Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

■ «...Σιγά μη λυπηθούμε τους Τούρκους στρατιωτικούς για τους οποίους άλλωστε κανένας δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι δεν συμμετείχαν στο πραξικόπημα κατά της νόμιμης Τουρκικής κυβέρνησης του Ερντογάν» 

Για μια ακόμα φορά, το χθεσινό αίτημα της αποφυλάκισης με όρους των δυο Ελλήνων στρατιωτικών, οι οποίοι κρατούνται στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Αδριανούπολης, όμηροι στα χέρια του Ερντογάν (το παραδέχονται πλέον όλοι), είχε αρνητική κατάληξη. Ο αρμόδιος εισαγγελέας απέρριψε την αίτηση ως αβάσιμη και διέταξε τη συνέχιση (άγνωστο μέχρι πότε) της κράτησης του Ανθυπολοχαγού Αλέξανδρου Μητρετώδη και του ΕΠΟΠ Λχία Δημήτρη Κούκλατζη. Η φθηνή δικαιολογία βέβαια της τουρκικής Δικαιοσύνης περί μη περάτωσης της προανάκρισης και των ελέγχων των κινητών τηλεφώνων, φυσικά, και δεν πρέπει να θεωρηθεί σοβαρή. 

Η δυσάρεστη είδηση έπεσε σαν κεραυνός στο κεφάλι των γονέων πρωτίστως και τον ελληνικό λαό δευτερευόντως, απλώς γιατί η κυβέρνηση των πολιτικών απατεώνων άφησε να καλλιεργηθούν ελπίδες για αλλαγή στάσης της Τουρκίας στο διμερές αυτό ζήτημα, μετά τη σύνοδο της Βάρνας. Πρέπει και οφείλει να το καταλάβει η κατοχική κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμέ­νου ότι αν δεν δώσουμε δεν παίρνου­με. Ο Ερντογάν δεν καταλαβαίνει ούτε από ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, ούτε από Ευρώπη, ούτε όμως και από παραμύθια. Τον παραμύθιασε ο παραμυθατζής Αλέξης, όταν του υποσχέθηκε ότι θα του παραδώσει τους πρα­ξικοπηματίες για τον Σουλτάνο στρα­τιωτικούς του σε δέκα-δεκαπέντε το πολύ μέρες και δεν το έκανε. Αθέτησε τον λόγο του ο Έλληνας πρωθυπουρ­γός και ήρθε τώρα η σειρά τού Σουλ­τάνου να του το ανταποδώσει. 

Ο Κοτζιάς και το «δώσε τους Τούρκους, Αλέξη» 

Η αλήθεια είναι ότι από την πρώτη στιγμή, ο υπουργός των Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, είχε αντίθετη άποψη και επέμενε να τους εκδώσουμε την ίδια στιγμή ή να μην επιτρέψουμε στο τουρκικό στρατι­ωτικό ελικόπτερο να προσγειωθεί στην Αλεξανδρούπολη. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι οκτώ Τούρκοι στρατιωτικοί που αυτομόλησαν, εξαιτίας ενός αποτυχημένου πραξικοπήματος, δεν έπρεπε να φτάσουν καν στην ελληνική Δικαιοσύνη, η οποία είναι πράγματι ανεξάρτητη και έκανε το καθήκον της. Η εξωτερική πολιτική κάθε σοβαρής χώρας δεν περνάει μέσα από ΜΚΟ, ανθρώπινα δικαιώματα, συλλογικότητες και ιδεολογίες. Είναι ενίοτε σκληρή και πάντα προς το συμφέρον της χώρας που την ασκεί. Οι οκτώ Τούρκοι στρατιωτικοί, για τους οποίους έχει χυθεί πολύ μελάνι, σ’ έναν πόλεμο με τη χώρα μας θα χτυπούσαν Έλληνες στρατιωτικούς και πολίτες, θα έσπερναν τον όλεθρο και δεν θα συζητούσαν για ανθρώπινα δικαιώματα και ιδεοληψίες. Ας θυμηθούμε την περίπτωση του ήρωα Σμηναγού Ηλιάκη, όταν ο Τούρκος τον δολοφόνησε εν ψυχρώ εν ώρα καθήκοντος και οι συγκεκρι­μένοι οκτώ πανηγύριζαν, όπως όλοι οι Τούρκοι τη δολοφονία αυτή. Και μην μου πει κανένας ότι λυ­πήθηκαν για τον θάνατο ενός Έλληνα πιλότου και έκλαψαν, γιατί θα γελάσω πολύ. 

