Όταν δεν υπάρχει λόγος, . . . υπάρχει λόγος

 Γράφει ο Ευθύλογος

Πολλοί βουλευτές εκφράζουν την απορία τους για τη λειτουργία των εξεταστικών και προανακριτικών  επιτροπών της Βουλής. 

Κάποιος μάλιστα αναρωτήθηκε: 

«γιατί κάνουμε  Εξεταστική Επιτροπή όταν από πριν ξέρουμε ότι έχουν παραγραφεί τα αδικήματα;». (εδώ)

Ομολογώ ότι με εξέπληξε η υποκριτική αφέλεια αυτών των...  πατέρων του Έθνους. (Και κάποιων μητέρων για να είμαστε δίκαιοι)

Είναι σαν να ρωτάμε γιατί εξετάζουμε και μελετάμε  τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη, τους πίνακες του  Picasso ή τις παρτίδες των μεγάλων σκακιστών. 

Ποιος λογοτέχνης δεν ζηλεύει τη γλωσσική τελειότητα του Παπαδιαμάντη;

Ποιος νέος ζωγράφος δεν φιλοδοξεί να γίνει ένας μικρός Picasso; 

Ποιος σοβαρός σκακιστής δεν έχει εντρυφήσει στις ιστορικές βαριάντες και δεν διδάχτηκε από τις παρτίδες του Σπάσκυ και του Φίσερ;   

Να λοιπόν ο πρώτος σοβαρός λόγος για τις εξεταστικές επιτροπές! 

Αν δεν εξετάσουμε σε βάθος  το έργο των μεγάλων απατεώνων,  πως θα τους μοιάσουμε; 

Ποιος θα περιφρονούσε μια  «κωλοχορηγία» [1] των 400000 – 500000 ευρώ;    

Ποιος  δεν θα ήθελε να ενθυλακώνει «νόμιμα και ηθικά»;

Ποιος θα αδιαφορούσε για μια «μίζα»  γύρω στα 1000000 μάρκα, ειδικά όταν αυτό αποτελεί  «πάγια κομματική τακτική»;   

Ποιος  δεν φιλοδοξεί  να κλέπτει «σεμνά και ταπεινά»; [2]

Για να το επιτύχει όμως αυτό, πρέπει να μελετήσει σε βάθος τον βίο και την πολιτεία των βιρτουόζων του.......... χρηματισμού και της «απαλλοτρίωσης» του δημοσίου πλούτου.  

Η συμμετοχή σε μια επιτροπή «διαφάνειας» παρέχει μια ευκαιρία πρώτης τάξεως!

Και βέβαια -  επειδή ουδείς αλάθητος -  όλο και κάτι μπορεί να «διέλαθε της προσοχής» ακόμη και αυτών των μαέστρων της λαθροχειρίας. 

Ιδού και ο δεύτερος σοβαρός λόγο ύπαρξης των εξεταστικών επιτροπών!

Δεν είναι άλλος από την βελτίωση των μεθόδων αλλά και την αποφυγή των ιδίων λαθών.

Οι  συμμετέχοντες  σ’ αυτές τις «καθαρτήριες» επιτροπές, μελετούν  τις  τεχνικές  του «νομίμως άρα και ηθικώς κλέπτειν», ώστε να τελειοποιήσουν  τις μεθόδους του παρελθόντος αλλά και  να μην επαναλάβουν τα ίδια λάθη στο μέλλον. 

Κάτι σαν τις «ασκήσεις άνευ στρατεύματος» που γίνονται στις στρατιωτικές σχολές. Αναλύονται «επί χάρτου» ή στην αμμοδόχο οι ελιγμοί  παλιότερων μαχών, ώστε με την πρώτη ευκαιρία να είμαστε σε θέση να  επαναλάβουμε  τις μεγαλοφυείς κινήσεις αλλά και να αποφύγουμε τις λανθασμένες. 

Όσο για τους αφελείς που περιμένουν και ελπίζουν ότι μέσω των εξεταστικών  θα εξαφανιστεί η αγυρτεία από τον δημόσιο βίο, καλό είναι να έχουν υπόψη τους ότι οι κάθε είδους επιτροπές,  λειτουργούν σαν τα αποσμητικά χώρου. Δεν εξαφανίζουν την αιτία της βρωμιάς αλλά παραπλανούν και εξαπατούν δημιουργώντας τεχνητή ατμόσφαιρα ευωδίας.    

* * * * * * * * *

[1] Για να θυμηθούμε και εκείνο το «κωλόσπιτο» που αν δεν απατώμαι μεταφράστηκε σε κάμποσες  «κωλομεζονέτες». Διαμπερείς υποθέτω, για να μπάζουν από παντού όπως η Ελλάδα.

[2] Ο μακαρίτης ο Πετρόπουλος είχε χαρακτηρίσει την κλοπή ως «συμπύκνωμα εργασίας». 

Και είχε δίκιο. Αν σκεφτούμε ότι για να κερδίσει κάποιος 1000 € π.χ. πρέπει να εργάζεται ένα μήνα, και ο κλέφτης μπορεί να αποκτήσει το ίδιο ποσόν μέσα σε λίγα λεπτά, καταλαβαίνουμε πόσο πιο «πυκνή εργασία» επιτελεί.  Με αυτή την έννοια, όχι απλώς απενοχοποιείται πλήρως η κλοπή αλλά δοξάζεται! Γιατί λοιπόν να την αποφύγουν οι ταγοί μας;  

(Πηγή)