Κοινωνική δικαιοσύνη με... αυξήσεις, φόρους και λογαριασμούς στην Ελβετία!

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Πολλά τα μηνύματα για την καινούργια χρονιά που ακούσαμε αυτές τις μέρες, το ίδιο και οι ανακοινώσεις και οι εξαγγελίες. Το σημαντικότερο, όμως, και το πιο επικίνδυνο είναι ότι το πολιτικό (και όχι μόνο) σύστημα της χώρας ...σκόπιμα παραμένει εκτός τόπου και χρόνου.

Ανακοινώθηκε η κατασκευή φράχτη με θερμικές κάμερες στον Έβρο και παρουσιάστηκαν γραφήματα σχετικά με το νέο εγχείρημα αποτροπής εισροής λαθρομεταναστών στην Ελλάδα. Την ίδια ώρα η Αθήνα παρουσίαζε μια πρωτοφανή εικόνα κατάληψής της από παράνομους αλλοδαπούς, χωρίς να γίνει σ’ αυτό ούτε μία αναφορά, χωρίς να δούμε ούτε μια εικόνα από την αλλαγή του χρόνου στο Σύνταγμα (εκτός από τον νέο Δήμαρχο και την φιλαρμονική).

 

Ανακοινώθηκαν μειώσεις σε 434 προϊόντα ευρείας κατανάλωσης από 1ης Ιανουαρίου και άλλες μειώσεις που ήδη έγιναν ή θα γίνουν μετά τα μέσα Ιανουαρίου (συνολικά για 661 προϊόντα). Αλλά από την αρχή της νέας χρονιάς οι μετατάξεις σειράς προϊόντων ευρείας κατανάλωσης από χαμηλότερο σε υψηλότερο συντελεστή ΦΠΑ, καθώς και οι ισχύουσες πλέον αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, είναι αδύνατον να οδηγήσουν σε αποκλιμάκωση της ακρίβειας.

Την ίδια ώρα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ζητούσε (και ξαναζητούσε) διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, επισημαίνοντας προς την κυβέρνηση ότι κοινωνική συνοχή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη.

Όπως είπε ο κ. Παπούλιας «ο ελληνικός λαός πληρώνει βαρύ τίμημα για την κακοδιαχείριση και τις αμαρτίες δεκαετιών, για την απληστία και τις ατέλειες του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, για τις αδυναμίες της Ευρώπης αλλά και για τα λάθη και την αμεριμνησία τη δικιά μας, του πολιτικού κόσμου της πατρίδας μας, του είμαι μέρος και εγώ».

«Συμμερίζομαι την αγωνία των συμπολιτών μας που γίνονται φτωχότεροι και βυθίζονται στην ανασφάλεια. Βλέπω τα αδιέξοδα της νέας γενιάς που κληρονομεί από τις προηγούμενες ένα τεράστιο χρέος. Συναισθάνομαι την οργή για την κοινωνική αδικία, το συλλογικό αίτημα για παραδειγματική τιμωρία όσων πλούτισαν παράνομα και για σύλληψη της γκρίζας οικονομίας», κατέληξε.

Αλλά δεν είναι ακριβώς αυτό το πρόβλημα του ελληνικού λαού. Η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι ένα ζήτημα, αλλά αυτό που πλέον απασχολεί την ελληνική κοινωνία είναι η τιμωρία του πολιτικού συστήματος που με πράξεις και παραλείψεις του οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή κατάσταση.

Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι το γεγονός ότι μέσα στις χρονιάρες ημέρες, διευκολυνόμενη και από τις προεδρικές δηλώσεις, η κυβέρνηση ανακοίνωσε… νέο σύστημα για την πάταξη της φοροδιαφυγής, ενώ για την επιστροφή των κλεμμένων και για την τιμωρία όσων έλαβαν μέρος στην κακοδιαχείριση του εθνικού και του κοινοτικού χρήματος δεν γίνεται πλέον καμιά συζήτηση.

Και βέβαια, καμιά κοινωνική συνοχή δεν μπορεί να εξασφαλιστεί κάτω από αυτές τις συνθήκες του στρουθοκαμηλισμού. Ειδικά την ώρα που μπροστά βρίσκεται ένα τρίμηνο γεμάτο μέτρα και ανατροπές.

Ούτε μπορεί να επιτευχθεί κοινωνική συνοχή, όταν η χώρα τελεί υπό τον ασφυκτικό έλεγχο της τρόικας και η σκέψη του κυβερνητικού επιτελείου βρίσκεται μόνιμα καρφωμένη στην επόμενη δόση του δανείου.

Κοινωνική δικαιοσύνη με αυξήσεις, φόρους και λογαριασμούς στην Ελβετία δεν γίνεται!

 
(ΠΗΓΗ)