Εχουν δίκιο (τελικά) δικαστές και αξιωματικοί

Η χώρα έχει Σύνταγμα. Σύμφωνα με αυτό οι δικαστές έχουν δίκιο. Οι αποδοχές τους συνδέονται με τις αποδοχές των βουλευτών και οι μειώσεις που τους γίνονται είναι παράνομες. Μπορεί όποιος θέλει να τους επιτίθεται, άλλωστε το ξαναείπαμε, έχουμε περίσσευμα ασυδοσίας, όμως νομικά έχουν δίκιο....

Αναμφίβολα και οι δικαστικοί πρέπει να φέρουν μέρος του βάρους που επωμίζεται ο λαός. Σύννομα όμως και κατ’ αναλογία.

Γιατί κανείς δεν αναφέρει την ηθικά και νομικά ορθή λύση; Μία είναι, αυτή κι όχι άλλη. Η γενναία μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης. Όταν κόβουν τα δώρα και περικόπτουν τη σύνταξη στον ογδοντατριάχρονο πατέρα μου, που έχει πίσω του 35 χρόνια σκληρής χειρωνακτικής δουλειάς, τότε μπορεί κι ο βουλευτής να καταδεχτεί να ζήσει με δυο - τρία χιλιάρικα λιγότερα, αφού πάλι μερικά χιλιάρικα θα του μείνουν για να θυσιάζεται για το έθνος.

Όταν μειωθεί όσο πρέπει η βουλευτική αποζημίωση, τότε θα μπορεί νόμιμα να μειωθεί αντίστοιχα και ο μισθός του δικαστή, χωρίς όμως να τον φέρουμε σε εξαθλίωση. Εκτός αν περιμένει κανείς το βράδυ οι δικαστές και οι εισαγγελείς να δουλεύουν ταξί, που έτσι κι αλλιώς δεν έχουν ούτε αυτά δουλειά, ντιλιβεράδες ή να παρέχουν παρανόμως συμβουλές σε δικηγορικά γραφεία ή, αν θέλουμε, επίπεδο απονομής Δικαιοσύνης αλά Ζαμπάμπουε.

Τα ρετιρέ της εξουσίας και μάλιστα η νομοθετική εξουσία παραμένουν γαντζωμένα στα προνόμιά τους και δίνουν το κακό παράδειγμα. Έτσι αρχίζει το θεσμικό και λειτουργικό ξεχαρβάλωμα και στους υπόλοιπους τομείς.

Οι δικαστές, όπως και οι Ενοπλες Δυνάμεις, είναι άμεσα όργανα της εξουσίας. Γι’ αυτό είναι ανεπίτρεπτο να απεργούν, όπως και να συνδικαλίζονται με τον ίδιο τρόπο, όπως, για παράδειγμα, οι οδηγοί λεωφορείων. Αν μου έπεφτε λόγος, δεν θα έπρεπε καν να συνδικαλίζονται, αυτό όμως αφορά μια ιδανική, σοβαρή κοινωνία. Σε μια κοινωνία, όπου οι επικεφαλής δεν προΐστανται απλώς των από κάτω αλλά τους υπερασπίζονται απέναντι στην αυθαιρεσία, όπου στέκονται ορθοί οι αρχηγοί, οι πρόεδροι των Ανωτάτων Δικαστηρίων και υπερασπίζονται τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια των συναδέλφων τους, θα ήταν περιττή η συνδικαλιστική δράση. Εδώ όμως είναι Βαλκάνια.

Η μέθοδος τού να στοχοποιούμε και συκοφαντούμε μια κατηγορία εργαζομένων, πολύ δε περισσότερο τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης ή τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και να στρέφουμε άλλες κατηγορίες εργαζομένων εναντίον τους δεν είναι μόνο άθλια, είναι και μπούμερανγκ. Η πολιτικάντικη αυτή μέθοδος απευθύνεται στα χαμηλότερα ανθρώπινα ένστικτα, κυρίως στην παραδοσιακή ελληνική αρχή τού «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα». 

Το ότι ο «γείτονας» είναι ταγμένος να απονέμει δικαιοσύνη ή να φυλάει την πατρίδα είναι μια λεπτομέρεια που διαφεύγει από τον λήπτη του εύπεπτου μηνύματος, που σκέφτεται «καλά να πάθετε κι εσείς, αφού το έπαθα κι εγώ». Θα μου αντιτάξουν κάποιοι τα προβλήματα στην ποιότητα και την ταχύτητα απονομής της Δικαιοσύνης ή κάποια αρνητικά φαινόμενα στην Άμυνα. Όμως  επιμένω, τα πράγματα πρέπει να τα βλέπουμε θεσμικά και χωρίς συμψηφισμούς και επιβράβευση της παρανομίας. Διότι ναι, οι δικαστές και οι στρατιωτικοί πρέπει να αμείβονται περισσότερο από τους άλλους.

Οφείλουμε να διαφυλάξουμε το κύρος της Δικαιοσύνης και την αξιοπρέπεια των λειτουργών της. Να μειωθούν πρώτα οι αποδοχές των βουλευτών και ύστερα των δικαστών, τηρώντας την αναλογία που προβλέπει το Σύνταγμα, χωρίς όμως να διακυβεύεται η αξιοπρέπειά τους. Με τον μπαλτά και παράνομα όμως, όχι.

Να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, όπου σε αυτούς δεν υπάρχει περιθώριο για μειώσεις. Ηδη βρίσκονται πέρα από τα όρια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Για πολλοστή δε φορά θα επαναλάβω την απλή λύση που θα εξοικονομήσει κάποιους πόρους και θα δώσει το παράδειγμα: μειώστε τους μισθούς βουλευτών και υπαλλήλων της Βουλής, απολύστε τα 4/5, καθώς και τους μετακλητούς κολλητούς και συγγενείς σας, πλην δύο ανά βουλευτή ή υπουργό κ.λπ. Αλλιώς μη ζητάτε καρτερία και στήριξη…

ΦΑΗΛΟΣ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗΣ

(ΕΦ.ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-28/11/2012)