ΧΑΝΕΙ TON ΕΛΕΓΧΟ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Η ξεθυμασμένη προπαγάνδα ότι «έρχονται καλύτερες μέρες» δεν πείθει κανέναν κι ούτε οι εταίροι και δανειστές τη συμμερίζονται, τονίζοντας ότι υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος και κάνοντας τα δικά τους σχέδια για τη διαιώνιση της επιτήρησης της χώρας. 

ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΓΚΟΥΤΖΑΝΗ 

Τον έλεγχο των πολιτικών εξελίξεων έχει χάσει η κυβέρνηση, που ένα μήνα τώρα κινείται με βήμα ση­μειωτόν εν μέσω διάχυτης εκλογολογίας την οποία δεν μπορεί να ανακόψει, αλλά και ενδοκυβερνητικών συγκρούσεων και αμφισβήτησης του υπουργού Οικονομικών. 

Οι αποκαλύψεις περί το Τ.Τ και τα εξοπλιστικά επισκίασαν τη φιέστα της Ευρωπαϊκής Προεδρίας και... απαξιώνουν περαιτέρω τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα. Το Συμβούλιο της Επικρατείας δημιουργεί πονοκεφάλους στο οικονομικό επιτελείο με την απόφασή του για την αντισυνταγματικότητα των περικοπών στους ένστολους. Η σύγκρουση με το ΠΑΣΟΚ ανάγκασε την κυβέρνηση να αποσύρει το 25άρι στα νοσοκομεία και να «καεί» ο επικοινωνιακά «πολύτιμος» υπουρ­γός Υγείας. Ο δε Γιάννης Στουρνάρας είναι υπουργός υπό προθεσμία καθώς θεωρείται ότι η παραμονή του επισωρεύει πολιτικό κό­στος στην κυβέρνηση και στη ΝΔ. Από διά­φορες πλευρές και όχι μόνο από την καραμανλική ομάδα του κόμματος έρχονται μη­νύματα στον κ. Σαμαρά να τον αλλάξει μέσα στο Φεβρουάριο. Το γυαλί στις σχέσεις του κ. Σαμαρά και του υπουργού Οικονομικών έχει ραγίσει. 

Ο κ. Στουρνάρας έμεινε μόνος να υπερασπίζει τον εαυτό του μετά τα δημοσιεύματα ότι θα τον αντικαταστήσει ο κ. Σταύρος Παπασταύρου. Η παρουσία του κ. Σαμαρά στο Ευρωκοινοβούλιο την περασμένη εβδομάδα μετατράπηκε σε Βατερλό, με τον πρωθυπουργό να εμφανίζεται σαν απολογητής της τρόικας απέναντι στις επικρίσεις του Φάρατζ και πλειάδας ακόμη ευρωβουλευτών για υποταγή της χώρας στους δανειστές. 

Οι διαρθρωτικές αλλαγές και κυρίως το άνοιγ­μα διαφόρων επαγγελμάτων και οι απελευ­θερώσεις στη διακίνηση προϊόντων, που εί­ναι το επόμενο μεγάλο μέτωπο, προκαλούν συγκρούσεις μεταξύ των υπουργών αλλά και μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Είναι χαρακτηριστικό το κακό κλίμα που επικράτησε το περασμένο Σάββατο στην κυβερνητική σύσκεψη, με τον κ. Χατζηδάκη να συγκρούεται με τον κ. Γεωργιάδη για τα σημεία πώλησης των φαρμάκων και να εξανίσταται για το αν θα τον αφήσουν να προχωρήσει τις αλλαγές που έχει υποδείξει η έκθεση του ΟΟΣΑ ή όχι. 

