Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ «ΦΡΑΝΚΕΝΣΤΑΙΝ»

Έχουν στο DΝΑ τους από τον Σημίτη μέχρι τον Παπανδρέου, που, αντί να βολτάρει, θα έπρεπε ήδη να είναι στο σκαμνί του Ειδικού Δικαστηρίου. 

Πριν από δύο αιώνες είχε τεθεί ένα δίλημμα οε μια εξέγερση, νομίζω στη Γαλλία, που έλεγε: Τι είναι προτιμότερο; Ένα φριχτό τέλος ή μια φρίκη δίχως τέλος; Διακόσια χρόνια μετά δεν μπορώ ειλικρινά να απαντήσω τι από τα δύο είναι προτιμότερο. Το βέβαιο είναι ότι δυο χρόνια τώρα όλοι μας ζούμε μια φρίκη χωρίς τέλος. Η κυβέρνηση «Φρανκενστάιν», που έχει στο DΝΑ της από... τον καταλληλότερο (λέγε με Κώστα Σημίτη) μέχρι τον «λεφτά υπάρχουν» (λέγε με Γιώργο Παπανδρέου), συνεχίζει δέσμια να αναπαράγει για τους πολλούς αυτή τη φρίκη σε κάθε επίπεδο. Μια φρίκη εικονοποιημένη κάθε φορά που συνεδριάζει το υπουργικό συμβούλιο και δείχνει τον κλώνο του κ. Σημίτη «σάντουιτς» μεταξύ των κ. Θ. Πάγκαλου και Ευ. Βενιζέλου. 

Όλο αυτό το συνονθύλευμα κινείται απλά στη λογική της «εφεδρείας», που δεν σε... σκοτώνει στον τόπο, αλλά σου αφήνει το περιθώριο να δεις το τέλος σου να εξελίσσεται ημέρα με την ημέρα. Αργά και σαδιστικά, για να δίνει ικανοποίηση στον αρρωστημένο εγκέφαλο που την ανακάλυψε και που έχει και το θράσος να ζητά να του λένε και ευχαριστώ για τη... μεγαλοψυχία του. 

Ο Γιώργος Παπανδρέου, αντί να βολτάρει, από ότι διάβασα, στο εστιατόριο «Ανετον», κάπου στην Πεύκη, με τη σύζυγο του και καλλιτεχνική παρέα, ελεύθερος και ωραίος, έπρεπε ήδη να κάθεται στο σκαμνί του Ειδικού Δικαστηρίου για, την εξαπάτηση ενός ολόκληρου λαού. 

Για την προδοσία του ονείρου πολλών γενεών Ελλήνων. Ακόμη ακόμη και για το κάλπικο δημοψήφισμα που επινόησε όχι για να το κά­νει, αλλά για να την... κάνει. Δυστυχώς, του δόθηκε η οδός διαφυγής για να συνεχίζει να κάνει την Dolce Vita (γλυκιά ζωή) την ώρα που έχει κάνει τη δική μας πικρή. 

Στους πολίτες όμως που υποφέρουν, που γονατίζουν από τα χαράτσια, που έχουν βρεθεί στην ανεργία, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, δεν δόθηκε καμία οδός διαφυγής και ελπίδας. Οι Έλληνες βασανίζονται αλλά εκείνοι στη V.I.P θέση τους αναρωτιούνται, όπως τα παιδιά εκείνης της ζάπλουτης Αμερικανίδας που κάποτε χρειάστηκαν να πετάξουν με το αεροσκάφος της γραμμής και όχι με το προσωπικό τους λίαρ τζετ και ρωτούσαν τη μαμά τους τι κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι στο αεροπλάνο τους. Έτσι κινούνται οι λαθρεπιβάτες της εξουσίας. 

Αυτός ο πολιτικός, που μοίρα κακή έφερε στο διάβα μας, δεν έχει καθόλου αιδώ. Αντί να κρύβεται για τα αίσχη και τα εγκλήματά του, θέλει ακόμη να κάνει τον ρυθμιστή της επόμενης ημέρας κουνώντας τα σχοινιά στις μαριονέτες του ΠΑΣΟΚ. 

Διότι κυβέρνηση με τους εγκληματίες του Χρηματιστηρίου και του Μνημονίου δεν είναι κυβέρνηση της Ελλάδας. Είναι μια ακόμη κυβέρνηση ανδρεικέλων, που αναπαράγει σε... δόσεις τη φρίκη δίχως τέλος για τις Ελληνίδες και τους Έλληνες. Μια κυβέρνηση που δεν τολμά να πάρει τίποτε πίσω από όσα μας έφεραν εδώ. Αντίθετα, τα υλοποιεί με την ίδια αναλγησία και σκληρότητα. Και αυτή η κυβέρνηση «Φρανκενστάιν» πρέπει να φύγει όχι αύριο, αλλά χθες. Με τη μόνη δημοκρατική διαδικασία: αυτή των εκλογών. 

ΝΙΚΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΛΟΥ

(ΕΦ. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-22/11/2011)