Τα χρυσοπληρώσαμε και τίποτα δεν δουλεύει!

✓ Το μεγάλο σκάνδαλο.

✓ Τα εξοπλιστικά προγράμματα της περιόδου 1996-2004 κόστισαν 14 δισ. ευρώ μαζί με τις μίζες και τα παραλάβαμε με σημαντικά προβλήματα και ελλείψεις.

✓ Χωρίς κανένα σχέδιο το ΚΥΣΕΑ ενέκρινε τη μία μετά την άλλη τις προμήθειες που ήταν εμφανές ότι δεν είχαν κανέναν απολύτως ειρμό και σύνδεση. 

του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ 

ρ.karvounopoulos@realnews.gr 

Πόσο κόστισε το εξοπλιστικό «πάρτι» της πε­ριόδου 1996-2004, για το οποίο το μέγεθος της μίζας ακόμη και ενός αναπληρω­τή γενικού διευθυντή αφήνει με το στόμα ανοι­χτό κάθε Έλληνα πολίτη; «14 δισ. ευρώ μαζι με τις μίζες», λένε όσοι έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα και έχουν κάνει τις προσθέσεις. Φυσιολογικά, η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι καλύτερα εξοπλισμένη ακόμη και από το Ισραήλ. Δεν είναι έτσι όμως. 

Η Ελλάδα υποχρεώθηκε να παραλάβει όπλα με ση­μαντικά προβλήματα και ελλείψεις πληρώνοντας την... απληστία κάποιων που είχαν ως προτεραιό­τητα να φουσκώσουν τους τραπεζικούς τους λο­γαριασμούς. Και για να το πετύχουν, δεν δίστα­σαν να υπογράψουν συμβάσεις όχι απλά κακές αλλά κατάπτυστες.

Το εναρκτήριο λάκτισμα του εξοπλιστικού προγράμματος-μαμουθ είχε δοθεί οπό τον ίδιο τον Σημίτη μέσα στο Πεντάγωνο. Τα Ίμια είχαν «πληγώ­σει» ένα ολόκληρο έθνος ο Τσοχατζόπουλος είχε αναλάβει υπουργός Εθνικής Άμυνας και ο Σημίτης επισκέφθηκε το Πεντάγωνο για να εξαγγείλει το μεγαλύτερο πρόγραμμα εξοπλισμών. 

Η Ελλάδα άρχισε να αγοράζει... ό,τι να 'ναι! Χωρίς κανένα σχέδιο, καμία μελέτη και -κυρίως- χωρίς κανέναν απολύτως σεβασμό ακόμη και σε όσους επέμεναν να κάνουν σωστά τη δου­λειά τους, το ΚΥΣΕΑ ενέκρινε τη μία μετά την άλ­λη τις προμήθειες που ήταν εμφανές ότι δεν εί­χαν κανέναν απολύτως ειρμό και σύνδεση. Η Realnews δημοσιεύει μια σειρά εγγράφων που προέρχονται από την αξιολόγηση δυο οπλικών συστημάτων που προμηθεύτηκε τελικά η Ελλά­δα: τα ρωσικά αντιαεροπορικά TOR-Μ1 και τα ραντάρ αντι-πυροβολικού TPQ. Όπως προκύ­πτει από τους πίνακες αξιολόγησης οι στρατιω­τικοί είχαν πει «όχι» σε όλα. Και είχαν αιτιολογή­σει την άρνησή τους με συγκεκριμένα στοιχεία, αφού τα δυο συστήματα δεν μπορούσαν να εκ­πληρώσουν απαράβατους όρους που είχαν θέσει οι επιτελείς. Κι όμως η πολιτική ηγεσία τούς αγνόησε επιδεικτικά. 

Οι καλύτεροι πελάτες 

Η επιλογή δεν ήταν το μόνο πρόβλημα. Οι πα­ραγγελίες άρχισαν να καθυστερούν δραματι­κά, αλλά η Ελλάδα, ο καλύτερος πελάτης της παγκόσμιας αμυντικής βιομηχανίας εκείνη τη περίοδο, δεν έκανε τίποτα γιο να πιέσει και να διεκ­δικήσει ρήτρες καθυστέρησης, να απαιτήσει. Κι όταν τελικά άρχισαν οι διαδικασίες παραλαβής πανάκριβων οπλικών συστημάτων... γέλασε ο κάθε πικραμένος! 

✓ Υποβρύχια. Ο «Παπανικολής» να γέρνει και να έχει μια σειρά σημαντικών τεχνικών προβλημά­των. Χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να παραληφθεί. Τα τρία «αδελφάκια» του σαπίζουν στον Σκαραμαγκά. Όχι μόνο δεν έχουμε τη δυνατό­τητα να διεκδικήσουμε τίποτα από τους Γερμανούς αλλά μας ζητάνε κι άλλα λεφτά, πέρα από τα 2 δισ. ευρώ που ήδη έχουν εισπράξει Το γεγονός ότι ο «Παπανικολής», αλλά και τα υπόλοι­πα τρία υποβρύχια που περιμένουμε να παρα­ληφθούν, δεν έχουν τορπίλες θα μας απασχολήσουν στο μέλλον. 

