ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥΣ ΤΑ ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ

Προτεραιότητα η ασφάλεια των Τούρκων στρατιωτικών. 

Στον απόηχο της προσωπικής άποψης του βουλευτή των ΑΝΕΛ, Κώστα Κατσίκη, και στα όσα ακολούθησαν εναντίον του, μου έρχονται στον νου τα γεγονότα και η προπαγάνδα που γινόταν από πολιτικούς και δημοσιογράφους πριν από οκτώ χρόνια, για την επιτυχία και το αναγκαίο της εισόδου μας στα δόντια των τοκογλύφων του ΔΝΤ. 

Όπως τότε, έτσι και σήμερα, έσπευσαν οι γνωστοί τύποι του πολιτικού και δημοσιογραφικού κατεστημένου να... σουβλίσουν πρόωρα τον Κατσίκη για την άποψη που εξέφρασε, περί τυχόν ανταλλαγής των δύο στελεχών τού Στρατού μας με τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς-πραξικοπηματίες, κατά τον Ερντογάν, οι οποίοι αυτομόλησαν από τη χώρα τους αμέσως μετά το πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016 και ζήτησαν άσυλο στη χώρα μας. 

Τα «σκυλιά» του ΔΝΤ 

Θυμάμαι τον... αγώνα του συνόλου σχεδόν των δημο­σιογράφων μεγάλων τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών δικτύων της χώρας μας αλλά και του έντυπου Τύπου, με πόση ζέση προπαγάνδιζαν το 2010 την είσοδό μας στον μηχανισμό στήριξης, με τη συμμετοχή των παγκόσμιων οικονομικών δολοφόνων του ΔΝΤ και την προσπάθειά τους να πείσουν πόσο κερδισμένη θα έβγαινε η Ελλάδα και ο λαός μας έπειτα από ένα-δύο χρόνια σκληρών δημοσιονομικών μέτρων. Ελάχιστοι ήταν αυτοί - μεταξύ των οποίων ο υπογράφων- οι οποίοι έλεγαν με όση δύναμη είχαν την άποψη πως, μπαίνοντας στα μνημόνια -υπάτη σκληρή επιτήρηση του ΔΝΤ- η ελληνική κοινωνία θα βιώσει καταστάσεις τρόμου και καταστροφής. Τα παραδείγματα πολλά, αλλά η προπαγάνδα κοίμισε την ελληνική κοινωνία και αντί να αντιδράσει δυναμικά και να φωνάξει «παρού­σα», κάθισε και αυτοκαταστράφηκε τελικά. 

Πολιτική βλακεία 

Το ίδιο ακριβώς γίνεται και σή­μερα, με την ομηρία των δύο μονίμων στελεχών των Ενόπλων μας Δυνάμεων, οι οποίοι, χωρίς κανέναν λόγο και αιτία, σαπίζουν στα λευκά κελιά των φυλακών υψίστης ασφαλείας της Αδριανούπολης, όμηροι μίας πολιτι­κής βλακείας. Γιατί περί βλακεί­ας πρόκειται όταν, παρά την πρόταση πριν από δύο περίπου χρόνια των υπουργών Εξωτερι­κών και Δικαιοσύνης να στείλουμε από εκεί που ήρθαν τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς, που αυτομόλησαν με ελικόπτερο από την Τουρκία, αμέσως μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016 εναντίον του Ερντογάν, μπλεχτήκαμε σε περιπέτειες. Και τώρα, δύο μό­νιμα στελέχη του Στρατού, ο Ανθ/λγός Μητρετώδης και ο ΕΠΟΠ Λ/χίας, αμφότεροι του Μηχανι­κού (έχει μεγάλη σημασία το όπλο), εκτελώντας την αποστο­λή τους, βρίσκονται φυλακισμέ­νοι στις τουρκικές φυλακές. 

«Τούρκος», ο Τούρκος Ερντογάν με τους πραξικοπηματίες 

Η αποφασιστικότητα του Ερντογάν να πάρει πίσω τους οκτώ στρατιωτικούς του, που ισχυρίζεται ότι συμμετείχαν στο πρα­ξικόπημα εναντίον του και να τους δικάσει, τον οδήγησε να σχεδιάσει και να εκτελέσει μία αποστολή απαγωγής ύστερα από ενέδρα στην οριογραμμή των Καστανιών του τριγώνου Κάραγατς, δύο στελεχών του στρατού μας κα να αξιώνει τώρα ανταλλαγή με τους δικούς του. Το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί πλέον είναι δυσεπίλυτο, αλλά όχι άλυτο. Λύνεται, αλλά πρέπει ο πολιτικός κόσμος να αποφασίσει τι ακριβώς επιθυμεί. Το να ισχυρίζεται ο κάθε πολιτικάντης ότι θέλουμε πίσω τα δύο στελέχη του στρατού μας και ο Σουλτάνος να απαντά ότι είναι θέμα της "ανεξάρτητης τουρκικής δικαιοσύνης'', αλλά τα δύο Ελληνόπουλα να σαπίζουν στις φυλακές, αυτό ούτε πατριωτι­κό είναι ούτε λεβεντιά δείχνει. Το να επιμένουμε ότι δεν μπο­ρούμε σαν ευρωπαϊκό κράτος κα σαν κράτος δικαίου, να εκδώσουμε τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς, οι οποίοι έχουν αφήσει στο έλεος του Ερντογάν οικογένειες κα παιδιά για να σώσουν το τομάρι τους, αλλά την ίδια στιγμή να μην δίνουμε λύσεις για την επιστροφή των δύο στρατιωτικών μας, αυτό σίγουρα δεν είναι πατριωτικό, εκτός κι αν τους αποκαλέσουμε ήρωες σε παράπλευρες απώλειες ενός ψυχρού πολέμου, ο οποίος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, τα τελευταία είκοσι τουλά­χιστον χρόνια και τους παρατήσουμε στην τύχη τους. 

Θυσία τα παιδιά; 

Αν αυτό είναι προς το συμφέ­ρον της πατρίδας και του ελλη­νικού λαού, αν δηλαδή θυσιά­σουμε τα δύο παλληκάρια μας για να μην φανούμε ότι ενδίδου­με και ρίχνουμε την αξιοπρέπειά μας στις πιέσεις του Σουλ­τάνου, ενώ την ίδια ακριβώς στιγμή τρομάζουμε να πατή­σουμε τις ελληνικές βραχονη­σίδες Ίμια, επειδή μας απειλούν οι Τούρκοι, τότε θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι έχουμε πέ­σει θύματα μιας μπολσεβίκικης κατσαπλιάδικης θολοκουλτούρας, η οποία μιλάει για αξίες και ανθρώπινα δικαιώματα, κλείνο­ντας το μάτι μόνο στους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς. Οφεί­λουμε λοιπόν όλοι οι Έλληνες, έξω από ιδεολογίες και ιδεολη­ψίες, να πούμε ανοιχτά τι ακρι­βώς θέλουμε. Εκτός και αν έχει ο ελληνικός λαός την άποψη, ότι οι δύο λεβέντες μας στρατιωτικοί πρέπει να εγκαταλειφθούν στην τύχη τους, στα χέρια του Ερντογάν. 

(ΜΑΚΕΛΕΙΟ-30/03/2018)