Το σύνδρομο του…«Αρχηγού»

Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ 

Διερωτήθηκα ρητορικά πριν μερικές δεκαετίες στο βιβλίο μου «Ένας Ψυχολόγος στο γήπεδο» τι είναι τελικά πιο δύσκολο και πιο συναρπαστικό: «η πολιτική του ποδοσφαίρου ή το ποδόσφαιρο της πολιτικής;» 

Απόψε η «Νέα» Κυβέρνηση με... 39 Υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, 6 της «Νέας» Νέας Δημοκρατίας και 4 του ΛΑΟΣ που προέκυψε από την αιφνίδια αποχώρηση Παπανδρέου και την ανάληψη του Πρωθυπουργικού θώκου από τον προσωπικό φίλο του και επί δεκαετίες φίλο του ΠΑΣΟΚ κ Παπαδήμο ζητά ψήφο εμπιστοσύνης στο Εθνικό Κοινοβούλιο. 

Ακούγοντας τον Πάνο Καμμένο που τα λέει δημοσίως, αλλά και άλλους σε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που τα λένε σε…»πηγαδάκια» αναρωτιέμαι τι θα δούμε απόψε στη Βουλή…

Βλέποντας, τους Προέδρους των Κομμάτων μας συμβολικά ως «προπονητές» καταθέτω αυτήν την «blog-άποψη» μου με κάποιες σκέψεις στο θέμα των «ΑΡΧΗΓΩΝ-προπονητών» και παραθέτω ένα εντυπωσιακά περιγραφικό ανέκδοτο...

Λίγο πριν τον σημαντικό αγώνα της ομάδας που διεκδικεί τον τίτλο από το “φαβορί” των τριών τελευταίων ετών ο τεχνικός ηγέτης της ομάδας - έκπληξης - της χρονιάς δίνει στους παίκτες του, με περισσή μυστικότητα, από ένα άσπρο χαπάκι μεγάλου μεγέθους. 

Έκπληκτος ο νεαρός αθλητικογράφος που αντιλαμβάνεται την μυσταγωγική κίνηση πλησιάζει τον προπονητή με τον οποίο τον συνδέει και μία αίσθηση οικειότητας και του ζητά σχεδόν επιτακτικά να του εξηγήσει 

“ τί ακριβώς είναι αυτά τα χάπια, ΝΤΟΠΑ;...” 

“ Α, μπα, είναι αθώα χάπια συμπυκνωμένης ζάχαρης” του εξηγεί με εμφανέστατη ειλικρίνεια ο προπονητής 

” Και τι καλό μπορεί να κάνει σε αυτούς τους ώριμους, γυμνασμένους αθλητές ένα χαπάκι συμπυκνωμένης ζάχαρης; “ ρωτά ο νεαρός δημοσιογράφος 

“ Τίποτε απολύτως “ του απαντά ο προπονητής και συνεχίζει “ αλλά οι παίκτες μου πιστεύουν ότι τους βοηθά και έτσι παίζουν...καλύτερα!” 

Ο αθλητικογράφος με διεγερμένο στο κρετσέντο, πλέον, το αίσθημα της περιέργειας δεν αντιστέκεται στον πειρασμό, πλησιάζει έναν παίκτη της ομάδας-έκπληξης για τον οποίο είχε κάνει και ειδικό αφιέρωμα στην εφημερίδα του και σχεδόν επιτακτικά του απαιτεί να του εξηγήσει.. 

“ Τι χαπάκι είναι αυτό που πήρες; “ 

Ο παίκτης με πρόδηλα τα σημάδια κάποιας ανησυχίας, κοιτά γύρω του στα κλεφτά, πλησιάζει τον δημοσιογράφο στο αυτί και του λέει ψιθυριστά 

“ Είναι χαπάκι συμπυκνωμένης ζάχαρης....” 

Τινάζεται με ξάφνιασμα ο δημοσιογράφος και με ορθάνοιχτα μάτια γεμάτος ειλικρινή απορία ρωτά τον φίλο του παίκτη, 

“ καλά και σας βοηθούν εσάς απλά χαπάκια συμπυκνωμένης ζάχαρης;...” 

“ Α , μπα “ απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο παίκτης, και συνεχίζει “ Όμως ο προπονητής μας πιστεύει ότι μας βοηθούν και επειδή εμείς τον αγαπάμε τα παίρνουμε!...” 

Κλείνω καταθέτοντας μια ειλικρινά απλή απορία: 

Εσείς και εγώ, ως Έλληνες ψηφοφόροι, ως μέλη (και κάποιοι φανατικοί οπαδοί) των Κομμάτων που εκπροσωπούνται στη Βουλή) τι ακριβώς δεχόμαστε να μας σερβίρουν οι «Αρχηγοί» μας κάθε φορά που άλλα υπαγορεύει η ΛΟΓΙΚΗ, και η ΗΘΙΚΗ και άλλα αυτοί μας λένε; 

Ντόπα ή απλά χαπάκια…ζάχαρης; 

Οι 300 άνδρες και οι γυναίκες που μας ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ στη Βουλή των Ελλήνων τι ακριβώς θα «πάρουν» απόψε για να καταλαγιάσουν τις ΕΡΙΝΥΕΣ που σίγουρα προκαλεί η ΑΝΑΜΝΗΣΗ της Δημοκρατικά ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΗΣ ΘΕΣΗΣ που λέει σε απλά, κατανοητά Ελληνικά: 

Οι Έλληνες Βουλευτές ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ!!!