Σιγά μην τους λυπηθούμε τους 8 

Αυτές οι κουταμάρες πρέπει να σταματήσουν από τις εκάστοτε κυβερνήσεις στον ελληνικό λαό. Η εξωτερική πολιτική και η πολιτική τού υπουργείου Άμυνας, τις περισσότερες φο­ρές, είναι πολύ σκληρή και αλίμονο αν ήταν διαφορετικά. Σιγά μην λυπηθούμε τους Τούρ­κους στρατιωτικούς, για τους οποίους άλλω­στε κανένας δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι δεν συμμετείχαν στο πραξικόπημα κατά της νόμιμης τουρκικής κυβέρνησης του Ερντογάν. Υπενθυμίζω, για να μην κοροϊδευ­όμαστε, ότι ο Σουλτάνος εκλέγεται όπως εκλέγονται και οι κυβερνήσεις όλων των δη­μοκρατικών κρατών, άσχετα αν δεν τον γου­στάρουμε εμείς για τους δικούς μας λόγους. Το ίδιο ισχυρίζονται ορισμένοι για τις νέες κυβερνήσεις της Αυστρίας, των ΗΠΑ, αλλά και για άλλες δημοκρατικές χώρες, ξεχνώ­ντας βέβαια ότι οι λαοί τής κάθε χώρας εκλέ­γουν την κυβέρνησή τους και όχι οι ξένοι. Και για τον Τούρκο πρόεδρο, οι οκτώ αυτοί στρα­τιωτικοί συμμετείχαν στο πραξικόπημα ενα­ντίον του και πρέπει να δικαστούν. 

Η ομηρία των Ελλήνων στρατιωτικών 

Παρακολουθώντας την ομηρία των δύο Ελ­λήνων στρατιωτικών, από την πρώτη στιγμή ισχυριστήκαμε και επιμένουμε σ’ αυτήν τη θέση, ότι τα έμπειρα στελέχη μας ποτέ δεν πέρασαν τα σύνορα. Δεν έκαναν το παρα­μικρό λάθος στην αποστολή τους. Το λάθος το έκανε το ΓΕΣ και ο υπουργός Άμυνας που, από την αρχή αυτού του ζητήματος, έσπευσαν να "ομολογήσουν" χωρίς κανένα στοιχείο και μαρτυρία πως οι δύο στρατιω­τικοί μας πέρασαν τα σύνορα και τώρα οι Τούρκοι έχουν μία επίσημη ομολογία, που τους δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα. 

Η προμελετημένη ενέδρα από τη ΜΙΤ και τη Στρατοχωροφυλακή 

Ενέδρα ήταν ακριβώς στην οριογραμμή, βάσει σχεδίου από τη ΜIT και τη Στρατοχωροφυλακή και ο σκοπός τής σύλληψης ήταν η ομηρία. Αυτό λέγαμε από την πρώτη στιγμή, σ’ αυτό συμφωνεί τώρα ο υπουργός Άμυνας, ο υπουργός των Εξωτερικών, ο υπόλοιπος πολιτικός κόσμος, αλλά και το σύνολο του ελληνικού λαού. Βάσει της αποδοχής λοιπόν αυτής θα πρέπει να κατανοήσουμε όλοι, να το αποδεχτούμε και να συμφωνήσουμε ομόφωνα ότι η απελευθέρωση των δύο στελεχών τού στρατού μας περνάει από την απόφαση της Αθήνας και είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς που κατηγορεί σαν πραξικοπηματίες ο Ερντογάν. Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα και όσο πιο γρήγορα αποφασίσουμε το σωστό ή αυτό τέλος πάντων που επιτάσσει το εθνικό μας συμφέρον, τόσο γρηγορότερο θα δούμε τους δυο στρατιωτικούς μας να επιστρέφουν στην πατρίδα. 

Γράφει ο Αντώνης Μυλωνάκης παρουσιαστής του «Εκρηκτικού Δελτίου Ειδήσεων», Συνταγματάρχης ε.α της Αεροπορίας Στρατού, χειριστής ελικοπτέρων 

(ΜΑΚΕΛΕΙΟ-28/03/2018)