Στρατιωτικές Σχολές με «άσφαιρους» καθηγητές

✓ Παρέλαση δοκίμων υπό το βλέμμα του υπουργού Δημήτρη Αβραμόπουλου. 

✓ Μέγα θέμα με την επιλογή του προσωπικού και τις παρεκτροπές που σημειώνονται. Πρόσφατα διορίστηκε διδάσκων που κατέχει πτυχίο Κοινωνιολογίας και έκανε διατριβή για τη... μαρξιστική διαπραγμάτευση. 

Από τον 

Ευθύμιο Π. Πέτρου 

ep.petrou@gmail.com

Πόσο στρατιωτικά είναι τα Ανώτα­τα Στρατιωτικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα; Ποιοι αποφα­σίζουν ποιός θα διδάξει τι τους Ευέλπιδες, δοκίμους και Ικάρους; Οι απαντή­σεις στα ερωτήματα αυτά δεν είναι ούτε απλές ούτε αυτονόητες. Η στρατιωτι­κή ηγεσία και το υπουργείο Εθνικής Αμύνης ελάχιστη δυνατότητα έχουν να πα­ρεμβαίνουν στην επιλογή του διδακτικού προσωπικού. Κι όμως, οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι αυτές που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τι είδους παι­δεία απαιτείται για τη δια­μόρφωση ενός νέου αξιω­ματικού. 

Ποιοι, όμως, αποφα­σίζουν; Και πόση σχέ­ση έχουν με το αντικείμε­νο; Χαρακτηριστικό πα­ράδειγμα είναι... η πρόσφα­τη εκλογή καθηγητού της Στρατιωτικής Ιστορίας για τη Σχολή Ευελπίδων. Αν και απαιτείται από τον νό­μο το εκλεκτορικό σώμα να αποτελείται από πανε­πιστημιακούς σχετικούς με το αντικείμενο, στα βι­ογραφικά των μελών του θα δούμε στοιχεία τουλά­χιστον περίεργα. 

Το εμπόριο 

Μετείχε ένας καθηγητής της Ιστορικής και θεωρητι­κής Κοινωνιολογίας με δι­δακτορική διατριβή με θέ­μα «Εμπορευματική επι­κοινωνία. Μελέτη της μαρ­ξιστικής διαπραγμάτευσης της εμπορευματικής σχέσης». Άλλος διδάσκει Ιστορική Δημογραφία, άλ­λος έχει ως περιοχές ερεύνης τη θρησκεία, τον εθνικισμό και τις σπουδές φύ­λων και σεξουαλικότητας. Άλλος διδάσκει Αλβανικό Πολιτισμό και Οθωμανική Ιστορία και άλλος Κινημα­τογράφο και Ιστορία! 

Παράλληλα υπάρχουν και σοβαρές διαδικαστι­κές παραλείψεις. Ο νόμος απαιτεί τα μέλη της Ειδι­κής Επταμελούς Επιτρο­πής που κάνει την εκλο­γή να επιλέγονται διά κληρώσεως από το Μητρώο Αξιολογητών του ιδρύμα­τος, το οποίο πρέπει να εί­ναι εγκαίρως δημοσιοποι­ημένο και ανηρτημένο στον ιστότοπο της σχολής. Τέτοιο μητρώο δεν ήταν ανηρτημένο μέχρι την ημέ­ρα της εκλογής, ενώ σύμφωνα με την ένσταση που υποβλήθηκε ούτε κλήρω­ση έγινε. Τα μέλη της επι­τροπής «επελέγησαν». 

Τα ανωτέρω είναι ελά­χιστα ενδεικτικά στοιχεία, βάσει των οποίων έχει ασκηθεί ένσταση κατά της εκλογής. Αν προχωρήσου­με όμως περισσότερο, θα δούμε ότι κάποιος από τους εκλέκτορες είχε καταγγεί­λει την Ελλάδα για την -ουδέποτε αποδειχθείσα- συμμετοχή «εθελοντών» από τη χώρα μας στη σφα­γή των μουσουλμάνων στη Σρεμπρένιτσα! 

