Λέξεις που καρφώνουν

Ο μέσος υποστηρικτής του Μνημονίου είναι πιθανότερο να δει εξωγήινο παρά να έχει ακούσει ποτέ τη λέξη «ευθιξία».

Μη τυχόν και πείτε τη λέξη «ευθιξία» σε Πρόεδρο Δημοκρατίας, βουλευτή της κυβέρνησης (ή κομματιδίου της προσκολλήσεως), υπουργό, «ψύχραιμο» δημοσιογράφο ή κομματικό στέλεχος που συναινεί με το Μνημόνιο και κοιμάται έχοντας στο...
κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι του κάδρο με φωτογραφία της Μέρκελ. Σ΄αυτές τις κατηγορίες συμπολιτών μας είναι άγνωστη και ακατανόητη. Γι΄αυτό και τρομαχτική! Αν ένας αμέριμνος μεγαλοπαράγοντας του δημοσίου βίου την ακούσει απότομα, προτού πέσει ξερός θα κάνει τα ακόλουθα : θα αρχίσει να κουνάει απότομα την κεφαλή του δεξιά αριστερά, θα ουρλιάζει λέξεις από το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο στα σουαχίλι, την ίδια στιγμή που θα παίζει την «Παπαλάμπραινα» σε μπάντζο μασουλώντας τα νύχια των ποδιών του. Στη συνέχεια θα αρχίσει να εκτοξεύει σε περαστικούς όλα τα αποθέματα σούσι που φυλάει στο ψυγείο του. Λιποθυμώντας, λίγο πριν από την αποπληξία θα σας ικετεύει να του κόψετε εισιτή­ριο μπίζνες κλας στο κανό του Παπαν­δρέου και θα ψελλίζει σκόρπια ψηφία από αριθμούς λογαριασμών στην Ελ­βετία και διευθύνσεις εδρών οφσόρ εταιριών στην Καραϊβική. 

Χαρακίρι 

Μια και το θέαμα είναι οικτρό και επειδή ουδείς πολιτισμένος Έλλην θέλει να δει έναν συμπατριώτη του σ΄ αυτήν την κατάσταση, καλό είναι να αποφεύγει να κάνει χρήση της «ευθιξίας» χωρίς συνταγή γιατρού και άδεια από το οι­κείο αστυνομικό τμήμα. Για την άλ­λη τη λέξη, την «παραίτηση», δεν θα μπούμε καν στον κόπο να αναλύσου­με τις συνέπειες της, διότι είναι εξόχως φρικιαστικές και μας διαβάζουν και μικρά παιδιά. Είναι παράλειψη των αρχών ασφαλείας της χώρας, που επιτρέπουν την αλόγιστη χρήση επικίνδυνων λέξεων και εκφράσεων ενώπιον υπερασπιστών του παπανδρεϊκού μονόδρομου. Αν είχαμε κράτος, θα είχαν απαγορευτεί από καταβολής ΠΑΣΟΚ. Αν έχετε την παραμικρή αμφιβολία, απλώς θα σας θυμίσουμε ότι αυτές οι ολέθριες λέξεις, σε περίπτωση που γίνουν πιστευτές από τον διάσημο ακροατή τους, μπορεί να οδηγήσουν αρχικά σε «παραίτηση» (μακριά από εμάς κι όπου θέλει ας είναι) ή σε επικράτηση ασιατικών συμπεριφορών, όπως το «χαρακίρι». Είναι προφανές ότι από την Ασία μας αρέσουν μόνο το κινέζικο φαγητό, τα γουάν, τα γεν, οι επενδυτές και το σούσι. Όχι οι σπάθες που μπήγονται στις κοιλιές των κυβερνώντων ένεκα «ευθιξίας». Αυτά γράφονται επειδή τον τελευταίο καιρό μερικοί αντεθνικά σκεπτόμενοι απαιτούν επιδείξεις «ευθιξίας» από αναντικατάστατους πολιτικούς, μιντιακούς και πολιτειακούς παραγοντες.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΙΑΚΟΣ

(ΕΦ. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-31/10/2011)