ΗΠΑ - Κίνα: Ετοιμασίες για μια σύγκρουση που δεν μπορεί να γίνει

✓ Παρέλαση του κινεζικού στρατού. Κάτω: Αμερικανοί στρατιώτες στο Αφγανιστάν.

✓ Η Αμερική μετατοπίζει το ενδιαφέρον από τη Μέση στην Άπω Ανατολή, οι δυο υπερδυνάμεις εξοπλίζονται με προηγμένα όπλα, ενώ είναι προφανές ότι πιθανή εμπλοκή δεν συμφέρει κανέναν. 

Από τον Μάνο Ηλιάδη 

Όλες οι πρόσφατες γεωστρατηγικές αναλύσεις έχουν ως βάση τη μετατόπιση του στρατηγικού ενδιαφέροντας των ΗΠΑ από τη Μ. Ανατολή προς την περιοχή της Άπω Ανατολής, προφανώς λόγω της σημαντικής ανόδου της ισχύος της Κίνας. Τέτοιες «μετατοπί­σεις» ενδιαφέροντος συνοδεύο­νται βέβαια με ανάλογες προετοιμασίες για υποστήριξη της εκάστο­τε πολιτικής με στρατιωτικά μέσα από τη μία πλευρά, αλλά και αντίστοιχες προετοιμασίες της άλλης πλευράς. 

Αν δει κανείς τις σχετικές προ­ετοιμασίες των δύο πλευρών και κυρίως τη στρατηγική τους, που... επικεντρώνεται στην ανάπτυ­ξη άκρως προηγμένων συμβατι­κών όπλων, η εντύπωση που αποκομίζει είναι τουλάχιστον παράδοξη, εκ του γεγονότος ότι και οι δύο πλευρές διαθέτουν ένα πανί­σχυρο πυρηνικό οπλοστάσιο, το οποίο ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει ότι δεν θα χρησιμοποιη­θεί σε περίπτωση που η μία πλευ­ρά βρεθεί σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση. Με άλλα λόγια, η περίφημη λογική της «βέβαιης αμοιβαίας κα­ταστροφής» (MAD), η οποία εξα­σφάλισε την ειρήνη για δεκαετίες μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ισχύει ακόμη. 

Χωρίς νόημα 

Αν δει επίσης κανείς τις αμφοτέρωθεν στρατηγικές καθώς και τις προετοιμασίες σε επίπεδο συμβα­τικών εξοπλισμών, πάλι δεν βγαί­νει νόημα. Η στρατηγική της Κίνας, για παράδειγμα, βασίζεται στη λογική της γνωστής A2/AD (Anti-Access/Area Denial) ή, με απλά λόγια, αποτροπή προσβάσεως - απαγόρευση εισόδου σε μια πε­ριοχή. Η στρατηγική αυτή εμφα­νίσθηκε για πρώτη φορά το 1996, όταν οι ΗΠΑ έστειλαν δύο ναυτικές ομάδες κρούσεως, έκαστη με ένα αεροπλανοφόρο, ως ένδειξη υποστηρίξεως της Ταϊβάν κατά τη διάρκεια δοκιμών κινεζικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, οι οποίες είχαν σκοπό τον επηρεασμό των ψηφοφόρων των εκλογών της συγκεκριμένης νήσου. 

Στα χρόνια που πέρασαν έκτοτε, με τη στρατηγική αυτή να είναι πάντα βασική πτυχή της κινεζικής πολιτικής για έλεγχο της περιοχής, η εφαρμογή της έφερε αποτελέ­σματα που συνθέτουν ένα ιδιαίτε­ρα δυσχερές στρατιωτικό πρόβλη­μα για επίλυση από την αμερικα­νική πλευρά. 

Ένα από τα κεντρικά στοιχεία αυτής της στρατηγικής είναι η πρό­σφατη αναφερόμενη επιτυχία της Κίνας να αναπτύξει βαλλιστικούς πυραύλους για την καταστροφή πλοίων επιφανείας από πρωτό­γνωρη έως σήμερα μεγάλη από­σταση, μία πρωτοεμφανιζόμενη εφαρμογή των βαλλιστικών πυ­ραύλων οι οποίοι έχουν ως ρόλο τους την προσβολή επίγειων στό­χων. Σύμφωνα με πρόσφατες πλη­ροφορίες, οι πύραυλοι αυτοί γνω­στοί ως DF-21D, έχουν ήδη ανα­πτυχθεί και είναι σε κατάσταση αρχικής επιχειρησιακής ικανότητας (initial operational capability). 