✓ Άρματα μάχης Leopard. Παραγγέλθηκαν με τυμπανοκρουσίες. Πληρώθηκαν κοντά στα 2 δισ. Ευρώ, θα ήταν -έλεγαν- το απόλυτο ελληνικό πλεονέκτημα στον Έβρο. Ο Γερμανοί πούλησαν μεταχειρισμένα άρματα Leopard προς 200εκατ. ευ­ρώ. Το πλεονέκτημα χάθηκε αφού είχαμε πληρώ­σει. Και στις πρώτες δοκιμαστικές βολές οι Έλληνες επιτελείς διαπίστωσαν ότι η θωράκιση του σούπερ άρματος ράγιζε και πως το κανόνι του άρματος ξεφλούδιζε! Εννοείται ότι τα άρματα μάχης Leopard ήρθαν... χωρίς πυρομαχικά. Το πιο… ωραίο; Ο Γερ­μανοί όχι μόνο δεν παραδέχτηκαν στην αρχή το πρόβλημα, αλλά πριν από έναν χρόνο προσέφυ­γαν στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και ζήτησαν να αναγνωριστεί η απαίτησή τους για κα­ταβολή τόκων υπερημερίας ύψους 117.991.547 ευρώ, λόγω μη πληρωμής εκ μέρους του ελληνικού Δημοσίου του 69% της αξίας τιμολογίων «παραδοθέντων συμβατικών ειδών»! 

✓ Μεταγωγικά αεροσκάφη C27 από την Ιταλία. Παραγγείλαμε 12, έχουμε παραλάβει οκτώ. Από αυτά τα ολοκαίνουργια αεροσκάφη, πετάει τις κα­λές ημέρες... ένα. Τα υπόλοιπα έχουν μετατραπεί σε σκηνικό της πίστας του αεροδρομίου της Ελευσίνας... Για να τα κάνουμε να πετάξουν, συζητάμε με τους Ιταλούς να μην παραλάβουμε το τελευ­ταία τέσσερα αεροσκάφη, για να μας παρέχουν τεχνική υποστήριξη και ανταλλακτικά! Σημαντική λεπτομέρεια; Αυτά τα τέσσερα αεροσκάφη έχουν δυνατότητα εναέριου ανεφοδιασμού. 

✓ Σκάφη ταχείας μεταφοράς από Ουκρανία-Ρω­σία. Αγοράστηκαν, πληρώθηκαν, μόνο ένα πλέει πού και πού, με την προϋπόθεση ότι στο Αιγαίο δεν πνέουν άνεμοι πάνω από 5 μποφόρ. 

Η διαφθορά «φούσκωσε» το χρέος 

η άποψη 

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ Π. ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ 

ΣΥΜΦΩΝΑ με τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελ­λάδος, σης 31 Δεκεμβρίου του 2003 το ελληνικό χρέος ήταν 177,81 δισ. ευρώ. Ήταν η εποχή που ο Κώστας Σημίτης παρέδιδε το «δαχτυλίδι» στον Γιώργο Παπανδρέου και απέφευγε να τεθεί ο ίδιος υπό την κρίση του λαού στις εκλογές που ακολούθησαν, τον Μάρτιο του 2004. Τη στιγμή των εθνικών εκλογών, το χρέος είχε ανέλθει στα 184,51 δισ. ευρώ, τον Ιούνιο στα 200,27 δισ. ευρώ και τον Σεπτέμ­βριο του ίδιου έτους (αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς Αγώ­νες) στο 202,51 δισ. ευρώ. 

Αφού, λοιπόν, μόνο κατά την οκταετία 1996-2004 σπαταλήθηκαν 14 δισ. ευρώ σε εξοπλιστικά συστήματα που δεν χρειάζονταν οι Ένοπλες Δυ­νάμεις και σε μίζες, αυτό σημαίνει πως περίπου το 10% του ελληνικού χρέους που παρέδωσε η κυβέρνηση Σημίτη προκύπτει μόνο από το όργιο σκανδαλωδών συμβάσε­ων και πολιτικής διαφθοράς στους στρατιωτικούς εξοπλι­σμούς. 

Εάν συνυπολογίσει κανείς ανάλογες συμβάσεις αγοράς οπλικών συστημάτων πριν και μετά τη «σκοτεινή» περίοδο Σημίτη, αλλά και άλλα μείζονα σκάνδαλα, όπως της Siemens, αντιλαμβάνεται ποιοι και πώς διόγκωσαν το χρέος και έφεραν τη χώρα στην πτώχευση. Αξίζει κανείς να σημειώσει πως -όπως προκύπτει και από την ομολογία Κάντα- η μερίδα του λέοντος αυτών των επονείδιστων αποικιοκρατικών συμβάσεων αφορά γερμανικές εταιρείες. 

Από τα Leopard μέχρι τα υποβρύχια της ThyssenKrupp και της Ferrostaal, και από την Kraus-Maffei μέχρι τη Siemens και τη λίστα «ειδικών πληρωμών» του Χριστοφοράκου, το επίσημο γερμανικό κράτος «λάδωνε» Έλληνες πολιτικούς και αξιωματούχους για να πληρώνουν (με δανεικά) οι Έλληνες φορολογούμενοι υπερ-κοστολογημένα και αχρείαστα πολεμικά υλικά και να κερδίζουν, κατ΄ επέκταση, οι Γερμανοί πο­λίτες διά της ενίσχυσης του γερμανικού εμπορικού πλεο­νάσματος! 

Και επειδή η διαφθορά έχει πάντοτε δύο όψεις, μήπως όλα αυτά εξηγούν, εν κατακλείδι, και το «δέος» με το οποίο αντιμετωπίζουν τη γερμανική ελίτ τα εγχώρια διεφθαρμένα συστήματα εξουσίας; 

(REAL NEWS-04/01/2014)