θα περίμενε κανείς ότι αυτά θα ήσαν αρκετά για τον διοικητή της σχο­λής ώστε να μην επικυρώ­σει την εκλογή αφού από τον νόμο έχει αυτό το δι­καίωμα. Ακόμη και αν δεν το ασκήσει όμως, ο νόμος προβλέπει σαφώς ότι η στρατιωτική ηγεσία πρέπει να έχει τον τελευταίο λόγο. Σε περίπτωση μη επικυρώσεως της εκλογής ή ενστά­σεως, την τελική απόφα­ση λαμβάνει πενταμελής επιτροπή, τρία από τα μέ­λη της οποίας είναι στρατιωτικοί. Ειδικότερα, είναι ο α΄ υπαρχηγός του αντίστοι­χου κλάδου και δύο ανώ­τατοι αξιωματικοί επιπέ­δου υποστρατήγου. Τα άλ­λα δύο μέλη είναι καθη­γητές που ορίζονται από την ακαδημαϊκή συνέλευ­ση της σχολής, αλλά ορίζε­ται σαφώς ότι εξαιρούνται εκείνοι που συμμετείχαν στο αρχικό όργανο. 

Είναι προφανές ότι ο νομοθέτης αναγνωρίζει ότι ο ρόλος των διδασκόντων στην επιλογή δεν πρέπει να είναι ο κυρίαρχος και για τον λόγο αυτό θεσμο­θετεί την πλειοψηφία να έχουν οι στρατιωτικοί. Συ­νεπώς και την ευθύνη για την τελική απόφαση έχουν οι Ένοπλες Δυνάμεις. 

Τα ερωτήματα 

Από την άλλη πλευρά, εγείρονται σοβαρά ερω­τήματα για τις σκοπιμότη­τες που μπορεί να εξυπη­ρετούνται όταν οι επιλο­γές σχετικά με μαθήματα, όπως η Στρατιωτική Ιστο­ρία, εξαρτώνται από πρό­σωπα που δεν έχουν και πολλή σχέση με το συγκεκριμένο αντικείμενο. Να σημειωθεί δε ότι ο πλή­ρης τίτλος του μαθήματος είναι «Στρατιωτική Ιστο­ρία με έμφαση στη διδα­κτική στρατιωτικών επι­χειρήσεων». Δεν πρόκει­ται, δηλαδή, οι διδασκό­μενοι να προετοιμασθούν για μια ακαδημαϊκή ιστορική έρευνα, αλλά πρέπει να διδαχθούν την ιστορία που απαιτείται να γνωρί­ζει ένας αξιωματικός προ­κειμένου να κατέχει κατά τρόπο ολοκληρωμένο τη στρατιωτική τέχνη. 

Χρειάζονται άμεσες αλλαγές 

Το ερώτημα του πώς έφθασαν τα Ανώτατα Στρατιωτικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα στις επιλογές αυτές πρέπει να απασχολήσει πολύ σοβαρά την ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Αμύνης. Διότι η συγκεκριμένη περίπτωση δεί­χνει πολύ χαρακτηριστικά ότι ο έλεγχος της στρατιωτικής παιδείας έχει ξεφύγει από τα αρμόδια χέρια. Και πρέπει να ανακτηθεί πριν να είναι πολύ αργά. 

0 γερασμένος αεροπυροσβεστικός στολός, τα συχνά ατυχήματα και οι πυρκαγιές! 

ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ που σημειώθηκε την περασμένη Δευτέρα κατά την προσθαλάσσωση πυροσβεστικού αεροπλάνου CL-415 -χωρίς, ευτυ­χώς, ανθρώπινα θύματα- φέρνει στην επικαιρότητα το ζήτημα της παλαιότητα του αεροπυροσβεστικού στόλου. Ίσως είναι σημειολο­γικό το γεγονός ότι το ατύχημα συ­νέβη μόλις μία μέρα πριν από την τελετή ενάρξεως της δασοπυροσβεστικής ετοιμότητας, κατά την οποία ο ίδιος ο αρχηγός της Πολε­μικής Αεροπορίας αντιπτέραρχος Ευ. Τουρνάς επιθεώρησε τις πυρο­σβεστικές μοίρες. Ο αρχηγός, όπως και όλη η ηγεσία της ΠΑ, γνωρί­ζει καλά ότι το νεότερο από τα αεροπλάνα στα οποία εναποθέτου­με τις ελπίδες για αποτελεσματική αντιμετώπιση των δασικών πυρκα­γιών είναι ήδη 15 ετών. Το παλαι­ότερο διανύει το 40ό έτος της ηλι­κίας του... 

