ΧΡΥΣΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ για την γερμανική πολεμική μηχανή με φόντο την Ουκρανία

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ: ΑΡΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ 

Ανατροπή γεωπολιτικών ισορροπιών σε Ευρώπη και Ασία, αλλά και χρυσές δουλειές για τη γερμανική πολεμική βιομηχανία αναμένει το Βερολίνο από την ανάπτυξη νατοϊκών δυνάμεων στην Ανατολική Ευρώπη. Η βαρυσήμαντη συνέντευξη, την οποία παραχώρησε πριν από μερικές ημέρες στη Frankfurter Allgemeine ο γενικός γραμματέας της Boρειοατλαντικής Συμμαχίας, ζητώντας αναδιάταξη των δυνάμεων του NATO στην Ανατολική Ευρώπη και άμεση αύξηση των στρατιωτικών δαπανών σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, αντιμετωπίστηκε με ενθουσιασμό από το γερμανικό Τύπο. 

Οι μεγαλύτερες γερμανικές εφημερίδες χτυπούν εδώ και εβδομάδες τα «τύμπανα του πολέμου» με ...αφορμή τις εξελίξεις στην Ουκρανία, ενώ καταφεύγουν όλο και συχνότερα σε επιχειρήματα και χαρακτηρισμούς εναντίον της Ρωσίας που θυμίζουν τις χειρότερες στιγμές του αμερικανικού μακαρθισμού. Το Βερολίνο δεν φαίνεται να έχει προς το παρόν αμφιβολία για την ενίσχυση του ρό­λου του NATO στην περιοχή, παρά το γεγονός ότι οι Γερμανοί αξιωματούχοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι μια τέτοια εξέλιξη θα ενισχύσει πρωτίστως τη γεωπολιτική ισχύ των ΗΠΑ, που παίζουν ηγετικό ρόλο στη Συμμαχία. 

Χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, ο επικε­φαλής του τομέα Άμυνας των Σοσιαλδημο­κρατών, Ράινερ Άρνολντ, αποκάλυψε την ενδόμυχη ελπίδα της πολεμικής βιομηχα­νίας της Γερμανίας να χρησιμοποιήσει την κρίση στην Ουκρανία για να ξεπουλήσει ορισμένα από τα πολεμικά συστήματα στα οποία θεωρεί ότι έχει ανταγωνιστικό πλεο­νέκτημα. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε στα μαχητικά ελικόπτερα τύπου Tiger, τα άρματα μάχης Puma και τα θωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού Boxer. Πέρα όμως από τους άμεσα ωφελημένους βαρόνους της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας, στο παιχνίδι φαίνεται ότι θα επιχειρήσουν να μπουν σύντομα και μεγάλες εταιρείες πληροφορικής. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Άρ­νολντ έκανε λόγο για την ανάγκη αποτρο­πής κυβερνοεπιθέσεων διεκδικώντας ένα κομμάτι της πίτας στην οποία κυριαρχούν οι αντίστοιχοι κλάδοι των ΗΠΑ και του Ισραήλ. 

Η οικονομία στα όπλα 

Το Βερολίνο φαίνεται πως, έστω και με καθυστέρηση, αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι η λειτουργία της Ευρωζώνης, που επί τόσα χρόνια συσσωρεύει χρέη στην περι­φέρεια και πλεονάσματα στη γερμανική οικονομία, θα πάψει να είναι επικερδής όταν καταρρεύσει ολοκληρωτικά η αγορα­στική δύναμη των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου. Όπως ακριβώς συνέβη, λοιπόν, και πριν από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η γερμα­νική οικονομική ελίτ -και συγκεκριμένα το τμήμα που εκπροσωπεί τις μεγάλες βιομη­χανίες- γνωρίζει πολύ καλά ότι η στρατιωτικοποίηση της γερμανικής αλλά και ολό­κληρης της ευρωπαϊκής οικονομίας είναι η μόνη που μπορεί να προσφέρει άμεσα κέρδη, μεταφέροντας χρήματα των φορο­λογουμένων στα ταμεία των ισχυρότερων βιομηχάνων της χώρας. 

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το τελικό «πράσινο φως» που έδωσαν οι Γερμανοί βιομήχανοι στον Χίτλερ για να ανέλθει στην εξουσία προϋπέθετε, μεταξύ άλλων, ότι θα έθετε τον κρατικό μηχανισμό στην υπηρεσία του ιδιωτικού τομέα για την έξο­δο από την κρίση. Στις ΗΠΑ η αντίστοιχη παρέμβαση από τον Ρούσβελτ πήρε αρχι­κά τη μορφή ενός κεϊνσιανού μοντέλου και ενός στοιχειώδους κράτους πρόνοιας που έριχνε χρήματα στην αγορά. Αντίθετα, στη Γερμανία η κρατική παρέμβαση ήρθε από την πρώτη στιγμή μέσα από τις τεράστιες πολεμικές παραγγελίες. 

