Ναι, κ. Ντράγκι, η Ελλάδα μας είναι μοναδική!

Μια ανασκόπηση όσων συμβαίνουν στη χώρα μας και τρόμαξαν ακόμη και τον πρόεδρο της ΕΚΤ. 

O πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Μ. Ντράγκι σε συνέντευξη Τύπου, αναφερόμενος στην Ελλάδα, είπε: «Είπαμε ότι η Ελλάδα εί­ναι μοναδική (περίπτωση). Είναι πράγ­ματι μοναδική σε όλα». Η συγκεκριμένη αναφορά του Ιταλού τραπεζίτη, που έχει στα χέρια του τις τύχες της ΕΚΤ και κατά κάποιον τρόπο και της Ελλάδος, έγινε έπειτα από ...σχετική ερώτηση δημοσιογρά­φου για το αν το σχέδιο στήριξης που αφορά την Ελλάδα θα ισχύσει και για άλ­λες χώρες που πιθανόν θα βρεθούν στη θέση της χώρας μας. 

Παρότι η αναφορά αυτή, αν διαβα­στεί στο χαρτί, φαίνεται ότι έχει μια ειρω­νεία εναντίον της χώρας μας, αν έβλεπε κανείς την έκφραση του Ντράγκι, θα δι­έκρινε στο πρόσωπο και το βλέμμα του έναν πόνο ψυχής ανάμεικτο με τρόμο, αφού μάλλον τη στιγμή εκείνη αναλογί­στηκε ο δυστυχής τι και πόσα έχει να υπο­στεί ασχολούμενος με τη λύση του προ­βλήματος που λέγεται Ελλάδα, όπου όλα είναι μοναδικά. 

Άλλωστε, σε ποια άλλη χώρα θα μπο­ρούσε να καταλάβει την εξουσία άνθρω­πος αμφίβολης νοητικής ικανότητας, ο οποίος, αφού περιστοιχίστηκε από μια ομάδα ατόμων ενός νέου πολιτικού αν­θρωποειδούς, αυτού των «κηπουρών», ανέλαβε εργολαβικά την αποστολή της διάλυσης μιας χώρας; Το από πού έλα­βε την αποστολή μην το ρωτάτε, πάντως μπορεί ο καθένας να αναλογιστεί ότι ένας πολιτικός -λέμε τώρα- που αγαπά, είναι έτοιμος να ματώσει και νιώθει ως πατρίδα του τη χώρα που κυβερνά δεν την κατα­συκοφαντεί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, όπου περιφέρεται όχι για να λύσει προβλήματα, αλλά για να τα καταστήσει κυριολεκτικά άλυτα. Να λοιπόν μια μο­ναδικότητα, που δικαιώνει τον Ντράγκι. 

Αφού πλέον επί μία διετία φα­γώθηκε το βόδι και είχε μείνει η ουρά, όπως λέει ο λαός μας, για την καταστροφή της χώ­ρας, ακολούθησε το... καλύτερο! Ήταν το δημοψήφισμα, που στην κυριολεξία τρέ­λανε τους Ευρωπαίους ηγέτες και μάλ­λον ήταν ένα από τα θέματα που είχε κα­τά νου ο Ντράγκι, όταν εμφανίστηκε στο πρόσωπο του εκείνη η συμπόνια ανάμει­κτη με τρόμο για το ζήτημα Ελλάδα. 

Όμως δεν σταματούν εδώ τα μοναδι­κά, αφού μόλις γύρισε από την Ευρώπη ο πρωθυπουργός δαφνοστεφανωμένος και τροπαιούχος, μετά την τορπίλη του δημο­ψηφίσματος , τον υποδέχτηκαν όρθιοι με θερμότατα χειροκροτήματα, εκτός των υπουργών και των υφυπουργών του νέ­ου πολιτικού ανθρωποειδούς, και οι άλ­λοι, οι παλαιοί, του βαθέος και του επι­φανειακού ΠΑΣΟΚ! 

Για να μην εξαντληθούν οι εκπλή­ξεις προς τους ξένους που παρακολου­θούν άναυδοι και κυριολεκτικά με κομ­μένη την ανάσα το θέατρο του παραλό­γου στην Ελλάδα, αυτοί οι ίδιοι που χει­ροκροτούσαν, μαζί με τους υπόλοιπους συναδέλφους τους στη Βουλή, αποφά­σισαν αμέσως μετά να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στον πρωθυπουργό και στην κυβέρνηση, ο οποίος εξέλαβε την ψήφο εμπιστοσύνης ως σήμα για διά­λυση της κυβέρνησης και δημιουργία άλλης, υπό νέο πρωθυπουργό! Τόσο λο­γικά πράγματα. 

