«Φίλοι» και «εχθροί» του καθεστώτος Άσαντ

► Οι αιώνιοι αντίπαλοι σιίτες και σουνίτες και τα συμφέροντα των ισχυρών κρατών στη Μέση Ανατολή. 

► Οι ΗΠΑ ενισχύουν τη δημιουργία ενός μεγά­λου σουνιτικού «μετώπου». 

► Απέναντι στη σουνιτική πολιτική των ΗΠΑ αναπτύσσεται ένας αντισουνιτικός συνασπισμός των Ρωσία, Κίνα, Ιράν και Ισραήλ.

► Η διεθνής κοινότητα διαιρεμένη σε χώρες που τίθενται υπέρ του Άσαντ και σε άλλες, πολέμιες του καθεστώτος δεν έχει φθάσει σε συμφωνία για την επίλυση της κρίσης. 

Η εξέγερση στη Συρία θα έχει σημαντικές γεωπολιτικές συνέπειες στη Μέση Ανατολή. Εντός της Συρίας η σύγκρουση μεταξύ του αλαουτικού καθεστώτος και ενός ετερογενούς συνασπισμού αντιπολιτευόμενων δυνάμεων έχει εξελιχθεί σε μια ευρύτερη σύγκρουση μεταξύ ενός σιιτικού συνασπισμού υποστηριζόμενου από το Ιράν και μιας όλο και πιο διεκδικητικής και φιλόδοξης σουνιτικής συμμαχίας... 

Η διεθνής κοινότητα δεν έχει κατορθώσει να φθάσει σε συμφω­νία για την επίλυση της κρίσης στη Συρία, καθώς η διεθνής κοινότητα είναι διαιρεμένη σε δύο συνασπι­σμούς: ο συνασπισμός εναντίον του καθεστώτος Ασαντ αποτελείται από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, μεταξύ των οποίων περιλαμ­βάνονται οι 110 χώρες που συμμε­τείχαν στα πρόσφατα συνέδρια «Φίλων της Συρίας», ενώ ο συνα­σπισμός υπέρ του καθεστώτος Ασαντ περιλαμβάνει τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν. Αυτά η κατάσταση έχει προκαλέσει ένα αδιέξοδο, το οποίο ο πρώην Ιρανός διπλωμάτης Μοχάμεντ Αλί Σομπανί (Mohammend Ali Sobhani) έχει αποκαλέσει έναν «περιορισμένο ψυχρό πόλε­μο». Αυτός ο «ψυχρός πόλεμος» μπορεί να εξελιχθεί σε έναν επικίν­δυνο θερμό πόλεμο μεταξύ των δυο προαναφερθέντων συνασπι­σμών. 

Οι ΗΠΑ ενισχύουν σημαντικά και με πολλούς τρόπους τη δημι­ουργία ενός μεγάλου σουνιτικού υποκειμένου, αφενός διότι οι ΗΠΑ έχουν στρατηγικούς οικονομικούς δεσμούς με τη Σαουδική Αραβία (τον υπέρτατο θεματοφύλακα του σουνιτισμού) και άλλες σουνιτικές χώρες (Κατάρ, Κουβέιτ, Τουρκία κ.λπ.) και αφετέρου διότι, διά του σουνιτικού Ισλάμ, οι ΗΠΑ επιδιώ­κουν τη γεωπολιτική περικύκλωση και την εσωτερική αποσταθεροποί­ηση της Ρωσίας και της Κίνας. 

Η στάση της Μόσχας 

Η Ρωσία είναι πολύ ευάλωτη στην αναγέννηση και τη ριζοσπαστικοποίηση του σουνιτικού Ισλάμ διό­τι στον Νότο συνορεύει με σουνιτικές πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες και στο εσωτερικό της αφενός υπάρχει μια οργανωμένη, ενιαία κοινότητα επτά εκατομμυρίων μουσουλμάνων στην περιοχή Βόλγα- Ουραλίων και αφετέρου πολλοί από τους εργάτες στους ενεργει­ακούς αγωγούς της Σιβηρίας είναι μουσουλμάνοι. 

Πρόσφατες δημογραφικές αναλύσεις έδειξαν ότι περίπου το 15% του πληθυσμού της Ρωσικής Ομοσπονδίας είναι μουσουλμάνοι. Εθνολογικά, αυτοί οι μουσουλμά­νοι ανήκουν σε διάφορες ομάδες, όπως οι Τάταροι του Βόλγα, οι Τάταροι της Σιβηρίας, οι Τσετσένοι, οι Ινγκούσιοι, οι Βασκόρτοι, οι Νταργκίν, οι Βαλκάροι, οι Άβαροι, οι Καρατσάις κ.ά. Σε αντίθεση προς άλ­λες μουσουλμανικές μειονότητες στην Ευρώπη, οι Ρώσοι μουσουλ­μάνοι δεν είναι ξένοι μετανάστες. Είναι κανονικοί πολίτες της χώρας που ζουν στις πατρογονικές εστίες τους. 

