Έτσι μας αγόρασαν!

Η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει να παλέψει και με τον πολίτη 

 Κάθομαι και σκέφτομαι μερικά πράγματα γύρω από τα δάνεια και τους δανειστές μας. Όποτε μας δάνειζαν, το συνδύαζαν με μια -εκ μέρους μας- αγορά. Σας δανείζουμε, κύριοι, αλλά παράλληλα υποχρεούστε (αν θέλετε να πάρετε το δάνειο για να πληρώσετε τα... προηγούμενα δανεικά) να αγοράσετε από εμάς και μια παρτίδα από κάποιο (πολεμικό συνήθως) προϊόν. Ακόμη κι όταν γίναμε πλήρη μέλη της Ε.Ε. και υποτίθεται ότι «τα σύνορά μας ήταν τα ανατολικότερα σύνορα της Ευρώπης», εμείς συνεχίζαμε να εξοπλιζόμαστε με «σκάρτα» συστήματα, τα οποία χρυσοπληρώναμε. Ήρθε και η περίφημη τελωνειακή ένωση κι από εκεί που όλο και κάτι μαζεύαμε από τους δασμούς, τα χάσαμε κι αυτά. Δηλαδή, για να τα κάνουμε λιανά, μια εισαγωγική πολιτική σαν τη δική μας εισέπραττε 20.000.000 ευρώ τον μήνα (που λέει ο λόγος) από τους δασμούς και πλήρωνε 200. Δηλαδή κάθε μήνα «μπαίναμε μέσα» 120.000.000 ευρώ! Έτσι «δούλευε» το σύστημα. 

 Έπρεπε, όμως, να ζούμε «ευρωπαϊκά», με δάνεια, με κάρτες και υπερκατανάλωση. Αυτό τον εσωτερικό δανεισμό ποιος τον έχει αγοράσει; Έτσι ξεκίνησε η... αγορά μας. Από την πρώτη μέρα, δηλαδή, οι φερόμενοι σήμερα ως δανειστές μας γνώριζαν ότι δεν μας δάνειζαν, αλλά... μας αγόραζαν! Μέχρι που οι δανειστές αποφάσισαν να πουν την αλήθεια. «Κύριοι»., σας αγοράσαμε!» Εκεί, λοιπόν, είχαμε την ατυχία να βρεθούμε με έναν άνθρωπο στο τιμόνι, ο οποίος είχε ουσιαστικά προετοιμάσει το έδαφος (εκουσίως ή όχι δεν έχει τόση σημασία) για την εκχώρηση της κυριαρχίας, σε πολύ χαμηλή, μάλιστα, τιμή. Ουδείς φανταζόταν ότι η Ελλάδα θα γινόταν η κερκόπορτα για την εισβολή, στην Ε.Ε., του ΔΝΤ, του οργάνου που μέχρι τότε οι ευρωπαϊκές χώρες θεωρούσαν το «ανοιχτήρι» της εφιαλτικής κονσέρβας που περιέχει τον ιό της διάλυσης της -έστω και αυτής που υπάρχει- Ενωμένης Ευρώπης. Τα γεγονότα είναι πλέον γνωστά. Όπως γνωστή είναι και η πορεία από το Καστελόριζο μέχρι την κυβέρνηση Παπαδήμου. Το πρόβλημα όμως βρίσκεται μπροστά μας. Τι θα γίνει με τους πολίτες; Αρκούν κάποια καλά κοστούμια και καθαρά χαμόγελα για να αλλάξουν τη διάθεση των πολιτών;

 Τι εγγυάται για το αύριο η κυβέρνηση αυτή εκτός από την επιβίωση του υπάρχοντος -για πόσο άραγε;- πολιτικού σκηνικού; Αν το Μνημόνιο 1 «ξύρισε» και «κούρεψε» μισθούς και επιδόματα, μήπως το καινούργιο θα «κουρέψει» σύρριζα τις συντάξεις και την επικούρηση; Η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν έχει αντίπαλο μόνον τον χρόνο. Έχει να παλέψει με τον πολίτη. Ας μην το ξεχνάει αυτό. 

Η ΑΚΙΣ

(ΕΦ. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-14/11/2011)