Για να μη δώσουμε την ευκαιρία στους θεατές να πάρουν ούτε ανάσα, ακολούθησε το θρίλερ της κυβέρνησης Πετσάλνικου, που κυριολεκτικά τίνα­ξε την μπάνκα στον αέρα, για να προ­καλεί πλέον κάτι σαν ανία στη συνέχεια του έργου η νέα 52μελής κυβέρνηση υπό τον Λουκά Παπαδήμο, με τα περισσότε­ρα μέλη της προηγούμενης κυβέρνησης, «κηπουρούς», βαθείς και επιφανειακούς, να είναι έτοιμα ανά πάσα στιγμή για την έκπληξη, αν μη τι άλλο, για να έχει λίγο ουσία το έργο! Μετά ακολούθησαν σκη­νές κωμικοτραγικές μεταξύ παλιοεπαναστατών πασόκων υπουργών και υπουρ­γών του ΛΑΟΣ να αλληλοσφάζονται εντός και εκτός υπουργικού συμβουλί­ου. Χάρμα! 

Μετά την κοιλιά που εμφάνισε το έργο, έμελλε να αποζημιωθούν οι θεα­τές με αυτά που ακολούθησαν, όπου η μία έκπληξη διαδεχόταν την άλλη, όσο έφταναν οι μέρες του «όχι» ή του «ναι» στο Μνημόνιο 2. Εκεί είδαμε πρωτο­κλασάτο υπουργό του εκσυγχρονιστικο-επιφανειακο-βαθέος ΠΑΣΟΚ να ομολογεί με μια ειλικρίνεια που άγγι­ξε τα όρια του κυνισμού ότι δεν διάβα­σε καν το Μνημόνιο 1, επειδή, λέει, εί­χε δουλειά, το οποίο μάλλον δεν διάβα­σαν ούτε αυτοί που το εισηγήθηκαν, και εννοούμε τους εδώ, όχι τους απέξω, που το διάβασαν πολύ καλά, αφού οι ίδιοι το συνέταξαν. 

Πάντως το στέλεχος αυτό ήταν συνε­πές στις αρχές του, αφού είπε «ναι» στο Μνημόνιο 2, στο οποίο όμως είπε «όχι» η εκ των αρχιτεκτόνων της εφαρμογής του πρώτου, η κυρία Κατσέλη, αλλά και ο εκ των πρωτεργατών της ιδέας του δημο­ψηφίσματος και εκ των θερμότερων χειροκροτητών του προέδρου, ο Χάρης Καστανίδης, ο οποίος έκανε ομάδα βουλευ­τών αρνητών του δεύτερου κακού Μνη­μονίου. Ανάμεσα τους και τ' εμέτερον, η Κυριακή Τεκτονίδου, που έκλεισε την επιστολή αποχωρισμού της από το Κίνημα υπό την συνοδεία λαικών μελωδιών, με τα εξής αποσπάσματα ασμάτων: «Μου χρωστάς, δεν σου χρωστάω, έχε γεια, σε χαιρετάω» και «Δεν είσαι ο Γιώργος που αγαπούσα μια φορά», αποκαλύπτοντας έναν τελειωμένο πλέον -πολιτικό, μην πα­ρεξηγηθούμε- έρωτα με τον πρόεδρο! Όμως ο τρόμος του Ντράγκι δεν πή­γαζε μόνο από τη μοναδικότητα της κυ­βερνητικής παράταξης. 

Όπως αποδείχτηκε από την πο­ρεία των γεγονότων, πολύ δυνατές εναλλασσόμενες σκηνές θρίλερ και κωμωδίας είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν οι θεατές και στις τάξεις της Νέας Δημοκρα­τίας, όπου δυο τρεις ομαδάρχες, παίζο­ντας μικροκομματικά και προσωπικά παι­χνίδια, έπιασαν στον ύπνο ένα κόμμα που δηλώνει έτοιμο να αναλάβει τα ηνία της εξουσίας, φιλοδοξώντας μάλιστα να αλ­λάξει το πολύ κακό κλίμα που επικρατεί για τη χώρα μας στην Ευρώπη και την Ελλάδα, φέρνοντας και πάλι την ελπίδα στον ελληνικό λαό, όπως δηλώνει ο Αντώνης Σαμαράς. 

Αποτέλεσμα, μετά τη μεγάλη μάχη του «ναι» και του «όχι» εντός του Κοι­νοβουλίου -εκτός δινόταν άλλη μάχη, λεπτομέρειες και σκηνές της οποίας θα δούμε στο άρθρο της Κυριακής-, το ΠΑΣΟΚ να χάσει το 16% και η Νέα Δημο­κρατία το 25% της κοινοβουλευτικής της δύναμης, σπέρνοντας τον τρόμο στην Ευ­ρώπη για την επόμενη μέρα των εκλογών, αφού η κυβέρνηση που θα προκύψει από αυτές θα κληθεί να υλοποιήσει ένα πρό­γραμμα που απαιτεί κόμματα με πολιτική συνοχή και αποτελεσματικότητα. 

Είπαμε, η μοναδικότητα της Ελλά­δος είναι το κάτι άλλο, «δεν υπάρχει», που λένε και οι μοναδικοί Νεοέλληνες! Και το θρίλερ συνεχίζεται! 

ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ

(ΕΦ.ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-17/2/2012)