Γιατί δεν υπάρχει συντονισμός και αποτέλεσμα στην αντίδραση μας!

Γράφει ο Γιάννης Πρεβενιός

e-mail: prevejohn@yahoo.gr

Πολλοί διερωτώνται γιατί ενώ ο Ελληνικός λαός υποφέρει από τις επιλογές και τις αποφάσεις των κυβερνόντων εν τούτοις συνεχίζει να παραμένει επί της ουσίας αδρανής. Κάνοντας μια προσεχτική ανάλυση των δεδομένων μπορούμε να ανιχνεύσουμε τα στοιχεία που ...μας δίνουν την ερμηνεία στο παραπάνω ερώτημα.

Πιστεύω ότι η στρατηγική που ακολουθήθηκε τα τελευταία χρόνια ήταν βασισμένη στην γνωστή φράση “Διαίρει και βασίλευε”.

Αυτή την στιγμή η Ελληνική κοινωνία αποτελείτε από “αλληλοσπαρασσόμενες” ομάδες τις οποίες εντέχνως δημιούργησαν οι κυβερνόντες διαχρονικά βασισμένοι και στο έμφυτο κουσούρι που κουβαλάμε στο DNA μας δηλ. αυτό της διχόνοιας μεταξύ μας. Ένα κουσούρι που είναι καταγεγραμμένο πάμπολλες φορές μέσα στο ρου της πολύχρονης ιστορίας μας.

Έτσι λοιπόν στην σημερινή πραγματικότητα εκτός από τους κλασικούς διαχωρισμούς μiας κοινωνίας δηλ. μεταξύ της αστικής, της μεσαίας και της κατωτέρας τάξης έχουμε τους κομματικούς διαχωρισμούς που ο δικομματισμός τους μετέτρεψε και σε κομματικούς στρατούς μέσω των διορισμών όπου και εκεί τους διέσπασε σε υποκατηγορίες δηλ. αυτές των υψηλόμισθων π.χ των ΔΕΚΟ των επιλεγμένων υπουργείων και των υπολοίπων που πήραν μια θέση και ένα αξιοπρεπή μισθό.

Παρένθεση ο δημόσιος τομέας διογκώθηκε σκοπίμως για να καλύψει την ανεργία που δημιουργήθηκε λόγω του ότι δεν υπήρχε αναπτυξιακή πολιτική που θα έφερνε παραγωγή και θέσεις εργασίας.

Αυτή η κατάσταση οδήγησε σε δύο ακόμα μεγαλύτερες αντίπαλες ομάδες δηλ. αυτές των δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων οι οποίοι δικαίως αγανακτούσαν για τα προνόμια των πρώτων οι οποίοι όντας πολλοί οι ιθύνοντες για να δικαιολογήσουν την παρουσία τους δημιούργησαν ένα αντιπαραγωγικό, δαιδαλώδες και γραφειοκρατικό κράτος.

Θυμηθείτε τις πολλές υπογραφές που χρειάζονταν να μαζέψουμε από όροφο σε όροφο και από γραφείο σε γραφείο στις διάφορες υποθέσεις μας με το δημόσιο.

Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και για άλλους διαχωρισμούς όπως αυτούς των κλειστών επαγγελμάτων ακόμα και για τον “οπαδικό” φανατισμό στα αθλητικά μας πιστεύω.

Εν κατακλείδι λοιπόν τώρα που η υπάρχουσα εξουσία υλοποιεί το τελικό σχέδιο του ξεπουλήματος της χώρας μας και υποθηκεύει τις ζωές μας εμείς απλά μαζευόμαστε στις πλατείες σε πηγαδάκια χωρίς συνοχή, χωρίς σχέδιο και με μούντζες και κατάρες προσπαθούμε να ξορκίσουμε το κακό που μας βρήκε.

Σαν μουσικός θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα από το χώρο μου για να γίνω πιο κατανοητός.

Αυτή την στιγμή μοιάζουμε με μια ορχήστρα=κοινωνία η οποία αποτελείτε από πολλούς μουσικούς=λαός οι οποίοι ανήκουν σε διάφορες ομάδες οργάνων=εργασιακές και κοινωνικές ομάδες όπου κάποιοι παίζουν διάφορα μουσικά μέρη=διάφορες θέσεις και απόψεις και όλοι αυτοί προσπαθούν να συντονιστούν για να έχουν ένα θετικό ηχητικό αποτέλεσμα.

Τζίφος! Δεν θα το καταφέρουν ποτέ γιατί λείπει ο Μαέστρος=Ηγέτης του οποίου τις οδηγίες και τα νεύματα θα πρέπει να ακολουθήσουν για να μπορέσουν να συγχρονιστούν για να αποδώσουν το προσδοκόμενο αποτέλεσμα.

Αυτό κατά την γνώμη μου είναι το πρόβλημα που έχουμε και δεν μπορούμε να αντιδράσουμε σαν κοινωνία και αυτό εκμεταλλεύονται τα πολιτικά ξόανα που μας τρομοκρατούν και μας δέρνουν.

Μας λείπει ένα Ηγέτης ο οποίος θα εμπνεύσει αλλά κυρίως θα συντονίσει την αντίσταση μας για την τελική νίκη.

Μακάρι να βρεθεί σύντομα και τότε να δείτε που θα τρέχουν να κρυφτούν όλα αυτά τα ξεπουλημένα “ανθρωπάρια” που μας κατέκλεψαν την ζωή και τα όνειρα μας!!!