Ανάλογη σύγκρουση υπάρχει και για το γάλα, για την κατάργηση των φόρων υπέρ τρίτων κ.λ.π. Κάθε απελευθέρωση μετα­φράζεται σε μία επι­πλέον δυσαρεστημένη επαγγελματική ομάδα στο δρόμο προς τις ευρωεκλογές. Ενδεικτικό της αίσθησης αδυνα­μίας της κυβέρνησης είναι ότι ανέβαλε και την επανιδιωτικοποίηση των τραπεζών. Ακό­μη και ο κ. Μητσοτάκης έχει κώλυμα με τις απολύσεις των δημοσίων υπάλληλων. Μέσα σε αυτό το κλίμα η κυβέρνηση αφήνει να διαφύγει ο Χριστόδουλος Ξηρός και προ­ειδοποιεί με διαρροές για μεγάλο χτύπημα της ενοποιημένης τρομοκρατίας στην προσπάθειά της να αλλάξει την ατζέντα και να στριμώξει τον ΣΥΡΙΖΑ -ίσως και μέσα από «φρέσκες» διασυνδέσεις τρομοκρατών με στελέχη του. Παράλληλα επεξεργάζεται αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου για τα κοινωνικά δικαιώματα κλείνοντας το μάτι στο πληγωμένο από τη σύλληψη της ηγεσίας εκλογικό κοινό της Χρυσής Αυγής. 

Η κυβερνητική εμμονή 

Η ξεθυμασμένη προπαγάνδα ότι «έρχονται καλύτερες μέρες» δεν πείθει κανέναν, ενώ οι εταίροι και δανειστές δεν τη συμμερίζονται, τονίζοντας ότι υπάρχει ακόμη πολύς δρό­μος και κάνοντας τα δικά τους σχέδια για τη διαιώνιση της επιτήρησης της χώρας. Η παράταση της διαπραγμάτευσης με την τρόικα δείχνει ότι η απόσταση που χωρίζει τις δύο πλευρές δεν γεφυρώνεται. 

Η όποια συμφω­νία μεταφέρεται για το Φεβρουάριο και στο κακό σενάριο για το Μάρτιο. Προβάλλει ήδη ως πιθανότερο η εκταμίευση να γίνεται με δόσεις και η κυβέρνηση να βρίσκεται υπό διαρκή πίεση, έστω κι αν οι διαπραγματεύ­σεις διεξάγονται μέσω e-mails για να βγει από το πλάνο η απεχθής μορφή του κ. Τόμσεν. Οι δανειστές, σύμφωνα με πληροφορίες, συνδέουν το δημοσιονομικό κενό του 2014, για το οποίο επιμένουν ότι είναι σημαντικά μεγαλύτερο απ΄ όσο εκτιμά η κυβέρνηση, με το χρηματοδοτικό κενό των δύο επόμενων ετών, το οποίο ανεβάζουν στα 14 δις ευρώ. Παράλληλα δεν κρύβουν τη δυσαρέσκειά τους για την καθυστέρηση των διαρθρωτικών αλλαγών και την απουσία ιδιωτικοποιήσεων, τις οποίες, βέβαια δεν αποδίδουν στην κακή κατάσταση της οικονομίας που είναι αποτέλεσμα και απόδειξη της αποτυχίας του προγράμματός τους, αλλά στην απροθυμία της κυβέρνησης. Ταυτόχρονα, καθώς επενδύσεις δεν έρχονται και η πραγματική οικονομία δεν δείχνει σημάδια ανάκαμψης γίνεται εμφανές ότι χωρίς «κού­ρεμα» το δημόσιο χρέος δεν θα καταστεί βιώσιμο. Η κυβέρνηση όμως έχει βγάλει από την ατζέντα της το «κούρεμα» για να μην δυσαρεστεί το Βερολίνο. 

Ετερόκλητες πιέσεις 

Στο επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου οι σχεδιασμοί αλλάζουν από μέρα σε μέρα. Μετά τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν καθαρό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ, προσφυγή στις κάλπες θεωρείται αυτοκτονία. Το Μαξίμου, που αρχικά διακινούσε την απειλή των εθνικών εκλογών, θέλει πλέον να πετύχει ένα «διαχειρίσιμο» αποτέλεσμα σης ευρωε­κλογές ώστε να μπορέσει να συνεχίσει μέχρι την εκλογή Προέδρου του επόμενου Μαρτίου. Την αποφυγή των εκλογών συνέστησαν στον κ. Σαμαρά χωρίς προσχήματα τόσο ο κ. Σταϊνμάγερ όσο και ο κ. Μπαρόζο. Βερολί­νο και Βρυξέλλες δεν θέλουν πολιτική αποσταθεροποίηση. Από την άλλη όμως πιέζουν για μέτρα και για νέα συμφωνία για δάνειο, ώστε να καλυφθούν τα κενά του 2014-2016, που θα συνοδεύεται από νέο Μνημόνιο. 

