτέρω γελοιοποίηση του πολιτικού συστήματος. 

Οφείλουν να αντιληφθούν ότι κανέναν πλέον δεν ενδιαφέρει το μέλλον, διότι απλούστατα το μέλλον δεν υπάρχει. Είναι υποθηκευμένο και, (όπως προκύπτει από τις τελευταίες προτάσεις εξ εσπερίας για εθελούσια αναδιάρθρωση του χρέους με νέο δανεισμό για επαναγορά από την Ελλάδα των ομολόγων της), θα παραμείνει υποθηκευμένο για πολλές δεκαετίες. 

Πώς να το πούμε για να το καταλάβουν καλύτερα; Δεν μας ενδιαφέρουν... οι προτάσεις αντιδιαφθοράς που θα εφαρμοστούν όταν δεν θα έχει απομείνει πλέον τίποτε για να κλέψουν! 

Στις αρχές του μήνα, η κυβέρνηση υπέβαλε πακέτο προτάσεων (έλεγχος των οικονομικών των κομμάτων από επιτροπή που θα αποτελείται κυρίως από δικαστικούς, αυστηρότερες κυρώσεις για τους παραβάτες, αλλαγές στον τρόπο ελέγχου του «πόθεν έσχες», μείωση κρατικής χρηματοδότησης, διαφάνεια). 

Την προηγούμενη Παρασκευή – και ενώ χάλαγε ο κόσμος με τα χαΐρια της Επιτροπής για το σκάνδαλο της Ζήμενς – εμφανίσθηκε με δικό της πακέτο προτάσεων η Νέα Δημοκρατία.  Και αντί να στηλιτεύσει την (αναποτελεσματική, όπως αποδείχθηκε) βιομηχανία των εξεταστικών που έστησε η κυβέρνηση και να ζητήσει να μπει τέλος σ’ αυτήν την παρωδία, υπέβαλε προτάσεις για… βελτίωση των εξεταστικών. 

Μεταξύ άλλων (καθαρά διαδικαστικών) ζητά στις εξεταστικές επιτροπές να μετέχει ίσος αριθμός βουλευτών από κάθε κόμμα και το προεδρείο τους να εκλέγεται από τα μέλη των επιτροπών με μυστική ψηφοφορία. Υποτίθεται ότι με αυτόν τον τρόπο δεν θα μπορούν τα κόμματα δια της πλειοψηφίας τους να επιβάλουν την κομματική γραμμή. 

Οπότε, είτε δεν θα καταλήγουν πουθενά και θα μένει η κάθε ομάδα στυλωμένη στην άποψή της, με αποτέλεσμα και πάλι να μην βγαίνει κανένα συμπέρασμα, είτε το κόμμα της πλειοψηφίας θα εξασφαλίζει τον αναγκαίο σύμμαχο για να κάνει τη δουλειά του (με τα παζάρια να πηγαίνουν σύννεφο). 

Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά γίνονται επειδή προσπαθούν όλοι να κρατήσουν  τις υποθέσεις ελέγχου των σκανδάλων στα χέρια τους. Να παραμείνουν κριτές και κρινόμενοι. Κάτι που δεν συμβαίνει σε καμιά χώρα του κόσμου – όπως σε καμιά χώρα του κόσμου δεν διανοήθηκαν οι πολιτικοί της (και δεν τους επετράπη) να θέσουν το Σύνταγμα και τους νόμους στην υπηρεσία της (ταχύτατης) παραγραφής των αδικημάτων τους. 

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα οφείλει να αντιληφθεί ότι στα μάτια του λαού οι εξεταστικές επιτροπές που απαρτίζονται από βουλευτές, δεν έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία. 

Στη Βρετανία, όταν πριν από δύο χρόνια αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο για τα (γελοία) βουλευτικά έξοδα, δεν έγινε καμιά εξεταστική επιτροπή (και μάλιστα αποτελούμενη από βουλευτές). Η υπόθεση ανατέθηκε στον συνταξιούχο ανώτατο δημόσιο υπάλληλο Σερ Τόμας Λέγκ, ο οποίος σε σύντομο χρόνο έκανε την έρευνά του και κατέθεσε το πόρισμά του, με αποτέλεσμα άλλοι να παραιτηθούν και άλλοι να δηλώσουν ότι δεν θα θέσουν ξανά υποψηφιότητα οι μισοί βουλευτές του βρετανικού κοινοβουλίου. Πριν καν ολοκληρωθεί η έρευνα είχαν παραιτηθεί έξι μέλη της κυβέρνησης! 

Το πόρισμα του Σερ Τόμας Λέγκ παραδόθηκε τον Φεβρουάριο του 2010 και ουδείς τόλμησε να τον κατηγορήσει για «αντικοινοβουλευτική συμπεριφορά» (όπως κάνουν κάποιοι κύριοι και κυρίες εδώ μόλις τολμήσει να πει κανείς τη γνώμη του), όταν μίλησε για «κουλτούρα ανεντιμότητας» από τους πολιτικούς και «κουλτούρα υποταγής» από τους υπαλλήλους που δικαιολογούσαν τα έξοδά τους. 

