"Τσίπρας η τανκς"

Ένας αστικός μύθος που κυκλοφορεί στην πόλη του Ναυπλίου θέλει τον Αντώνη Σαμαρά ιδιοκτήτη ενός ακινήτου που λειτουργεί ως κατάστημα-επαγγελματική στέγη. Κάποια στιγμή ο ενοικιαστής ζήτησε από την οικογένεια του πρωθυπουργού να του μειώσει το τίμημα του ενοικίου και ο Σαμαράς του απάντησε:

-Δεν βγαίνω...

Αποτέλεσμα ο ενοικιαστής να αποχωρήσει.

Δεν βάζουμε το χέρι μας στη φωτιά για την ακρίβεια της συγκεκριμένης αφήγησης, κρατάμε μόνο το γεγονός ότι ακόμη και ο πρωθυπουργός γνωρίζει από πρώτο χέρι αυτό που λέμε αγορά. Δεν είναι κάποιος ζάπλουτος εξωγήινος έγκλειστος στα ανάκτορα του Μαξίμου τον οποίο διακρίνει το μίσος για τον λαό του και η διαρκής επιθυμία για σαδιστικές περικοπές στις ζωές των πολιτών.

Δεν μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο. 

Όταν το έκανε ο ΓΑΠ, ο θυμόσοφος λαός είχαμε εντοπίσει την πηγή του κακού: Eπειδή η μητέρα του Μαργαρίτα μισούσε τους κακάσχημους και ατσούμπαλους Έλληνες και τις γυναίκες σαν την Δήμητρα που της πήρε τον Ανδρέα, ο Γιώργος από υπερβολική αδυναμία στη μητέρα αποφάσισε να μας εκδικηθεί. Μ΄αυτή τη φροϋδική προσέγγιση και με προσθήκη θεωριών συνωμοσίας ξεμπερδέψαμε με τον Παπανδρέου. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι απλά ανόητος.

Τι είναι όμως αυτό που κάνει έναν μάλλον φυσιολογικό άνθρωπο ο οποίος δεν δείχνει να έχει προφανή κουσούρια -πέρα από τον Λαζαρίδη, τον Μουρούτη και τον Σταμάτη- να εθελοτυφλεί μπροστά στην πραγματικότητα; Πως είναι δυνατόν ο άνθρωπος που έβλεπε το αυτονόητο αδιέξοδο των Μνημονίων και με τη σειρά “Ζάππειο” 1, 2, 3 μιλούσε για τα αυτονόητα, να έχει υποστεί τόση μετάλλαξη; Τι συμβαίνει στα ενδότερα του θερμοκηπίου της Μονσάντο, που κατ΄ευφημισμόν λέγεται Μέγαρο Μαξίμου; Τι είναι αυτό που προκαλεί τις πρωθυπουργικές τερατογενέσεις; 

Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι ο Σαμαράς δεν έχει την δύναμη να προβάλει καμία αντίσταση στις απαιτήσεις της Τρόικας πως είναι δυνατόν να μην βλέπει ότι το πετσόκομμα των μισθών και των συντάξεων οδηγεί στη κόλαση της εξαθλίωσης και στην κατάρρευση της χώρας; Αυτό που και ο ίδιος πριν γίνει πρωθυπουργός θεωρούσε προφανές. 

Με ποιο αντάλλαγμα παραιτήθηκε κάθε αντίστασης από την μάχη του αυτονόητου; Που έχασε την προσωπική πολιτική μάχη ο Σαμαράς. Γιατί αυτή η απόλυτη παράδοση στην Τρόικα δίχως μια μπιστολιά;

Τι δικαιολογία θα βρει για τον εαυτό του, όταν θα αναγκασθεί -πολύ σύντομα- να περάσει άλλα 10 εξορίας στο σπίτι του η κυνηγημένος ανα τον πλανήτη όπως ο συμφοιτητής του Γιώργος Παπανδρέου; Θα μπορούν οι συνταγές των ψυχοτρόπων φαρμάκων να υποκαθιστούν την χαμένη προσωπική ευτυχία όταν γνωρίζεις πως έχεις συμβάλει με βίαιο τρόπο στην εξαθλίωση των συμπολιτών σου; Δεν βλέπεις την φιγούρα του ΓΑΠ που έχει γίνει σκιά του εαυτού του μετά από αυτή την εμπειρία; 

Το λέμε αυτό γιατί δεν πιστεύουμε ότι ο Παπανδρέου βρίσκεται σε μόνιμες διακοπές-κυνηγημένος είναι από τις προσωπικές του Ερινύες και από έναν αδιόρατο φόβο μετά από μια τέτοια καταστροφική εμπειρία για τη χώρα του. 

