Το «μεγάλο εμπόδιο» του ΠΑΣΟΚ

ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ τεράστιο πρόβλημα για τη χώρα, που δεν την ένιωθε, αλλά, κατά δήλωσή του, «επέλεξε για την πατρίδα του» και τώρα έρχεται η ώρα να αποδειχθεί μεγάλο πρόβλημα και για το κόμμα που τον επέλεξε για αρχηγό του. 0 ουσιαστικά αποπεμφθείς από την πρωθυπουργία Γ. Παπανδρέου, εν μέσω γενικευμένης κοινωνικής κατακραυγής, τώρα εμφανίζε­ται έτοιμος να οδηγήσει το κόμμα του ακόμα και στη διάσπαση, αρκεί ο ίδιος να διατηρήσει ένα μηχανισμό και μια σφραγίδα...

Όσοι τον αμφισβητούν εμφανίζονται πρόθυμοι να περιμένουν για λίγο ακόμα μια δική του πρωτοβουλία. Αν όμως αυτή η πρωτοβουλία δεν εκδηλωθεί σε λογική χρονική απόστα­ση από τις επικείμενες εκλογές, αν δηλαδή ο Γ. Παπανδρέου αποδειχθεί για μια ακόμα φορά «εκτός τόπου και χρόνου» και συνεχίσει να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, τότε το πολιτικό σαβουάρ βιβρ θεωρείται βέβαιο ότι θα εγκαταλειφθεί και τη θέση του θα πάρει η σκλη­ρή εσωκομματική αναμέτρηση, μπροστά στην οποία θα ωχριά η αντίστοιχη αναμέτρηση του 2007...

Δεδομένου ότι όλες ανεξαιρέτως οι δημοσκοπήσεις προϊδεάζουν για το ότι το κυβερνών κόμμα διεκδικεί να καταγράψει τη μεγαλύτερη ήττα της Πολιτικής Ιστορίας της χώρας, δεν είναι λίγες οι απορίες που δημιουργεί το υπό διαμόρφωση σκηνικό στο εσωτερικό του ΠΑ­ΣΟΚ. Πχ η διαφαινόμενη επιθυμία του Γ. Πα­πανδρέου να παραμείνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σημαίνει ότι επιθυμεί να είναι κι εκείνος που θα το οδηγήσει στις εκλογές; Κι αν ναι, αυτό σημαίνει ότι πιστεύει πως σε τρεις μήνες θα τον θέλουν όσοι πριν από λίγο απαίτησαν την απομάκρυνσή του από την πρωθυπουργία; Κι αν όχι, τότε έχει στο μυαλό του να παραμείνει ο ίδιος πρόεδρος -και «εναλλακτική λύση» για αργότερα- και να βρει κάποιον άλλον πρόθυμο να συνδέσει το όνομά του με την εκλογική συντριβή και να εισπράξει αντ' αυτού την πολιτική αποστροφή για τα πεπραγμένα της διετίας; Σε αυτή την περίπτωση «ένας Πετσάλνικος» απλώς θα μεγάλωνε κι άλλο την ήττα, ενώ «ένας Παπαδήμος» απλώς θα έλεγε «όχι ευχαριστώ»...

Ερωτήματα όμως προκαλεί και η σπουδή ορισμένων εκ των υποψήφιων διαδόχων του να ταυτιστούν με τη... γαλοπούλα που εύχεται να έρθουν πιο νωρίς τα Χριστούγεννα. Οι οποίοι άραγε για τι ακριβώς επείγονται; Να διώξουν απλώς τον Γ. Παπανδρέου; Και τι νόημα έχει άραγε αν έχει φύγει ο Γ. Παπανδρέου, αλλά ο διάδοχος του -όποιος κι αν είναι-να μην μπορέσει ποτέ να ορθοποδήσει κάτω από το βάρος μιας συντριπτικής εκλογικής ήττας; 

Απορία προκαλεί επίσης το γεγονός ότι « κύκλοι » του Γ. Παπανδρέου διέρρεαν πως δεν υπάρχει λόγος να φύγει, αφού «δεν έχει χάσει εκλογές». Δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος ηγέτης και οι «κύκλοι» του εμφανίζουν επιλεκτική μνήμη. Δηλαδή ο Κ. Σημίτης είχε χάσει σε κάποιες εκλογές όταν έδωσε το δαχτυλίδι στον Γ. Παπανδρέου; Προφανώς όχι. Αλλά υποθέτω ότι στη συνείδησή τους και στην εντελώς δική τους κλίμακα αξιών, είναι άλλο ο Σημίτης κι άλλο ο Παπανδρέου... 

Το μόνο από τα σενάρια, απ' αυτά που επί του παρόντος έχουν δει το φως της δημοσιότητας  που έχει νόημα, είναι το «μεταβατικό», αυτό δηλαδή που προβλέπει μια «Ιφιγένεια»: Κάποιον ή κάποια που θα εκθρονίσει τον Γ. Παπανδρέου, θα αναλάβει το κόστος μιας μεγάλης εκλογικής ήττας και θα παραδώσει σε σύντομο χρόνο στον επόμενο, έχοντας βγάλει από το κάδρο τον «κληρονόμο». 

Όμως και αυτό το σενάριο, όπως και όλα τα άλλα, περνάει αναγκαστικά μέσα από μια οδυνηρή εκλογική ήττα, η οποία ενδέχεται να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις είτε της διάσπασης είτε ακόμα και της επανίδρυσης του ΠΑΣΟΚ, κάτω από εντελώς διαφορετικές από τις σημερινές συνθήκες. Αλλά το «εμπόδιο» της οδυνηρής ήττας δεν ξεπερνιέται. Και είναι αυτό που ουσιαστικά προσδιορίζει και το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα παιχτεί μέχρι τέλους το παιχνίδι της διαδοχής του Γ. Παπανδρέου, το οποίο κατά τα άλλα έχει ανοίξει κανονικότατα... 

ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ 

(ΕΦ.ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ-20/11/2011)