«Στο τραπέζι» η ΑΟΖ

■ Πληρώνουμε λάθη δεκαετιών των πολιτικών ηγεσιών 

■ Κάθε καθυστέρηση οριοθέτησης ΑΟΖ αποβαίνει εις βάρος της Ελλάδας, σε μια κρίσιμη στιγμή για τον ελληνικό λαό, που οδηγήθηκε στη φτώχεια χωρίς να έχει ευθύνη. 

Η επίσκεψη του προέδρου της Νέος Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά στη Λευκωσία του έδωσε την ευκαιρία να τοποθετηθεί με περισσότερη σαφήνεια απ' ό,τι προηγουμένως στο μείζον για την ελληνική οικονομία θέμα της ΑΟΖ. Οι ελληνι­κές κυβερνήσεις από το 1982 μέχρι σήμερα απέφυγαν να... το θίξουν, φοβούμενες την αντί­δραση της Τουρκίας. Ήταν ένα εθνικό λάθος που πληρώνει τώρα η Ελλάδα καθώς τα νέα δεδομένα, η επιδείνωση, δηλαδή, της κατάστασης της οικονομίας και η αυξημένη επιθετικότητα της Άγκυρας, καθιστούν ακόμα πιο δύσκολη την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. 

Ο κ. Σαμαράς δήλωσε ότι «στόχος και σκοπός για την Ελλάδα πρέπει να είναι η δυνατότητα κεφαλαιοποίησης του φυσικού πλούτου που υπάρχει στις ελληνικές θάλασσες. Πάση θυσία να τον εκμεταλλευτούμε, ιδιαίτερα σε αυτές τις δύσκολες οικονομικά ώρες που περνάμε», τό­νισε χαρακτηριστικά. Η δήλωση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας δεν προδιαθέτει για το τι θα πράξει στην περίπτωση που αναλάβει να κυβερνήσει τη χώρα, αν και είναι προχωρη­μένη σε σχέση με τις θέσεις του απερχόμενου προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος είχε, φαίνεται, συμφωνήσει με τον Ταγίπ Ερντογάν να μην θέσει το ζήτημα, με την έωλη δικαιολογία να μην διαταραχθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. 

Η Αθήνα δεν διαθέτει αυτή τη στιγμή τους οικονομικούς πόρους ούτε έχει την παραμικρή δυνατότητα να επιχειρήσει ακόμα και έρευνα στις περιοχές όπου όλες οι πληροφορίες συ­γκλίνουν ότι ο ορυκτός πλούτος είναι σημαντι­κότατος, σε βαθμό που να λύνει την πλειονότη­τα των ελληνικών οικονομικών προβλημάτων. Για το λόγο αυτό έπρεπε ήδη να προχωρήσει σε συνεργασίες με χώρες οι οποίες αποδεδειγμέ­να έχουν τη δυνατότητα να κάνουν «θαύματα», όπως συνέβη στην περίπτωση της Κύπρου. Όσο και να το κρύβει η ελληνική κυβέρνηση, παραμένει πάντα στο τραπέζι η πρόταση του Ισραήλ, που μετέφερε στο σημερινό διορισμέ­νο πρωθυπουργό ο υφυπουργός Εξωτερικών, Αγιαλον, ο οποίος αποτελεί το σύνδεσμο μεταξύ της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ. Για την πρόταση αυτή είχε ενημερωθεί ο κ. Σαμαράς από την ισραηλινή ηγεσία όταν επισκέφθη­κε τη χώρα το Δεκέμβριο. Οι γνωρίζοντες το παρασκήνιο ισχυρίζονται άτι υπάρχει έντονο ενδιαφέρον και από τις Ηνωμένες Πολιτείες, λόγω του εντοπισμού των κοιτασμάτων στη Νότια Κρήτη, περιοχή η οποία παρακολουθεί­ται σε μόνιμη βάση από το άγρυπνο μάτι των αμερικανικών κατασκοπευτικών αεροπλάνων. 

Ο πρόεδρος της Νέος Δημοκρατίας, που συμ­μετέχει στην κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου, θα έπρεπε να έχει θέσει τα ζητήματα της ΑΟΖ και των πιθανών κοιτασμάτων στον ελληνικό χώρο στο πλαίσιο της εθνικής προσπάθειας σωτηρίας της οικονομίας. Έχοντας ως δεδο­μένο το έμπρακτο ενδιαφέρον του Ισραήλ, το οποίο συνεχίζει τις αεροπορικές ασκήσεις πάνω από την Κρήτη και το Αιγαίο, θα ανέμενε κανείς ότι ο κ. Σαμαράς θα αναδείκνυε την οριοθέτηση της ΑΟΖ σε εθνική υπόθεση, ιδιαίτερα γνωρίζοντας ότι θα έχει τη σύμφωνη γνώμη και της Αριστεράς. Κάθε άλλη καθυστέ­ρηση αποβαίνει εις βάρος της Ελλάδας, σε μια κρίσιμη στιγμή για τον ελληνικό λαό, ο οποίος οδηγήθηκε στη φτώχεια χωρίς να έχει ευθύνη, για να καλυφθούν το λάθη των πολιτικών. 

Ο κ. Σαμαράς αναφέρθηκε και στην προ­νοητικότητα του Τάσσου Παπαδοπούλου να προχωρήσει στην οριοθέτηση της κυπριακής ΑΟΖ, θέτοντας τα θεμέλια για την ανάδειξη της Κύπρου σε ενεργειακή δύναμη. Βέβαια, ο αείμνηστος πρόεδρος της Κυπριακής Δη­μοκρατίας δίδαξε και ένα άλλο μάθημα. Πως οι ηγέτες απαντούν με «ΟΧΙ», όταν πιστεύουν πως οι θέσεις τους είναι ορθές… ■ 

ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ/ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-23/2/2012)