Δεν θα αποτελέσει εξαίρεση ούτε ο Σαμαράς. Θα καταντήσει ψυχολογικό ράκος με κάποιον ψυχίατρο επιπέδου Στεφανή διαρκώς στο πλευρό του. Σακατεμένος θα βγει ο Σαμαράς από αυτή την ιστορία-μην έχετε καμία αμφιβολία. Σακατεμένος, όπως όλοι μας.

Γιατί το κάνει άραγε; Γιατί δεν μπορεί να δει τα αυτονόητα; Ποιες φοβίες τον κρατάνε; Τι τον οδηγεί στην πολιτική αυτοκτονία μια και όταν ψηφισθούν αυτά τα μέτρα στην ανυπόληπτη Βουλή –εδώ όπου και ο νερουλάς έχει διορίσει την βιτσιόζα ανιψιά του-ο Σαμαράς θα είναι τελειωμένος πολιτικά αλλά και σαν άνθρωπος. Γιατί το κάνει;

Είναι η δειλία αυτή που οδηγεί τα βήματά του προς την άβυσσο; Γιατί αν συμβαίνει αυτό έχουμε μια εξήγηση. Μια εκ γενετής δειλία απέναντι στα ισχυρά συμφέροντα της διαπλοκής και στο κρατικοδίαιτο παρακράτος του Δημοσίου. Πράγματι αυτή την πολιτική και προσωπική δειλία μπορούμε να την κατανοήσουμε, είναι ανθρώπινη, θα αποβεί μοιραία για τον ίδιο αλλά εκείνος δεν μπορεί να απεξαρτηθεί. Μόνο η δειλία που χαρακτήριζε σχεδόν όλους τους προκατόχους του θα μπορούσε να είναι μια καλή εξήγηση για την πολιτική αυτοχειρία ενός ανθρώπου που επέστρεψε από την εξορία, χωρίς να υποστεί σημαντικές βελτιώσεις στον ατομικό μηχανισμό του.

Μόνο η δειλία είναι εκείνη που δεν του επιτρέπει αφού πρώτα μιλήσει την γλώσσα τη αλήθειας στον λαό του να του ζητήσει στη συνέχεια μια πανεθνική παντρατιά για την σωτηρία της χώρας. Μόνο η δειλία είναι εκείνη που τον κρατάει και δεν τολμά να κόψει τον Γόρδιο Δεσμό με τα συμφέροντα πάσης φύσεως νοσηρής διαπλοκής πουλώντας εδώ και σήμερα την Βαστίλη τη Διαφθοράς που δεν είναι άλλη από τον ΟΠΑΠ. 

Και εδώ δεν είναι μόνο η ΙΝTRALOT του Κόκκαλη που δίνει τη μάχη των μαχών για να μη χάσει την πλουμιστή αγελάδα, είναι εκατοντάδες πάσης φύσεως συμμορίες που κρατάνε όμηρο τον ΟΠΑΠ και δια μέσω του συγκεκριμένου οργανισμού κρατάνε τη χώρα στο σκοτάδι της παρακμής και της διαφθοράς. 

Ο διεφθαρμένος ΟΠΑΠ είναι αυτός που ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις χρησιμοποιώντας τα 45αρια του μιντιακού παρακράτους σε ειδικές αποστολές. 

Αν ο αρμόδιος υπουργός Αρβανιτόπουλος όπως και τα στελέχη του Οργανισμού δεν επιταχύνουν τις διαδικασίες πώλησης του ΟΠΑΠ τον Μάρτιο θα έχουμε πρόωρες εκλογές και ο Σαμαράς θα σβήνει μέρες στο ημερολόγιο της νέας εξορίας του.

Εάν δεν πουληθεί η συμμετοχή του κράτους στην ΔΕΗ (των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών), στα λιμάνια, στα Καζίνο, στα Αεροδρόμια, εάν δεν κλείσουν οι άχρηστοι και αχρείαστοι δημόσιοι οργανισμοί, εάν δεν πάνε σπίτια τους οι χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι που ακόμη και σήμερα διορίζονται εκτός ΑΣΕΠ και με ρουσφέτια κράτος δεν πρόκειται να γίνει στον αιώνα τον άπαντα. Δεν μπορεί να μην τα γνωρίζει όλα αυτά ο Σαμαράς. 