Η Ελλάδα διαθέτει περισσό­τερα πυροσβεστικά αεροπλάνα από οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου. Συνολικά 21 Canadair (13 από τα παλαιότερα CL-215 και οκτώ πλέον σύγχρονα CL-415),τα γνωστά κίτρινα δικινητήρια με τις χαρακτηριστικές κόκκινες γραμ­μές, και άλλα 21 μικρά μονοκινη­τήρια PZL, πολωνικής προελεύσε­ως, που χρησιμοποιούνται για πε­ριπολία και άμεση επέμβαση. Τα μικρά αυτά αεροπλάνα είναι κατ΄ όνομα μόνο πυροσβεστικά. Στην ουσία είναι ψεκαστικά αεροπλά­να, τα οποία αγοράσθηκαν στα μέ­σα της δεκαετίας του '80 μόνο και μόνο διότι η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήθελε να μπαίνει στο μά­τι των Αμερικανών με αγορές από χώρες του τότε εχθρικού Συμφώ­νου της Βαρσοβίας. Με την έκτα­ση των δασικών πυρκαγιών που έχουμε κάθε χρόνο, η διατήρηση τόσων αεροπλάνων όχι μόνο δεν είναι υπερβολική είναι ίσως και ανεπαρκής. Το γεγονός δε ότι πα­ραμένουν ετοιμοπόλεμα παρά τη μεγάλη τους ηλικία αποδεικνύ­ει την υπεράνθρωπη προσπάθεια των ιπταμένων και των μηχανικών της Πολεμικής Αεροπορίας. 

Αλλά και ο φόρος αίματος που έχει πληρωθεί είναι βαρύτα­τος. Έντεκα χειριστές έχουν βρει τον θάνατο στα δέκα ατυχήματα που σημειώθηκαν με αεροπλάνα Canadair στα 40 χρόνια που πε­τούν στους ελληνικούς ουρανούς. Στις 26 Μαΐου 1977, μόλις τρία χρό­νια μετά την παραλαβή τους, ένα από τα πρώτα Canadair τα CL-215 συνετρίβη παρασέρνοντας στον θάνατο τους τρεις χειριστές του. 

Η καταστροφή 

Το δεύτερο καταστράφηκε από φωτιά στο αεροδρόμιο Ιωαννίνων στις 8 Ιουλίου 1978 και άλλο ένα έπεσε στη θάλασσα δέκα μέ­ρες αργότερα. Ευτυχώς τα πληρώ­ματα διασώθηκαν. Δεν συνέβη το ίδιο στις 9 Μαρτίου 1984, όταν ακόμη ένα CL-215 καταστράφη­κε κατά την προσγείωσή του στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας. 

Στις 10 Σεπτεμβρίου 1992 ακόμη ένα αεροπλάνο συνετρίβη στην περιοχή του Κιάτου, χωρίς θύματα. Τέσσερις όμως χειριστές σκοτώθηκαν στις 22 Αυγούστου 1993 και στις 15 Ιουλίου 2000, όταν τα αεροπλάνα τους συνετρίβησαν στο Αίγιο και στο Πήλιο. Στις 26 Απριλίου 2006 σημειώ­θηκε το πρώτο ατύχημα για τα νε­ότερα και βελτιωμένα Canadair CL-415. Ένα αεροπλάνο του τύ­που βυθίσθηκε στον νότιο Ευβο­ϊκό, ευτυχώς χωρίς θύματα. Στις 6 Ιουλίου του ίδιου χρόνου ένα CL-215 βυθίσθηκε στη θαλάσσια πε­ριοχή Κέας και, τέλος, στις 23 Ιουλίου 2007 ένα επίσης νέο CL-415 κατέπεσε στα Στείρα Ευβοίας, παίρνοντας στον θάνατο τους δύο χειριστές του. 

To Canadair που είχε το ατύ­χημα την περασμένη εβδομάδα περισυνελέγη και θα επισκευα­σθεί. Αεροπλάνα δεν περισσεύουν. Άλλωστε η ανάγκη για ανα­νέωση του αεροπυροσβεστικού στόλου είχε επισημανθεί από την Πολεμική Αεροπορία ήδη το 2007, πριν από την κρίση. Οι προτάσεις έγιναν αμέσως μετά τις μεγάλες πυρκαγιές εκείνης της χρονιάς και προέβλεπαν χρονο­διάγραμμα αποσύρσεως των πα­λαιοτέρων από τα Canadair και σταδιακή αντικατάστασή τους με αεροπλάνα νεοτέρων τύπων. Όμως υποσκελίζονταν από άλλες «προτεραιότητες»... 

Πυροσβεστικό αεροπλάνο σε κατάσβεση πυρκαγιάς 

(ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-11/05/2014)