«Στη Θράκη οι Τούρκοι κλέβουν την ταυτότητά μας»

•Συγκλονιστική η μαρτυρία μιας μουσουλμάνας Τσιγγάνας στον ΟΗΕ. 

•«Ξοδεύουν πολλά λεφτά για να χτίσουν τζαμιά μέσα στους οικισμούς μας και μας λένε ότι οι Τσιγγάνοι πεθαίνουν νέοι επειδή δεν είναι καλοί Τούρκοι». 

Κόλαφο για την Τουρκία και τη διχαστική πολιτική που ακολουθεί στη Θράκη αποτελεί η συγκλονιστική βιωματική μαρτυρία της Σαμπιχά Σουλεϊμάν (μουσουλμάνας Τσιγγάνας) στη Γενεύη, στο πλαίσιο του 5ου συνεδρίου του ΟΗΕ για τις μειονότητες, το οποίο άρχισε προχθές και ολοκληρώθηκε χθες...

Η κυρία Σουλεϊμάν, πρό­εδρος του συλλόγου Γυναικών Δροσερού Ξάνθης «Η Ελπί­δα», μέσα από μια απλοϊκή για τα δεδομένα των διεθνών οργανισμών τοποθέτηση, έφερε στην επιφάνεια το πρόβλημα ψυχολογικής βίας και τρομοκρατίας που αντιμετωπίζουν όσοι δεν δέχονται να γίνουν πολιτικά εργαλεία του τουρκι­κού προξενείου της Κομοτη­νής, αλλά κυρίως της Άγκυ­ρας, από όπου και εκπορεύε­ται αυτή η πολιτική. Οι καταγ­γελίες αποκτούν ιδιαίτερη αξία, γιατί δεν διατυπώνονται από κάποιον Έλληνα πολιτικό ή κρατικό αξιωματούχο, αλλά από έναν απλό πολίτη. 

Η Σαμπιχά Σουλεϊμάν από το βήμα του συνεδρίου περιέ­γραψε με απόλυτη σαφήνεια αυτό που κάθε απλός πολίτης θέλει να διεκδικήσει από ένα κράτος, δηλαδή να συμβιώσει αρμονικά σε κοινωνία. «Η μη­τρική μου γλώσσα είναι ρομάνι, η γλώσσα των Τσιγγάνων», είπε η κυρία Σουλεϊμάν και πρόσθεσε ότι «επειδή είμαι μουσουλμάνα της Θράκης υποχρεώθηκα να πάω σε σχο­λείο όπου διδάχθηκα μια τρίτη γλώσσα, τα τουρκικά. Αυτό κά­νουν κάθε χρόνο εκατοντά­δες Έλληνες πολίτες μουσουλμάνοι Ρομά, με αποτέλε­σμα να αισθανόμαστε σήμερα μειονότητα εντός της μειονό­τητας». «Το ίδιο συναίσθημα της μειονότητας μέσα στη μειονότητα το αισθανόμαστε σε κάθε βήμα μας μέσα στην κοι­νωνία» συνεχίζει και σημει­ώνει ότι «οι μουσουλμάνοι τουρκικής καταγωγής προ­σπαθούν να μας επιβάλλουν εκτός από τη γλώσσα τους και την ταυτότητά τους». 

Σχολεία, όχι τζαμιά 

Είναι, επίσης, εντυπωσια­κή η επισήμανσή της, κάτι που σπάνια γίνεται, ότι «ξοδεύουν πολλά λεφτά για να χτίσουν τζαμιά μέσα στους οικισμούς μας. Μας λένε ότι οι Τσιγγάνοι πεθαίνουν νέοι επειδή δεν εί­ναι καλοί Τούρκοι και πιστοί μουσουλμάνοι. Εμείς, όμως, ξέρουμε ότι αυτό που χρειαζό­μαστε είναι περισσότερα σχο­λεία και νοσοκομεία, όχι τζαμιά, που άλλωστε η Θράκη έχει πολλά». 

Η καταγγελία της Σαμπιχά Σουλεϊμάν είναι σοφής: «Εδώ και χρόνια επιμένουν να φτιά­ξουν σωματεία και να τα ονο­μάσουν "τουρκικά". Στη συνέ­χεια προσπαθούν να μας γρά­ψουν σε αυτά τα σωματεία για να μας υποχρεώσουν και εμάς να πούμε ότι είμαστε Τούρκοι. Πριν από μερικά χρόνια το ελ­ληνικό κράτος όρισε να πηγαί­νουμε υποχρεωτικά σε νηπιαγωγεία. Οι τουρκικής καταγω­γής μουσουλμάνοι έφτιαξαν δικά τους νηπιαγωγεία, όπου διδάσκονται μόνο τουρκικά. Μας πιέζουν να γραφτούμε σε αυτά τα νηπιαγωγεία». 

Στη συνέχεια η Σαμπ. Σου­λεϊμάν τονίζει ότι αυτό που θέ­λουν πολλοί στη Θράκη από το ελληνικό κράτος είναι να έχουν καλή εκπαίδευση στη γλώσσα του κράτους που ζουν, ζητάει περισσότερα δη­μόσια σχολεία και προστασία των δικαιωμάτων των γυναι­κών και υπενθυμίζει στους συνέδρους ότι «η Διακήρυξη του ΟΗΕ για τις μειονότητες λέει ότι πρέπει να γίνονται σεβαστά η ιδιαίτερη ταυτότητα και ο πο­λιτισμός μας. 

Πολιτικά παιχνίδια 

Αυτό δεν ισχύει μόνο για το κράτος στο οποίο ζούμε, αλλά και για τους μειονοτικούς συμπολίτες μας. Οι τελευταίοι προσπαθούν να μας επι­βάλλουν την τουρκική ταυτότητα αντί της δι­κής μας ταυτότητας των Ρομά. Δεν θέλουμε να αλλάξουμε τη δική μας ταυτότη­τα με μία άλλη, θέ­λουμε να μας αφήσουν ήσυχους και να μην παίζουν πολιτικά παιχνίδια εις βάρος μας». 

Αυτή η πραγμα­τικότητα καταδει­κνύει την ανάγκη επανασχεδιασμού της μειονοτικής πολιτικής της χώρας, με την ενερ­γό ανάμειξη του ελληνικού κρά­τους στην εκπαί­δευση, την επικοι­νωνιακή πολιτική και τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών στην περιοχή αυτή. Γιατί όσο πε­ρισσότερο λει­τουργούν οι ελληνι­κοί δημοκρατικοί θεσμοί και εφαρμόζονται και τα ευρωπαϊκά στάνταρ τόσο πιο γρήγορα όλοι όσοι απεργάζονται σχέδια αποσταθεροποί­ησης ή σχέδια αποξένωσης της μειονότητας από τη χώρα που ζούνε θα βρεθούν απομο­νωμένοι στο περιθώριο. 

Σ. ΣΙΔΕΡΗΣ 

(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-29/11/2012)