Απόδοση ευθυνών

Οι βουλευτές θα απολογηθούν στους ψηφο­φόρους, ο πρωθυπουργός στη Δικαιοσύνη.

Βλέποντας, χθες, την εικόνα του Γ. Παπανδρέου, όπως έφτανε στη μικρή μου οθόνη από τις Βρυξέλλες, ειλικρινά ένιωσα Ευρωπαίος πολίτης δεύτερης κατηγορίας. Γιατί δεν είναι ότι καλύτερο να αντιλαμβάνεσαι ότι τα ηγετικά στελέχη της Κομισιόν αντιμετωπίζουν τον πρωθυπουργό της χώρας σου ως παρία. Αγωνιούσε, ο καημένος, να μάθει τι συζητήθηκε την Κυριακή ανάμεσα σε ...

Μέρκελ και Σαρκοζί, στο Βερολίνο, για την Ελλάδα. 

ΉΤΑΝ ΕΜΦΑΝΕΣ ότι δεν μπόρεσε να βρει άκρη. Όχι γιατί δεν θα ήξερε ο Ρομπέι τι έγινε. Αλλά γιατί δεν βλέπουν ισότιμο τον εκπρόσωπο της Ελλάδας, ώστε να τον ενημερώσουν. Ούτε είναι αυτή η πρώτη φορά που ο πρωθυπουργός βρίσκεται στο περιθώριο, αναμένοντας από άλλους να μάθει τι έχει αποφασιστεί, χωρίς αυτόν, για μας. Υπάρχουν μαρτυρίες συναδέλφων που λένε ότι και στις Συνόδους Κορυφής ο Γ. Παπανδρέου βρίσκεται μόνιμα στην αναμονή των ανακοινώσεων και όχι ενεργός στη διαβούλευση, που αφορά στο μέλλον της χώρας. Ανεξάρτητα από το αν γίνεται έτσι ή όχι, ο πρωθυπουργός, επειδή δεν θεωρείται αξιόπιστος συνομιλητής, ενώπιον των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι μόνον δεν έχει δυνατότητες να διαπραγματευθεί, αλλά, δείχνοντας καλή διαγωγή, αναγκάζεται να κάνει μονίμως αποδεκτά σχέδια ανεφάρμοστα για τη χώρα. Αυτή είναι η δική μας θλιβερή πραγματικότητα. Δεν μπορεί μέτρα που έπρεπε να είχαν παρθεί σταδιακά σε διάστημα δύο χρόνων, να εφαρμόζονται τόσο άτσαλα, τόσο άδικα, τόσο εκδικητικά με απαίτηση να αποδώσουν σ΄ ένα μήνα. Οι Πολίτες αναγνωρίζουν τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα από τους πειραματισμούς των «κηπουρών» και την πρωθυπουργική αστάθεια στις αποφάσεις, που συνοδεύεται από έλλειψη διοικητικής ικανότητας. Ωστόσο, υπάρχουν όρια στις κυβερνητικές απαιτήσεις για την καταβολή των φόρων, τη συρρίκνωση των εισοδημάτων, τη μείωση μισθών και συντάξεων. Οι Πολίτες δεν είναι μηχανές που παράγουν χρήματα. Έχουν ανάγκες, έχουν ζωή, έχουν υποχρεώσεις, οικογένεια. Το κράτος είναι υποχρεωμένο να παρέχει και να δημιουργεί συνθήκες απασχόλησης και επιστροφής των ανταποδοτικών κρατήσεων. Η χώρα ζει κάτω από το φόβο τού αύριο, ενώ η κυβέρνηση, σε προϊούσα διάλυ­ση, δεν προσφέρει στον Πολίτη ασφάλεια για το μέλλον του. Την εβδομάδα που τελειώνει σήμερα, ένας μεγάλος αριθμός κυβερνητικών βουλευτών, δημόσια, εκφράζει τον προβληματισμό του για την εσωτερική κατάσταση η οποία χειροτερεύει από μέρα σε μέρα. 

ΝΟΜΙΖΟΥΝ ότι έτσι αποπλένουν τις δικές τους ευθύνες. Αλλά πόσο μακριά ο Γ. Παπαν­δρέου μπορεί να πάει «αυτή τη βαλίτσα», με τη δική τους συνενοχή, οδηγώντας τους Πολίτες σε συνθήκες μετακατοχικές; Η δική τους ευ­θύνη θα μετρηθεί στις επερχόμενες εκλογές. Η δική του, στη Δικαιοσύνη.

ΑΝΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΕΑ

(Εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ-15/10/2011)