Πουριτανοι ή απλα καραγκιοζηδες;

Οι περισσότεροι έχουμε βρεθεί σε ένα τραπέζι με φραπέ ή φαγητό βρίζοντας την χώρα που ζούμε. Έχοντας επαφή με την πολεοδομία, την εφορία, τα νοσοκομεία ή οτιδήποτε είχε την ατυχία να μπλέξει κάποιος της παρέας, τα σχόλια ήταν συνήθως υβριστικά με την κακή έννοια.

Οι ίδιοι άνθρωποι, μπροστά στην τηλεόραση τους, αντιδρούν έντονα σε δημοσίευμα των financial times που διαπιστώνει ακριβώς τα ...ίδια πράγματα με αυτούς και βρίζουν τα ξένα κέντρα που θέλουν να ισοπεδώσουν την χώρα και να την στείλουν 100 χρόνια πίσω.

Τι σόι σύμπλεγμα είναι αυτό ρε παιδιά; Ευχαριστιόμαστε δηλαδή μόνο να τα λέμε και όχι να τα ακούμε; Κάποιο όνομα θα έχει αυτό το ψυχολογικό σύμπτωμα στα χοντρά βιβλία της ψυχιατρικής, αλλά αυτά θα τα γνωρίζουν καλύτερα οι εξειδικευμένοι γιατροί.

Το ίδιο δεν γίνεται με τον Πάγκαλο; Ο άνθρωπος βγαίνει και λέει αυτά που λέει κάθε παρέα στο τραπέζι που προανέφερα. Και όλοι βγαίνουν από τα ρούχα τους και εξαγριώνονται. Με τι άραγε; Τον Πάγκαλο θέλουν να βαρέσουν ή τον εαυτό τους μήπως;

Τελικά είμαστε τόσο πουριτανοί; Και πίσω από την μάσκα του lifestyle και της γκλαμουριάς που μας περιτριγυρίζει ζει ο κλασικός μεσήλικας του 1950; Ο τύπος που πηγαίνει εκκλησία, θέλει να πηδάει ότι κινείται και την γυναίκα του ανέγγιχτη;

Η εναλλακτική βέβαια είναι όλα τα παραπάνω να είναι φούμαρα και να είμαστε απλά καραγκιόζηδες ως κοινωνική πλειοψηφία. Να νομίζουμε ότι κοροϊδεύουμε κάποιον αλλά τελικά τα κορόιδα να είμαστε εμείς οι ίδιοι. Και μόλις που το ανακαλύψαμε…

 



(ΠΗΓΗ)