Ώρα εισαγγελέα για τη διάτρητη εθνική ασφάλεια

Η περίπτωση Γεωργίου (της ΕΛ.ΣΤΑΤ.) δείχνει ότι η Ελλάδα έχει γίνει ξέφραγο αμπέλι για πράκτορες και πολιτικούς. 

Το ζήτημα της διαχείρισης των σχέσεων της Ελλάδος με τις άλλες χώρες, που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και τη θέση της χώρας μας στο διεθνές σύστημα, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια που είναι σε εξέλιξη η πρωτοφανής οικονομική κρίση, ανάγεται σε ένα...μείζον ζήτημα εθνικής ασφάλειας για την πατρίδα μας. 

Υπεύθυνοι για τον χειρισμό και τη διαχείριση των σχέσεων με τις ξένες χώρες είναι κατά κύριο λόγο η διπλωματική υπηρεσία και το υπουργείο Εξωτερικών, ενώ σχέσεις, διαπραγματεύσεις και συνομιλίες διεξάγουν υπηρεσιακοί παράγοντες και πολιτικοί που υπηρετούν και σε άλλα υπουργεία, αυτά του Εθνι­κής Άμυνας, της Δημόσιας Τάξης-τώρα Προστασίας του Πολίτη-, της Ενέργειας και της Εθνικής Οικονομίας, ειδικά μετά την υπογραφή των Μνημονίων, που δημιούργησαν ένα πολύπλοκο πλέγμα σχέσεων και επαφών με ξένους παράγοντες. 

Όσον αφορά τις επαφές των υπηρε­σιακών παραγόντων με ξένους ομολόγους τους, διπλωμάτες, αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων, της Αστυνο­μίας και των υπηρεσιών πληροφοριών, αυτές πρέπει να πραγματοποιούνται κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και φυσικά, υστέρα από κάθε επαφή, πρέπει να υπάρχει ανάλογη ενημέρωση της ιεραρ­χίας. Άλλες, καλές εποχές, μάλιστα, οε πολλές περιπτώσεις, οι επαφές με ξένους παράγοντες ήταν απολύτως οριοθετημένες, ελεγχόμενες και το περιεχόμενο των συνομιλιών μαγνητοσκοπούνταν, για να υπάρχει και το ανάλογο αρχείο. 

Όσον αφορά τους πολιτικούς, όπως έχουμε πληροφορηθεί από αποχαρακτηρισμένα έγ­γραφα και εκθέσεις ξένων διπλωματικών αποστολών που δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς στον Τύπο, οι ξέ­νοι διπλωμάτες κατά παράδοσιν ζητούν συνάντηση με Έλληνες πολιτικούς, οι οποίοι τις περισσότερες φορές ανταποκρίνονται ασμένως. Στις συναντήσεις αυτές οι ξένοι διπλωμάτες κινούνται βάσει σκοπού και ερωτηματολογίου. Δηλα­δή σε κάθε συνάντηση έχουν αντικειμε­νικό σκοπό, ο οποίος είναι άλλοτε η συλλογή πληροφοριών και άλλοτε η μεταφο­ρά μηνύματος προς τη μια ή την άλλη πλευρά, και ο σκοπός αυτός επιτυγχάνεται ανάλογα με την ευφυΐα και τη στάση του συνομιλητή τους. Με άλλα λόγια, αυτού του είδους οι συναντήσεις είναι πολύ σημαντικές, μεταξύ άλλων, και για την εθνική ασφάλεια της χώρας. 

Στην Ελλάδα της διάλυσης των πάντων αυτό φαίνεται να μην απασχολεί κανέναν σε υπηρεσιακό, πολιτικό και δικαστικό επίπεδο, αφού περιπτώσεις συνομιλιών Ελλήνων πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων με ξένους, που έχουν διαρρεύσει στον Τύπο, ενώ είχαν καταφανώς στοιχεία που έπρεπε να απασχολήσουν τον εισαγγελέα, πέρασαν στο ντούκου, που λένε και οι χαρτοπαίκτες! 

Δυο από τις περιπτώσεις αυτές ήταν οι συναντήσεις που έκαναν ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και o στρατηγός Λευτέ­ρης Οικονόμου, ως υπουργός Προστασίας του· Πολίτη και ως αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας αντίστοιχα, με τον πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα κ. Σπέκχαρντ, τον Ιανουάριο του 2010. 

Στις συναντήσεις εκείνες, σύμφωνα με την εμπιστευτική έκθεση που συνέτα­ξε και έστειλε στην υπηρεσία του ο Αμε­ρικάνος πρέσβης (διέρρευσε στον ιστότοπο Wikileaks και αναδημοσιεύτηκε από τον «Guardian»), οι προαναφερθέ­ντες Έλληνες αξιωματούχοι, πέραν της εν γενεί στάσης τους απέναντι οε έναν ξένο διπλωμάτη. που είναι ένα πολιτικό θέμα, ανέφεραν στοιχεία και λεπτομέ­ρειες για τη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα της ΕΥΠ, που εντάσσο­νται στην κατηγορία των εθνικών μυστικών. Τότε, με την αποκάλυψη του θέ­ματος, δεν κουνήθηκε φύλλο. 

