Μυθοποιός σημαίνει φως

Αν η παγκόσμια κοινότητα είχε έστω μία αμφιβολία ότι το θέατρο γεννήθηκε στην Ελλάδα, τη διέλυσε η πασοκάρα. 

Τα γραπτά μένουν, αλλά δεν έχουν ανάσες, χρω­ματισμούς φωνής, ανε­βάσματα και κατεβά­σματα έντασης, τραβήγματα των κα­ταλήξεων των λέξεων και παύσεις ένε­κα προσποιητού ή αυθεντικού λυγμού. Ο προφορικός λόγος έχει απ' όλα. Αναστεναγμούς, λυγμούς, σεκλέτια, πνιγμένα χάχανα, όρκους με κραυγές, μισές σιωπές και παύσεις γε­μάτες νόημα. Πάνω απ' όλα ο...
προφο­ρικός λόγος έχει σοσιαλισμό που σπαρταράει και στέλνει στο ταμείο τους κερδοσκόπους των CDS που υποτίθεται ότι πολέμησε. Μέγας διδά­σκαλος του προφορικού λόγου ο Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου. 

Στην Εθνική Συνδιάσκεψη του Κι­νήματος πήρε τις ταυτότητες απ' όλο τον κόσμο που πρωταγωνιστεί σε θέ­ατρο, τιβί και σινεμά κι έφυγε. Η πα­ράσταση «Πώς έσωσα την πατρίδα και συνέτριψα την αντίδραση», που ανέβηκε στην Εθνική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ, έσπασε ταμεία. Κυρι­ολεκτικά. Ούτε ένα ταμείο δεν έμεινε όρθιο -πλην των διεθνών κερδοσκό­πων- από το πέρασμα του ΓΑΠ στο πηδάλιο του Τιτανικού της πράσινης ανάπτυξης. Μόνο ένα τέρας της υπο­κριτικής θα μπορούσε να αντεπεξέλ­θει σ' έναν τόσο δύσκολο ρόλο. Δεν εί­ναι λίγο να μιλάς για επιτυχία και προ­οπτική όταν σε απόσταση αναπνοής από την εξέδρα σου φουντάρουν οι καταχρεωμένοι Έλληνες. 

Α' ανδρικός ρόλος 

Εκεί όπου η ερμηνεία του ΓΑΠ απέ­σπασε χειροκροτήματα και εγκώμια κοινού και κριτικών ήταν το πατριω­τικό κρεσέντο στο κλείσιμο της ομιλί­ας του, όπου ο αξεπέραστος ηθοποιός άφησε έναν λυγμό όταν αναφέρθη­κε στην πατρίδα και τη σημαία μας: «Θέλω να ξέρετε, σύντροφοι και συντρόφισσες, ότι θα αγωνίζομαι πάντα για να μείνει όρθια η πατρίδα, να μη λυγίσει ποτέ. Και θα αγωνίζομαι κοντά σας, ακόμα πιο κοντά σας αυτή τη φορά. 

Και θα έχω σίγουρα την ευκαιρία να δω να αλλάζει επιτέλους η Ελλά­δα, στηριζόμενη στον δικό μας ιδρώ­τα, στα δικά μας πόδια. Όχι με δανει­κά. Όπως διψάει κάθε Έλληνας και Ελληνίδα. Όπως απαιτεί κάθε Έλληνας της διασποράς, που ανατριχιά­ζει όταν ακούει τον εθνικό ύμνο και περηφανεύεται. Και ξέρει ο Έλληνας της διασποράς, που δακρύζει από πε­ρηφάνια μπροστά στην ελληνική ση­μαία, τι μπορεί να κάνουν ο Έλληνας και η Ελλάδα». 

Μπορεί οι Έλληνες να θρηνούν που χάνουν έναν κολοσ­σό του δράματος, αλλά πανηγυρίζει η παγκόσμια κοινότητα. Με την ευχέ­ρεια που τον διακρίνει στα αγγλικά, ο Γιώργος μας ανοίγει τα φτερά του για τη μητρόπολη του θεάματος: Το Χόλιγουντ. 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΙΑΚΟΣ

(ΕΦ.ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-12/3/2012)