Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τα ζιβάγκο και τα σύμβολα
Θεσμός: Κατάσταση δημιουργός ηθικών ή νομικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Αυτή είναι, πολύ απλά, η έννοια του θεσμού. Η Ελλάδα, δυστυχώς, στα 180 χρόνια της ζωής της ως κράτος δεν κατόρθωσε να δημιουργήσει θεσμούς σταθερούς, ικανούς να απολαμβάνουν τον σεβασμό των πολιτών. Μια περίεργη... «μαγκιά», κατάλοιπο της οθωμανικής καταπιέσεως, το σύνδρομο του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» ή του «ποιος είναι αυτός;» κυριάρχησαν και κυριαρχούν ακόμη.
Η εκ φύσεως και δικαίως δημιουργηθείσα ασέβεια ή ο εξαναγκαστικός σεβασμός προς τον κατακτητή-δυνάστη δεν επέτρεψαν στον Έλληνα, πολίτη ή υπήκοο, να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την απόδοση του προσήκοντος σεβασμού προς τους θεσμούς τους οποίους επεδίωξε, ματαίως, να θεσπίσει. Τους βασιλείς τους ανεβοκατέβαζε, τους Προέδρους των κατά καιρούς Δημοκρατιών δεν τους σεβόταν, το Κοινοβούλιο το απαξίωνε, τη Δικαιοσύνη την αγνοούσε, την Εκκλησία τη λοιδορούσε και την ενέπαιζε. Μετά το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, καταργώντας το πολίτευμα (με δημοψήφισμα, φυσικά), επεδίωξε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις του σεβασμού προς τους θεσμούς της Δημοκρατίας. Λογάριαζε, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο. Η αρχή έγινε με το ζιβάγκο. Ήταν το σύνθημα του «δεν σε υπολογίζω». Ο Φλωράκης και ο Κεπέσης φορούσαν γραβάτα, ο Ανδρέας και ο Άκης ζιβάγκο! Η συνέχεια δόθηκε με το «δεν έχετε δικαίωμα δια να ομιλείτε», δηλαδή ή ασέβεια προς τον κοινοβουλευτισμό σε πρότυπα Μπάαθ, και ολοκληρώθηκε με τα «Ομοιόχρωμα και ομοιόμορφα», με τα οποία ο θεσμός έγινε... μπάχαλο! Με έναν Καραμανλή υπερήλικα δεν ήταν δυνατό να ανανεωθεί ο θεσμός, και ακολούθησε μια προεδρία που προήλθε από κομματικές ισορροπίες τρόμου: Ο πρόεδρος ενός κόμματος που ουδέποτε έτυχε λαϊκής αποδοχής έγινε «ο δημοφιλέστερος Έλληνας», για να ακολουθήσει μια ακόμη προεδρία, προϊόν κομματικής ισορροπίας, με τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Σε μια Δημοκρατία που δεν είναι προεδρική αλλά προεδρευομένη ο Πρόεδρος πρέπει να είναι πρόσωπο-σύμβολο, που να μπορεί να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη ,και τον σεβασμό των πολιτών και να είναι αδύνατο να κομματιστεί (άρα να μην προέρχεται από κομματικά αξιώματα) ώστε σε δεδομένη στιγμή να έχει τη δύναμη να πει «ως εδώ» και να παρέμβει αποφασιστικά! Συνεπώς, ας μη διαμαρτυρόμαστε για όσα συνέβησαν στις παρελάσεις. Τους θεσμούς τους δυναμώνουν τα πρόσωπα που τους εκφράζουν.
Η ΑΚΙΣ
(εφ. δημοκρατία-31/10/2011)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.