Πρόσφατα διέρρευσε και πάλι στον ιστότοπο Wikileaks και αναδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Τα Νέα» ότι Έλληνες «συνομιλητές» της αμερικανικής παραϋπηρεσίας πληροφοριών Stratfor, με κωδικούς GR001και GR101, ενημέρωναν από το 2009 την υπηρεσία αυτή και αυτή με τη σειρά της το ΔΝΤ, με κρίσιμα στοιχεία για την πορεία της ελληνικής οικονομίας! Εδώ τίθενται δύο ζητήματα: Το πρώτο είναι η ανεξέλεγκτη δράση μιας ξένης ιδιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών στην Ελλάδα και το δεύτερο η στρατολόγηση Ελλήνων πρακτόρων, που δρουν προδοτικά και εις βάρος των συμφερόντων της πατρίδας. Και τα δύο ζητήματα αφορούν πρωτίστως την εθνική ασφάλεια της χώρας και μέχρι στιγμής δεν έχουμε διαπιστώσει να γίνεται κάποια ενέργεια για την αντιμετώπιση τους. 

Ένα άλλο θέμα, το σοβαρότερο ίσως απ΄όλα, είναι η επιστολή που έστειλε ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ κ. Γεωργίου στον επικεφαλής του ΔΝΤ στην Ελλάδα κ. Τόμσεν, με την οποία ένας Έλληνας κρατικός αξιωματούχος ζητεί από έναν ξένο να πράξει τα «δέοντα» για να αλλάξει ο νόμος για την ΕΛΣΤΑΤ, προκειμένου να «αποσαφηνιστεί» ο ρόλος του προέδρου της Αρχής. Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι μετά 20 ημέρες το αίτημα του κ. Γεωργίου ικανοποιήθηκε, αφού η κυβέρνηση προχώρησε στην συγκεκριμένη αλλαγή της νομοθεσίας, όπως ακριβώς ζητούσε ο κ. Γεωργίου από τον κ. Τομσεν! 

Το θέμα εδώ έχει δύο ανατριχιαστικές διαστάσεις. Η μία είναι ότι ένας Έλληνας αξιωματούχος ζητά όχι από τον αρμόδιο Έλληνα υπουργό αλλά από έναν ξένο αξιωματούχο ενός φορέα, που αποδεικνύεται ότι είχε στο στόχαστρο την Ελλάδα από το 2009, να ψηφιστεί ένας νόμος με βάση τον οποίο θα μπορούσε να εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα του ΔΝΤ, στο οποίο, σημειωτέον, υπηρετούσε και ο ίδιος από το 1989 ώσπου να αναλάβει «αποστολή» στην Ελλάδα. Εδώ είναι φανερό ότι υπάρχει σαφής παράβαση καθήκοντος, η νομική τεκμηρίωση του οποίου εναπόκειται στον εισαγγελέα που θα ερευνήσει την υπόθεση. 

Το δεύτερο ζήτημα που προκύπτει είναι το γεγονός ότι ο κ. Τόμσεν είχε «συνεργάτες» και στην κυβέρνηση, αφού το αίτημα τον κ. Γεωργίου έγινε αποδε­κτό και είχαμε έτοιμο τον νόμο, κομμέ­νο και ραμμένο στα μέτρα Γεωργίου - Τόμσεν, σε είκοσι μέρες, χρόνο ρεκόρ για το ελληνικό σύστημα παραγωγής νόμων! Ποιος είναι λοιπόν ο κύριος που έλαβε την εντολή από τον κύριο Τόμσεν και την εξετέλεσε σε χρόνο ρεκόρ; 

Και στις δύο αυτές υποθέσεις δεν έχει κουνηθεί φύλλο, και εννοούμε τον εισαγγελέα, ο οποίος θα έπρεπε από καιρό να βάλει τα πράγματα στη θέση τους 

Και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. 

Μπορεί να χρειάζονται πολλά για να μετατραπεί η Ελλάδα από ξέφραγο αμπέλι, στο οποίο κάνουν ότι θέλουν ξένοι πολιτικοί, πράκτορες, διπλωμάτες και λοιποί, σε μια ευνομούμενη χώρα, που θα προστατεύει τα συμφέροντά της. Όμως, ώσπου να γίνουν αυτά και να ξα­ναχτίσουμε την Ελλάδα από την αρχή, καλό είναι να θεσπιστεί άμεσα ένας ει­σαγγελέας Εθνικής Ασφάλειας, κατά τα πρότυπα των οικονομικών εισαγγε­λέων, ο οποίος θα επιλαμβάνεται άμεσα και αποτελεσματικά όλων των περιπτώ­σεων εκείνων που άπτονται θεμάτων της λειτουργίας του κράτους και της κυβέρ­νησης, σε σχέση με την προστασία και περιφρούρηση της εθνικής μας ασφάλειας, που αποτελεί πολύτιμη άυλη αξία του εθνικού μας θησαυροφυλακίου. 

ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