Δεν μπορεί να έχει υποστεί τόση μετάλλαξη μέσα σε δυο τρεις μήνες. Είναι η πολιτική δειλία εκείνη που τον κρατάει και εδώ πρέπει να αποφασίσει ο ίδιος για τον εαυτό του: Θα εγκαταλείψει την πρωθυπουργία ως ένας ακόμη άτολμος και δειλός διαχειριστής των διαστροφών της Τρόικας η ως ένας ηγέτης, άξιος απόγονος της Πηνελόπης Δέλτα που τόσο συχνά επικαλείται;

Είναι δική του η επιλογή και μαζί με μας θα πληρώσει κι εκείνος το σκληρό αντίτιμο της δειλίας του.

Για τους υπόλοιπους της παρέας δεν υπάρχουν λόγια για χάσιμο: Ο Βενιζέλος με την δίψα ενός παιδιού από την επαρχία της Θεσσαλονίκης που διψούσε να μπει στα αθηναϊκά (και ευρωπαϊκά  σαλόνια είναι πλέον προβλέψιμος. Ξεγυμνώθηκε με το άθλιο χαράτσι της ΔΕΗ δυο φορές. Την πρώτη, όταν το επέβαλε με ψεύδη και μισόλογα όσο αφορά το τίμημα και στη συνέχεια όταν ανακαλύψαμε προ ημερών –δια μέσω του προκλητικού συνδικαλισταρά Φωτόπουλου-τις αλχημείες του υπέρ των ισχυρών και πλουσίων. Όχι ο Βενιζέλος της λίστας Λαγκάρντ μας είναι δυστυχώς προβλέψιμος-παρότι πολύ θα θέλαμε να ήταν άλλος και να είχε βάλει πράγματι τα προσόντα του στην υπηρεσία της διάσωσης της χώρας και όχι μιας κλειστής παρακμιακής ελίτ.

Για τον Κουβέλη, αυτόν τον άχρωμο και άοσμο δικηγόρο που αρέσκεται στις κολακείες εκδοτών, καναλαρχών και πάσης φύσεως τραχανοπλαγιάδων του Κολωνακίου σηκώνουμε τα χέρια ψηλά με μια διαρκή πρόποση: στην υγειά σου κυρ-Φώτη.

Αφήσαμε τελευταίο τον Παπούλια που θυμήθηκε να μειώσει τις αποδοχές του των 400.000 χιλιάδων ευρώ το χρόνο-πάνω από 1.000 ευρώ τη μέρα-όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι και βγήκαν οι πολίτες και τον έκραξαν στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου.

Αυτό το πολιτικό προσωπικό θα τελειώσει τη νύχτα που θα ψηφισθούν τα μέτρα στην Βουλή- την καθ΄εικόνα και ομοίωση τους. Aπ' αυτή την σκοπιά εάν δούμε τα πράγματα, η Τρόικα προσέφερε κάτι που μπορεί να αποδειχθεί ανεκτίμητο τουλάχιστο για τα νέα παιδιά: Πέταξε βίαια στη χωματερή το πολιτικό προσωπικό της μεταπολίτευσης που μας οδήγησε σ΄ αυτή την κατάντια και την εξαθλίωση. 

Αυτό το χρωστάμε στην Τρόικα και δεν είναι λίγο. Μπορεί να αποδειχθεί μαγικό εάν έντιμοι και ικανοί άνθρωποι αντικαταστήσουν τους επαγγελματίες επιχειρηματίες- ο καθείς από τους 300 είναι μια ανώνυμη κερδοφόρα Α.Ε.- της πολιτικής. 

Γι΄ αυτό και μόνο οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Τρόικα. Την νύχτα που θα περάσουν τα μέτρα στη Βουλή θα τελειώσουν δια παντός οι πολιτικοί προύχοντες της μεταπολίτευσης. 

Τότε βέβαια θα τεθεί το δίλημμα Τσίπρας ή Μιχαλολιάκος ή Τσίπρας ή τάνκς και θα πρέπει να επιστρατεύουμε ότι δύναμη μας έχει απομείνει για να ξεμπερδέψουμε και με δαύτους.

Μείνετε συντονισμένοι...

Από τον Βασίλη Μπόνιο

kourdistoportocali