Η Κίνα είναι επίσης πολύ ευά­λωτη στην αναγέννηση και τη ριζοσπαστικοποίηση του σουνιτικού Ισ­λάμ, διότι γειτνιάζει ή συνορεύει με τις σουνιτικές δυνάμεις του Ουζμ­πεκιστάν, του Καζακστάν, του Κιργιστάν, του Τατζικιστάν, του Τουρκμενκιστάν, του Αφγανιστάν και του Πακιστάν και διότι, σύμφωνα με το «CIA World Fact Book», το 1%-2% του πληθυσμού της Κίνας είναι μουσουλμάνοι (περίπου 20 εκατομμύ­ρια). Η μεγαλύτερη συγκέντρωση μουσουλμανικού πληθυσμού στην Κίνα παρατηρείται στις βόρειες επαρχίες Ξινγιάνγκ, Γκανσού και Νινγκξία, αλλά σημαντικές μου­σουλμανικές κοινότητες υπάρ­χουν, επίσης, στην επαρχία Γιουνάν της νοτιοδυτικής Κίνας και στην επαρχία Χενάν της κεντρικής Κί­νας. Από τις 55 επίσημα αναγνωρι­σμένες μειονότητες της Κίνας, οι 10 είναι μουσουλμανικές: οι Χούι, οι Ουγούροι, οι Καζάκοι, οι Ντονγκξιάνγκ, οι Κιργίζιοι, οι Σάλαροι, οι Τατζίκοι, οι Ουζμπέκοι, οι Μπονάν και οι Τάταροι. Επίσης, οι Θιβετιανοί μουσουλμάνοι αποτελούν πλέον μια επίσημα αναγνωρισμένη ομάδα του λαού του Θιβέτ. 

Ανταγωνισμοί 

Απέναντι στη σουνιτική πολιτική των ΗΠΑ και στο νέο αναδυόμενο μεγάλο σουνιτικό υποκείμενο αναπτύσσεται ένας ετερογενής αντισουνιτικός συνασπισμός, στον οποίο πρωταγωνιστούν - καθεμιά για τους δικούς της λόγους - οι εξής χώρες: η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν και το Ισραήλ. 

Η Ρωσία και η Κίνα, όπως προαναφέραμε, υφίσταν­ται σοβαρές γεωπολιτικές και κοι­νωνικές πιέσεις από το σουνιτικό Ισλάμ. Επίσης, η ενεργειακή πολιτική της Ρωσίας είναι ανταγωνιστική προς εκείνη της Σαουδικής Αρα­βίας. 

Το Ιράν, ο θεματοφύλακας του σιιτισμού, έχει έντονο θρησκευτικό, οικονομικό και γεωπολιτικό αντα­γωνισμό με τη Σαουδική Αραβία, τον θεματοφύλακα του σουνιτισμού. 

Το Ισραήλ αισθάνεται ως μεί­ζονα γεωπολιτική απειλή την περι­κύκλωση του από ένα τεράστιο σουνιτικό υποκείμενο, που θα εκτείνεται οπό τη Δυτική Αφρική έως την Κίνα και θα έχει σαρώσει -αν πέσει και το αλαουιτικό καθε­στώς του Ασαντ και διαμορφωθεί σουνιτικό καθεστώς στη Συρία- ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. 

Η Ευρώπη 

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι σημαντικό μέρος της μεγαλοαστι­κής τάξης της Ευρώπης -στο πλαί­σιο της χρηματοοικονομικής κρί­σης- συμπράττει με εβραϊκές και άλλες δυνάμεις εναντίον του σουνιτισμού και δεν διστάζει να στηρί­ξει φασιστικές/ρατσιστικές οργα­νώσεις, διότι, με αυτόν τον τρόπο, παράγοντες του ευρωπαϊκού με­γάλου κεφαλαίου αποτρέπουν την Αριστερή στροφή των μικροαστών που πλήττονται από την κρίση, πα­λαιές ευρωπαϊκές ελίτ προστα­τεύουν τα ταξικά κεκτημένα τους και εβραϊκοί παράγοντες υπονο­μεύουν την εξάπλωση της πολιτι­κής των φιλοσουνιτικών δυνάμε­ων των ΗΠΑ, όπως λ.χ. του προ­έδρου Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα, ο οποίος, στην περιβόητη ομιλία του στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου (εκπαιδευτικό λίκνο του σουνιτισμού), το 2009, είπε ότι οι ΗΠΑ εί­ναι «μία οπό τις μεγαλύτερες μου­σουλμανικές χώρες στον κόσμο», προκαλώντας το μένος του αντισουνιτικού συνασπισμού και ειδι­κά της ισραηλινής Δεξιάς και διά­φορων δυνάμεων του εθνικισμού στη Δύση. 

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ 

Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-07/11/2012