Είχαμε μάλιστα και την πρώτη παραίτηση Προέδρου της Βουλής των Κοινοτήτων από το 1695! Όχι επειδή έκανε κάτι, αλλά επειδή κατηγορήθηκε πως «γνώριζε και σιωπούσε»! Ο τότε πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν, έδρασε αστραπιαία: Συνέστησε δύο ανεξάρτητες εποπτικές αρχές για τον έλεγχο των βουλευτικών εσόδων και δαπανών, ενώ ψηφίστηκε νόμος με… αναδρομική ισχύ, βάσει του οποίου πήγαν ήδη φυλακή οι πρώτοι. Ψήφισαν δηλαδή νόμο βαρύτερο από αυτόν που ισχύει για τους απλούς πολίτες – την ώρα που στην Ελλάδα κάνουν το ακριβώς αντίθετο. 

Αλλά και η έρευνα κατά του πρώην πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ για την συμμετοχή της Βρετανίας στον πόλεμο του Ιράκ, δεν διεξάγεται από κάποια επιτροπή κοινοβουλευτικών. Επικεφαλής της είναι ο επίσης συνταξιούχος ανώτατος δημόσιος υπάλληλος Σερ Τζον Τσίλκοτ. 

Και όταν πριν από τρία χρόνια αποκαλύφθηκε η παράνομη χρηματοδότηση του βρετανικού Εργατικού Κόμματος από τον επιχειρηματία Ντέιβιντ Άμπραχαμς με 673.975 λίρες, ο γενικός γραμματέας του κόμματος υπέβαλε την παραίτησή του. Λίγο αργότερα, παραιτήθηκε και ο υπουργός Εργασίας, που ελεγχόταν για δωρεές 137.000 ευρώ. 

Είδατε να παραιτείται κανείς εδώ; Αλλά θα μου πείτε, βρέθηκε εδώ ποτέ πώς χρηματοδοτούν τα κόμματα τις πολυδάπανες καμπάνιες τους; 

Πριν από τρία περίπου χρόνια  παραιτήθηκε ο πρωθυπουργός  της Ιρλανδίας Μπέρτι Άχερν, επειδή αποκαλύφθηκε ότι έπαιρνε μυστικά ποσά επιχειρηματίες κατά την δεκαετία του 1990. 

Εδώ όχι μόνο δεν δικάζεται κανείς για ότι συνέβη πριν από το 2007 – και εντός ολίγου και για ότι συνέβη πριν από το 2009 – αλλά η δεκαετία του 1990 θεωρείται ήδη ότι ανήκει στην… παλαιολιθική εποχή! 

Στη Γαλλία, πάνω από 600 πολιτικοί και τοπικοί άρχοντες έχουν κατηγορηθεί και καταδικασθεί για διαφθορά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια.  Είναι γνωστή η περίπτωση του πρώην πρωθυπουργού Πιερ Μπερεγκοβουά, που αυτοκτόνησε την πρωτομαγιά του 1993, ενώ διαρκούσε δικαστική έρευνα εναντίον του για άτοκο δάνειο ενός εκ φράγκων που έλαβε από τον επιχειρηματία Ροζέ Πελά. 

Ο Ζακ Σιράκ έμεινε δώδεκα χρόνια στην Προεδρία (στη διάρκεια των οποίων είχε ασυλία), αλλά το 2008 άρχισε να μπαινοβγαίνει στα ανακριτικά γραφεία για υπόθεση της δεκαετίας του 1980, τον καιρό που ήταν δήμαρχος Παρισιού. Στη Γαλλία, όταν λήγει η περίοδος της ασυλίας, η ανάκριση ξαναρχίζει από το σημείο όπου είχε σταματήσει. Ούτε παραγραφές, ούτε εξεταστικές επιτροπές, ούτε τίποτα. 

Την ίδια περίοδο, στο εδώλιο του κατηγορουμένου καθόταν ο πρώην υπουργός των Εσωτερικών Σαρλ Πασκουά,  για το περίφημο «Αγκόλα-γκειτ» της δεκαετίας του 1990 (παράνομη πώληση όπλων και «παράλληλη» διπλωματία). 

Ακόμη και ο μεγαλοεπιχειρηματίας γερουσιαστής και ιδιοκτήτης της «Φιγκαρό» Σερζ Ντασό καθαιρέθηκε από το αξίωμα του δημάρχου της πόλης Κορμπέιγ – Εσόν για χρηματισμό ψηφοφόρων, χωρίς να σταθεί δυνατόν να τον σώσει ούτε η φιλία του με τον Σαρκοζί.  