Στη σημερινή συγκυρία η γερμανική πο­λεμική βιομηχανία δεν έχει να ελπίζει μόνο στις παραγγελίες του γερμανικού Στρατού, αλλά και όλων των χωρών-μελών της EE -κυρίως των πιο (υποχρε­ωμένων, που θα συρθούν να υπο­γράψουν νέα συμβόλαια αγοράς (σκάρτων;) οπλικών συστημάτων από τη Γερμανία. Το ένα μετά το άλλο, προβεβλημένα στελέχη των Χριστιανοδημοκρα­τών και των Σοσιαλδημοκρατών, που διατηρούν στενούς δεσμούς με την πολεμική βιομηχανία, αλλά και τα μεγαλύτερα ΜΜΕ της Γερμανίας καλούν τη γερμανική και όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να ανα­κόψουν τη μείωση των πολεμικών εξοπλι­σμών, στην οποία τους οδηγεί η οικονομική κρίση. Η Deutsche Welle καλούσε το NATO «να επανεξετάσει συνολικά τη στρατηγική του», σημειώνοντας με νόημα ότι η Συμμα­χία διαθέτει πλέον μόνο το ένα δέκατο των αρμάτων μάχης που διέθετε πριν από είκοσι πέντε χρόνια, όταν άρχισαν να καταρρέουν τα καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης. «Οι ΗΠΑ», συμπλήρωνε η εφημερίδα Die Zeit, «αυξάνουν συνεχώς τις αμυντικές τους δα­πάνες, οι οποίες πλέον αγγίζουν τα 700 δις δολάρια, τη στιγμή που η Γερμανία επένδυ­σε μόνο 46 δις δολάρια το 2012 -περίπου, δηλαδή, 3% λιγότερα απ' όσα δαπανούσε το 2004». Μετρώντας προφανώς τις ανθρω­πινές ζωές στην Ουκρανία σε κέρδη για την πολεμική βιομηχανία, η εφημερίδα σημείω­νε ότι η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία «δημιουργεί και πάλι ένα λόγο ύπαρ­ξης για το NATO αλλά και για τους στρατη­γούς του, οι οποίοι δεν χρειάζεται πλέον να ψάχνουν για "δουλειές" σε απομακρυσμένες πολεμικές ζώνες. Οι δουλειές επιστρέφουν στον τόπο τους», σημείωνε χαρακτηριστικά η εφημερίδα, σ' ένα φρικιαστικό σχόλιο, το οποίο διατυπώνεται ακριβώς έναν αιώνα από το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. 

Θέλοντας να εξηγήσει τι ακριβώς σημαίνει «οι δουλειές επιστρέφουν στην Ευρώπη», ο Χριστιανοδημοκράτης Έλμαρ Κολ, που αυτή την περίοδο προεδρεύει της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλί­ου, τόνισε την ανάγκη ανάπτυξης μόνιμων στρατιωτικών δυνάμεων του NATO σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. «Η ανάπτυξη μόνι­μων δυνάμεων στις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία δεν μπορεί πλέον να αποτελεί ταμπού για το NATO» συμπλήρωνε και η γερ­μανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine, απηχώντας, όπως συνηθίζει, τις κυρίαρχες θέσεις της γερμανικής Κεντροδεξιάς. 

Ακόμη πιο επιθετική στις θέσεις της, η Deutsche Welle δεν αρκέστηκε στην αναβί­ωση του ψυχροπολεμικού μετώπου με συμ­βατικά όπλα, αλλά άνοιξε και επισήμως τη συζήτηση για την ανάπτυξη πυρη­νικών όπλων. Σε μια βαρυσήμαντη ανάλυσή του, ο αρθρογράφος της υπηρε­σίας Bernd Riegert σημείωνε ότι «το NATO δεν μπορεί πλέον να αρκεστεί στο πυρηνι­κό του οπλοστάσιο για να αντιμετωπίσει μια κρίση του μεγέθους της Ουκρανίας, καθώς η αξιόπιστη πολιτική αποτροπής απαιτεί και την ύπαρξη πυρηνικού οπλοστασίου». Και σε αυτή την περίπτωση η επιστροφή των πυρηνικών εξοπλισμών στην Ευρώπη δεν θα έχει μόνο γεωπολιτικές επιπτώσεις, φέρ­νοντας και πάλι τη Γηραιά Ήπειρο αντιμέτω­πη με τον κίνδυνο ολοκληρωτικού αφανι­σμού, αλλά θα ανατρέψει και τις ισορροπίες μεταξύ των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμε­ων που διαθέτουν πυρηνικά προγράμματα. Ειδικά για το πυρηνικό λόμπι της Γερμανίας, το οποίο αναγκάστηκε να κλείσει όλους τους σταθμούς παραγωγής ενέργειας μετά το δυ­στύχημα στη Φουκουσίμα, η επιστροφή σ' ένα νέο ράλι πυρηνικών εξοπλισμών υπό­σχεται δυναμική επιστροφή και ξαναμοίρασμα μιας πίτας δισεκατομμυρίων ευρώ. 

Για το Βερολίνο η κρίση στην Ουκρανία φαίνεται να ξεπερνά κατά πολύ το σκληρό γεωπολιτικό πόκερ που βρίσκεται σε εξέλι­ξη τις τελευταίες εβδομάδες. Όπως ακριβώς έκανε και με το ΔΝΤ, το οποίο χρησιμοποι­ήθηκε σαν πολιορκητικός κριός απέναντι στις ασθενέστερες οικονομίες της ευρω­παϊκής περιφέρειας, η Γερμανία σκοπεύει να αντλήσει όσο το δυνατόν περισσότερα οικονομικά οφέλη και από τους νέους σχε­διασμούς του NATO, που θα τεθούν επί τά­πητος στη Σύνοδο του Σεπτεμβρίου. Όσο για τη σχεδόν ολοκληρωτική κυριαρχία των ΗΠΑ στο ΔΝΤ και στο NATO, είναι ένα πρόβλημα το οποίο επί του παρόντος δεν φαίνεται να απασχολεί όσους χαράσσουν τη στρατηγική του Βερολίνου. 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-15/05-21/05/14)