■ Είναι επίτευγμα της Μεταπολίτευσης: Εντός των ΑΕΙ, μπορεί να σε κάνει νταούλι στο ξύλο οποιοσδήποτε σύντροφος για όποιον λόγο τού καπνίσει.
Είναι γενικά παραδεκτό, σε όλα τα πλάτη και τα μήκη των πισινών όπου μπανιάρονται οι καταφερτζήδες εκπρόσωποι της γενιάς του Πολυτεχνείου, ότι για όλα τα στραβά και τα ανάποδα της χώρας ευθύνεται η Δεξιά. Είναι επίσης πασίδηλον ότι οι Δεξιοί είναι κορακοζώητοι....
Αυτοί, οι δευτεράντζες, οι συντηρητικοί, οι (άκουσον άκουσον) χριστιανοί, συνεχίζουν και υπάρχουν παρά τις φιλότιμες προσπάθειες ενοχοποίησης και αφανισμού τους από διάφορους χαμηλοτάβανους μπροστάρηδες που ενθουσιάζονται όταν μιλάει θετικά για εκείνους το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Φυσικά, αν είναι δύσκολο μία φορά να είσαι νέτα σκέτα δεξιός στην Ελλάδα, σχεδόν ακατόρθωτο είναι να το δηλώνεις ατιμώρητος. Δεν μπορεί, κάτι θα βρουν να σου προσάψουν αν θεωρείς τον Άρη Βελουχιώτη κατσαπλιά και κατά συρροή δολοφόνο, ενώ η μορφή του Αλέξανδρου Παπάγου σε γεμίζει με χαρά και σου γεννά αισθήματα υπερηφάνειας.
Και το σημαιόμετρο δουλεύει αβέρτα. Όπου δουν πολλές ελληνικές σημαίες οι νοσταλγοί του Μπέρια, του Τρότσκι, του Πολ Ποτ, του Χότζα και του Τσαουσέσκου σκιάζονται, ενοχλούνται, αηδιάζουν. Στην αρχή λένε ότι είναι απλώς ένα πανί. Μετά διαγιγνώσκουν «φασισμό», «άκρα δεξιά», «χούντα».
Ροζ ιστορίες
Μην κοιτάς τώρα που θυμήθηκαν τις ελληνικές σημαίες (πουλάει ο «πατριωτισμός» λόγω κρίσης) και τις βλέπεις στις συγκεντρώσεις τους σε αναλογία μία γαλανόλευκη προς 250 ερυθρές, ροζουλί και μαύρες. Μόλις περάσει η κρίση (σε μισή χιλιετία, περίπου), θα μπει η γαλανόλευκη στο χρονοντούλαπο του κόμματος και θα περιμένει την επόμενη επίσκεψη του ΔΝΤ.
Τα αγαπημένα γκάτζετ της ειρηνόφιλης Αριστεράς είναι τα στειλιάρια, τα μαδέρια, οι μαρμαρόπλακες, οι μολότοφ και άλλα παρόμοια. Πεδίο δοκιμών για την εξάσκηση στην «ιδεολογική» αντιπαράθεση είναι ο χώρος του «πανεπιστημιακού ασύλου». Όπως τις προάλλες, που οι ερυθρόμαυροι λεβέντες του αντικαπιταλιστικoύ αγώνα δεν ήθελαν να γίνουν εκλογές για την ανάδειξη μελών στο Συμβούλιο Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών και προσπάθησαν να τις σταματήσουν! Αν είχαν τανκς στο πάρκινγκ τους, σίγουρα θα τα είχαν κατεβάσει μια βολτούλα μέχρι τα αμφιθέατρα.
Αυτό, όμως, δεν έτυχε κάποιας ιδιαίτερης καταδίκης από τα μέσα της ντεμέκ «κατεστημένης» ενημέρωσης ούτε από τους ροζ και τους κόκκινους υπερδημοκράτες, διότι οι αυτουργοί κατά βάση είναι ιδεολογικά ξαδελφάκια τους. Και η κωμωδία συνεχίζεται…
Παναγιώτης Λιάκος
(Εφ.Δημοκρατία-15/11/2012)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.