Τον Σεπτέμβριο του 2008, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Εχούντ Όλμερτ παραιτήθηκε, όταν οι ανακριτικές αρχές τον παρέπεμψαν σε δίκη για το σκάνδαλο χρηματοδότησής του επί 15 χρόνια (ως υποψήφιος δήμαρχος Ιερουσαλήμ και ως υποψήφιος για την ηγεσία του Λικούντ)  από τον Αμερικανοεβραίο επιχειρηματία Μόρις Ταλάνσκι. 

Στην Ιταλία, πριν από δύο χρόνια, συνελήφθησαν ή τέθηκαν σε κατ’ οίκον περιορισμό βουλευτές, περιφερειάρχες, δήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι του Δημοκρατικού Κόμματος, κατηγορούμενοι για μίζες 15 εκ ευρώ από πετρελαϊκές εταιρίες. 

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το FBI συνέλαβε τον Δημοκρατικό κυβερνήτη της πολιτείας Ροντ Μπλαγκόγεβιτς και τον προσωπάρχη του Τζον Χάρις, με την κατηγορία της συνωμοσίας για προσωπικό οικονομικό όφελος, της διαφθοράς και της υπόθαλψης δωροδοκίας, καθώς προσπαθούσαν να πουλήσουν την έδρα του Ιλινόις στη Γερουσία που έμεινε κενή μετά την εκλογή του Ομπάμα στην προεδρία. 

Στο Βέλγιο παραιτήθηκε ο πρωθυπουργός ΥΒ Λετέρμ για προσπάθεια επηρεασμού της Δικαιοσύνης, που εξέταζε την διάλυση του τραπεζικού ομίλου Φόρτις.  

Στη Ν. Κορέα αυτοκτόνησε πέφτοντας σε χαράδρα ο πρώην Πρόεδρος Ρο Μου-Χιουν,  μην αντέχοντας την πίεση από την έρευνα για διαφθορά που διεξαγόταν σε βάρος του. 

Ο πρώην δήμαρχος της γαλλικής πόλης Σεν Σιπριέν, Ζακ Μπουίγ, βρέθηκε απαγχονισμένος στο κελί του, σε φυλακή του Περπινιάν. Είχε κατηγορηθεί  ότι αγόρασε  για τον δήμο έργα τέχνης πέντε εκ ευρώ, τα οποία στη συνέχεια εξαφανίστηκαν, ενώ εκκρεμούσε επίσης εις βάρος του έρευνα για έλλειμμα 40 εκ στα ταμεία του δήμου. 

Την ίδια περίοδο, το Συμβούλιο των Σοφών πραγματοποίησε για πρώτη φορά έλεγχο στο ταμείο της γαλλικής προεδρίας και υποχρέωσε τον Σαρκοζί να επιστρέψει 14.123 ευρώ, τα οποία αφορούσαν προσωπικά του έξοδα. 

Πριν από δύο χρόνια είχαμε παραιτήσεις ακόμη και στο Ιράκ, μεταξύ των οποίων και αυτή του υπουργού Εμπορίου, επειδή αγόραζαν ακατάλληλα τρόφιμα,  χρεώνοντας στο κράτος την κανονική διεθνή τιμή. 

Με δεδομένο ότι η Εξεταστική για την Ζήμενς ούτε βρήκε πού πήγαν τα αποδεδειγμένα 100 εκ των μιζών, ούτε εμφανίζει καμιά σπουδαία απόδειξη διαφθοράς Ελλήνων πολιτικών, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι στην Ελλάδα – σε αντίθεση με όλα τα παραπάνω παραδείγματα – οι πολιτικοί είναι απολύτως αδιάφθοροι. 

Σε αυτήν την περίπτωση, όμως, με δεδομένο επίσης ότι λόγω της διαφθοράς και της κακοδιαχείρισης φθάσαμε στην σημερινή καταστροφή, θα πρέπει να δεχθούμε ότι όλα συνέβαιναν κάτω από την μύτη τους και δεν έπαιρναν χαμπάρι. Οπότε, μπορεί να μην είναι διεφθαρμένοι, αλλά είναι σίγουρα ηλίθιοι. 

Δεν γίνεται! Πρέπει να διαλέξουν: Ή διεφθαρμένοι ή ηλίθιοι! 

Υ.Γ. 1 Το περασμένο Σάββατο παραιτήθηκε από την ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος  ο Ιρλανδός πρωθυπουργός Μπράιαν Κόουεν, που θα παραμείνει στην πρωθυπουργία μέχρι τις εκλογές της 11ης Μαρτίου – πρόωρες μετά την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ και την παραίτηση πέντε μελών του υπουργικού συμβουλίου. 

Υ.Γ.2  Υπενθυμίζω, ότι κατά των διεφθαρμένων πολιτικών έχουν ήδη ξεσηκωθεί οι Τυνήσιοι, οι Αλγερινοί και οι Αλβανοί.

(Πηγή)