Ανόητο αλλά και επικίνδυνο πολιτικό παιχνίδι

Γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντάρας

Οι δημοσκοπήσεις «πρόθεσης ψήφου», «δημοφιλίας», ή «κοινωνικής αποδοχής» που παράγονται σωρηδόν τα τελευταία χρόνια, από εταιρείες που δημιουργήθηκαν επί τούτου και στην πραγματικότητα «ζουν» -και καλοζούν μάλιστα- από τους πελάτες τους, συνεχίζουν να απαξιώνονται. Από τη μία επειδή ο κόσμος κατάλαβε πια ότι οι «πελάτες» που...

παραγγέλνουν τις δημοσκοπήσεις δεν είναι οι οποιοιδήποτε πολίτες ή άλλες εταιρείες που, ξαφνικά, ξύπνησαν ένα πρωί και τους έπιασε μεγάλη περιέργεια να μάθουν τι θα ψήφιζε ο λαός, εάν αύριο γίνονταν εκλογές ή ποιος είναι ο περισσότερο ή λιγότερο «δημοφιλής» υπουργός. Και ότι ο άνθρωπος αυτός επικοινώνησε στο… Πυξ Λαξ με μια εταιρεία δημοσκοπήσεων, που τη βρήκε στον «Χρυσό Οδηγό» και της παρήγγειλε μια δημοσκόπηση, έτσι για να ικανοποιήσει την περιέργεια του ή για να κερδίσει ένα στοίχημα με τους φίλους του. Ο κόσμος κατάλαβε ότι τις δημοσκοπήσεις τις παραγγέλνουν –και τις χρυσοπληρώνουν- κόμματα, πολιτικές ομάδες στηριζόμενες από οικονομικά συμφέροντα, επιχειρηματίες που θέλουν να αποφασίσουν προς τα πού θα «αποσταλούν» οι … χορηγίες, μεγάλες εταιρείες αλλά και επιχειρήσεις Τύπου που επιθυμούν να παίξουν τον ρόλο του «εκλογομάγειρα» αλλά και να αυξήσουν τις πωλήσεις τους και τα ποσοστά τους «πουλώντας» ένα προϊόν –αέρα-, που ωστόσο θα κάνει τον κόσμο να «αγοράσει» προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων δεν είναι τυχαίες εταιρείες. Και προσωπικό πληρώνουν και επιστήμονες-αναλυτές για να χειριστούν τις πιθανότητες λαθών και αποκλίσεων και ειδικούς σχεδιαστές, ώστε να απευθυνθούν σε συγκεκριμένο «κοινό», σε συγκεκριμένες συγκυρίες. Έχουν έξοδα. Και γνώση έχουν. Και επιστημονική στήριξη. Αλλά το προϊόν που παράγουν είναι πάντα «ύποπτο» και φυσικά, είναι κάτι παρόμοιο με την «συνδιαλλαγή» πελάτη-καταστηματάρχη, όταν ο πελάτης θέλει ένα ζευγάρι μαύρα, δετά, δερμάτινα παπούτσια νούμερο 43 και ο καταστηματάρχης πρέπει αυτό ακριβώς να του δώσει, έστω και αν ύστερα από συζήτηση και «πρόβα», επέρχονται κάποιες διαφοροποιήσεις. Ωστόσο, το προϊόν που θέλει να αγοράσει ο πελάτης, πρέπει να είναι οπωσδήποτε παπούτσι, μαύρο, νούμερο 43. Όλα τα άλλα… 

Οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων 2-3 ετών έχουν αποδείξει ότι όλες οι εταιρείες δημοσκοπήσεων μπορούν να «βγάλουν» όποιο αποτέλεσμα ενδιαφέρει τον πελάτη! Υπάρχουν τρόποι, χωρίς αυτό να περιλαμβάνει αναγκαστικά τη «νοθεία». Αλλά τηλεφωνικές συνεντεύξεις, «κάλπες» σε διάφορα σημεία και «συνεντεύξεις» είναι απόλυτα ελεγχόμενοι τρόποι «καταγραφής». Πόσα άτομα 750; Μπορεί και 1000. Κι αν κάτι δεν μας «βγαίνει», μπορεί και 1500. Και περισσότερα, μέχρι του σημείου που αυτό που ζητεί ο πελάτης να επιτευχθεί. Άνδρες; Γυναίκες; Σε ποσοστά 50-50, 60-40, 45-55, Σε ηλικίες 21-45, 30-55, 35-60; Στα Πατήσια; Στο Παγκράτι; Στη Γλυφάδα; Στην Ομόνοια;, Στην Κηφισιά; Στη Νέα Ιωνία; Λίγες ερωτήσεις; Πολλές ερωτήσεις; Όλα τα κόμματα; Τα μισά; Τα δύο «μεγάλα»; Τα κόμματα εντός Βουλής; Διαλέγετε και παίρνετε… 

Τώρα πρόσφατα, προστέθηκε και ένα νέο στοιχείο: η «αναγωγή» . Που φέρνει τα πάνω-κάτω στα αποτελέσματα. Πήρε το ΠΑΣΟΚ 25% και το ποσοστό των «αναποφάσιστων» είναι 25%; Υπεραπλούστευση: προσθέτουμε στο 25%, το 25% του 25%, δηλαδή 6,25%, βγάζουμε ένα 31,25% και το παρουσιάζουμε. Πήρε η Νέα Δημοκρατία 20%, δηλαδή 5 μονάδες λιγότερες; Προσθέτουμε στο 20%, το 20% του 25% των αναποφάσιστων, δηλαδή 5%, βγάζουμε ένα 25% και το παρουσιάζουμε. Η διαφορά, πήγε αυτομάτως στο 6,25 %. Και πάνω σε αυτό το ποσοστό αρχίζει η σπέκουλα. Πόσες μονάδες προηγείται το ΠΑΣΟΚ, 5ή 6,25; Η όποια «συζήτηση» περί αξιοπιστίας αντικρούεται με το «μα αυτό είναι μια απλή δημοσκόπηση, δεν είναι εκλογές». Ορθώς. Αλλά η εντύπωση έχει μείνει… Και εδώ, αρχίζουμε και σκεφτόμαστε ότι πλέον, κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Γιατί στα χωρίς αναγωγή αποτελέσματα, το ΚΚΕ είναι στο 7,5%, ο ΛΑΟΣ στα 5%, ενώ ΣΥΝ, Κουβέλης και Μπακογιάννη «παίζουν» ανάμεσα στο 2,4 και το 2,9, άρα δεν μπαίνουν στη Βουλή. Ενώ με την αναγωγή, το ΚΚΕ πάει στο 9%, ο ΛΑΟΣ στο 6% και φυσικά αυξάνουν τις έδρες τους, ενώ οι άλλοι τρείς περνάνε το 3%, μπαίνουν στη Βουλή και παίρνουν κι αυτοί τις δικές τους έδρες. «Περισσεύουν» έδρες για αυτοδυναμία; Κι αν «πέφτω» και λίγο έξω, ε… μια απλή μαθηματική αναγωγή είναι, δεν είναι δα και εκλογές! Αλλά η εντύπωση που μένει είναι εντελώς διαφορετική. 

Περνάμε μια πολύ περίεργη περίοδο. Μια περίοδο που κανείς δεν σκέφτεται εκλογές αλλά τα χάλια της χώρας, της δουλειάς του και της οικογένειας του. Μια περίοδο που δείχνει να μην έχει αύριο. Αλλά αύριο πάντα υπάρχει. Αναπόδραστα. Κι αυτοί που επιθυμούν να το πλαστογραφήσουν με ανόητα και επικίνδυνα παιχνίδια, τίποτε άλλο δεν κάνουν παρά να ενισχύουν την κατάρρευση και την αναξιοπιστία. Με πρόσφατο το παράδειγμα των τελευταίων δημοτικών εκλογών, κατά τις οποίες μόλις το 34,23% των Αθηναίων πήγε στις κάλπες και εξέλεξε τον στηριζόμενο από το ΠΑΣΟΚ Δήμαρχο.

CRASH