Οι δανειστές έχουν στόχο μέσω της κυβέρνη­σης Σαμαρά- Βενιζέλου να δεσμεύσουν τη χώρα αδιαφορώντας για την πολιτική της τύχη. Σε διαφορετική περίπτωση θέλουν όλο το περιθώριο διαπραγμάτευσης με την επόμενη κυβέρνηση, όποια κι αν είναι, είτε προκύψει από την παρούσα Βουλή είτε από την επόμενη. Το να κάνουν ευνοϊκές παρα­χωρήσεις στην παρούσα κυβέρνηση και να έχουν μετά τις ευρωεκλογές μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως δείχνουν σαν πιθανότητα οι μετρήσεις τους, μάλλον θα πρέπει να απο­κλειστεί ως επιλογή του Βερολίνου. 

Φυσικά, αν η κυβέρνηση υποκύψει στις πιέσεις θα έχει πρόβλημα να τις περάσει από τη Βουλή. Με 153 βουλευτές το πιο πιθανό είναι ότι θα πέσει. Στο πλαίσιο αυτό ασκού­νται πιέσεις από την αντίθετη πλευρά να πάει σε εκλογές την άνοιξη ή το αργότερο σε τριπλές, παρά τα κελεύσματα του Βερολίνου, όσο ακόμη η ΝΔ μπορεί να διασωθεί. Το εν­δεχόμενο η ΝΔ να έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ μετά τις ευρωεκλογές κινητοποιεί διάφορα πολιτικά κέντρα τόσο του συστήματος όσο και εντός του κόμματος. Το ευρύτερο σύστη­μα εξουσίας δεν θα ήθελε επ' ουδενί έναν παντοδύναμο ΣΥΡΙΖΑ με ενισχυμένη την εν γένει Αριστερά στα πράγματα χωρίς πο­λιτικό αντίβαρο. Στα πολιτικά, εκδοτικά και επιχειρηματικά παρασκήνια η κυβέρνηση Σαμαρά αντιμετωπίζεται σαν κυβέρνηση σε αποδρομή, γίνονται εκτιμήσεις και προβλέψεις για την επόμενη μέρα και κινήσεις προσέγγισης με την ηγεσία και το βασικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Η αποστροφή Καραμανλή, πάντως ότι «στις ευρωεκλογές θα πρέπει η ΝΔ να προηγηθεί έστω και κατά μία ψήφο» και τα σενάρια μεγάλου συνασπισμού ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ στο εγγύς μέλλον με άλλο πρωθυπουργό εκλαμβάνονται ως casus belli από το Μέγαρο Μαξίμου. 

Η συνάντηση των δύο στο σπίτι του κ. Σα­μαρά δεν πήγε καλά και η ψυχρότητα στις σχέσεις τους παραμένει. Το σύστημα Σαμαρά προσδοκά από τον Καραμανλή μεγαλύτε­ρη εμπλοκή στα πολιτικά και εσωκομματικά γεγονότα. «Δεν φταίμε εμείς αν μέσα σε δε­καοκτώ μήνες δεν έχει αναδείξει μια ομάδα ανθρώπων για να καθοδηγεί την Κοινοβουλευτική Ομάδα και το κόμμα», λέει καραμανλικός βουλευτής. Μέσα σε αυτό το ευρύτερο περιβάλλον η προτροπή Σαμαρά στους βου­λευτές του να πετούν «χειροβομβίδες» στον ΣΥΡΙΖΑ αποκτά σημασία. Το επόμενο βήμα θα είναι να τους προτρέψει να μετατραπούν σε κινητές βόμβες και να αυτό-πυροδοτούνται…  

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-23/1-31/1-2014)