Άλλα προγράμματα, που έχουν σκοπό την υποστήριξη αυ­τής της κινεζικής στρατηγικής, εί­ναι η ανάπτυξη πυραύλων και συστημάτων λέιζερ για την κατα­στροφή ή την αχρήστευση των αμερικανικών δορυφόρων που απαιτούνται για την αποτελεσμα­τική επιτήρηση και στόχευση των αμερικανικών πυραύλων κλπ. Άλλο ένα πρόγραμμα είναι η έντα­ξη στο κινεζικό οπλοστάσιο «ρα­ντάρ»» εναντίον αεροσκαφών τε­χνολογίας stealth, για την αντιμε­τώπιση της περιπτώσεως κατά την οποία η αμερικανική πλευρά θα χρησιμοποιούσε αεροσκάφη τεχνολογίας stealth, όπως τα βομ­βαρδιστικά μεγάλης ακτίνας δρά­σεως Β-2 καθώς και τα μαχητικά F-22 για την προσβολή κινεζικών στόχων μεγάλης αξίας. Συγκεκριμένως, η Κίνα αναπτύσσει τις δυ­νατότητες αυτές στο πλαίσιο μίας συνεργασίας με δύο ουκρανικά κέντρα επιστημονικών ερευνών (Lviv Radiotechnical Science and Research Institute), ενώ παράλληλα έχει ήδη προμηθευτεί από την Ουκρανία τα γνωστά παθητι­κά συστήματα εντοπισμού αερο­σκαφών stealth «Kolchuga», ου­κρανικά κινητά τρισδιάστατα ρα­ντάρ 36D6-M1, και παράλληλα αναπτύσσει ένα άλλο παθητικό σύστημα εντοπισμού αεροσκα­φών, που αναφέρεται ως αντίγραφο του γνωστού τσεχικού συστήματος VERA-E. 

Στο πλαίσιο της ίδιας στρατηγικής, η Κίνα αναφέρεται ότι ενδιαφέρεται να προμηθευτεί το ρωσικό αντιαεροπορικό - αντιπυραυλικό σύστημα S-400, ενώ διαθέτει ήδη τα επίσης ρωσικά κινητά συστήματα S-300 καθώς και τα δικής της κατασκευής HQ-9. Το όλο πλαί­σιο συμπληρώνεται από τη χρήση μίας πανάρχαιας αμυντικής μεθό­δου, την κατασκευή δηλαδή ενός δικτύου υπόγειων στοών, οι οποί­ες εκτείνονται σε εκατοντάδες μί­λια σε ολόκληρη την Κίνα, για την προστασία ζωτικών εγκαταστάσε­ων κ.λπ., σε περίπτωση που αμε­ρικανικοί πύραυλοι θα επιτύγχα­ναν να ξεπεράσουν τα μέσα αντιπυραυλικής άμυνας. 

Γνωστοί παράγοντες 

Η αμερικανική στρατηγική για αντιμετώπιση αυτής της συνεκτικής κινεζικής στρατηγικής βασίζεται στους γνωστούς παράγοντες: την τεχνολογία stealth, τη διαστη­μική τεχνολογία και προηγμένες τεχνικές ηλεκτρονικού πολέ­μου και κυβερνοπολέμου, τα έξυ­πνα πυρομαχικά, τους πυραύλους Κρουζ κ.λ.π. και την εισαγωγή ενός νέου παράγοντα, αυτού της φανταστικής για τα σημερινά δεδομένα ταχύτητας νέων συμβατικών πυ­ραύλων. Ένα τέτοιο όπλο, που εί­ναι ακόμη υπό ανάπτυξη και ανα­μένεται να ολοκληρωθεί στις αρ­χές της επόμενης δεκαετίας, είναι ο (πολλαπλώς) υπερηχητικός πύραυλος Χ-51 Wave Rider, που ανα­πτύσσει για την αμερικανική αεροπορία η Boeing. 

Πρόκειται για ένα βλήμα βά­ρους περίπου δύο τόνων, με βεληνεκές 400 ναυτικά μίλια και ταχύτητα Mach-3, δηλαδή έξι φο­ρές την ταχύτητα του ήχου (!), με το οποίο μπορεί να πληγούν στό­χοι σε οποιοδήποτε μέρος του κό­σμου εντός μισής ώρας. Το συγκε­κριμένο οπλικό σύστημα θα μετα­φέρεται από αεροσκάφη Β-2 και σε δεύτερη φάση από F-22 και θα αποτελεί έναν πρωτόγνωρο συν­δυασμό τεχνολογίας stealth και ταχύτητας, που ελαχιστοποιεί τις δυνατότητες και τον χρόνο αντι­δράσεως του αντιπάλου, προσφέροντας έτσι σημαντικά πλεονεκτή­ματα στην Αμερική. 

Στον κυβερνοχώρο η μόνη πιθανότητα 

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ιδιαίτερες γνώσεις ή προσπάθειες για να αντιληφθεί κανείς ότι με βάση τα παραπάνω εν συντομία εκτεθέντα, τις αμφοτέρωθεν αντιπυραυλικές δυνατότητες, σε συνδυασμό με τις πανάρχαιες πρακτικές των σηράγγων κ.λ.π. και κυρίως την ύπαρξη πυρηνι­κών όπλων και από τις δύο μεριές το όλο θέμα δεν οδηγεί πουθενά. Κατά την άποψή μας, πρόκειται για μία σπάνια περίπτωση, όπου η τεχνο­λογία αδυνατεί να εξυπηρετήσει τη στρατηγική των δύο πλευρών και ως εκ τούτου οδηγεί σε μία κατάσταση στασιμότητας. Η μόνη εμπλοκή που μπορεί να εμφανισθεί είναι αυτή που θα γίνει στον κυβερνοχώρο, έχουσα ως στόχο την επί­δειξη αποφασιστικότητας των δύο πλευρών και αυτή για περιορισμένη χρονική διάρκεια, μέ­χρι δηλαδή να προκληθούν τεράστιες ζημίες σε υποδομές κ.λ.π. των δύο πλευρών. 

Εξ ου και η αρχική απορία γιατί όλα αυτά, όταν είναι μάλλον προφανές ότι λύση δεν είναι δυνατόν να προκύψει με την υπάρχουσα μέχρι στιγμής κατάσταση. 

(Εφ.ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-04/01/2013)