Μια απόφαση στα όρια της εθνικής προδοσίας!

• Αεροσκάφος Stealth εν πτήσει ανάμεσα σε δυο μαχητικά.

• Πως το ΓΕΑ απέρριψε την υλοποίηση ενός (εγκεκριμένου) ελληνικής αναπτύξεως και χαμηλού κόστους αμυντικού σύστηματος, που θα έβαζε τέλος στην απειλή που θα θέτουν τα τουρκικά Stealth. 

Από τον Μάνο Ηλιάδη 

Με μια απόφαση-σκάνδαλο, το ΓΕΑ απέρ­ριψε την υλοποίηση ενός εγκεκριμένου ήδη από τη στρατιωτική ηγεσία ελ­ληνικής αναπτύξεως και χαμηλού κόστους αμυντικού συστήματος το οποίο θεραπεύει τη μεγαλύτερη, αν όχι και τη μοναδική απειλή την οποία αντιμετωπίζει η Ελλά­δα από την Τουρκία, και συγκεκριμένως την απειλή που θα θέ­τουν σύντομα τα τουρκικά αερο­σκάφη Stealth F-35 (τα πρώτα παραλαμβάνονται σε λιγότερο από δύο χρόνια), τα ήδη υπάρχοντα στο τουρκικό οπλοστάσιο χαμηλής ορατότητας μη επανδρωμένα αεροσκάφη HARPY και τα τουρκικής κατασκευής κατευθυνόμε­να βλήματα μεγάλου βεληνεκούς. 

Πρόκειται για μια τερατώδη από­φαση για την οποία, σε περίπτωση μιας απεφευκτέας ελληνοτουρκι­κής ...

συρράξεως και του βέβαιου αρνητικού για την Ελλάδα αποτελέ­σματος, αυτοί που την έλαβαν σίγουρα θα πρέπει να λογοδοτήσουν σε ειδικό δικαστήριο. 

Ο σύγχρονος πόλεμος 

Για να γίνει αντιληπτή η έκταση της απαράδεκτης φύσεως της πα­ραπάνω αποφάσεως αρκεί να αναφερθούν εν συντομία ορισμένες μόνο βασικές παρατηρήσεις που αφορούν τον σύγχρονο πόλεμο: 

Πρώτον, ασχέτως της ισχύος μιας χώρας στη θάλασσα και την ξηρά, ο πόλεμος κρίνεται αποκλειστι­κώς στον αέρα. 

Δεύτερον, όλοι οι τελευταίοι πόλεμοι κατέδειξαν ότι, για την επιτυχή έκβαση μιας στρατιωτικής επιχειρήσεως, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η καταστολή της εχθρικής αεράμυνας, των δι­κτύων εγκαίρου προειδοποιήσε­ως, σταθμών διοικήσεως και ελέγ­χου κλπ. 

Τρίτον, για την καταστροφή των ανωτέρω χρησιμοποιούνται μέσα μη δυνάμενα να αντιμετωπισθούν από μια χώρα με συμβατικά αμυ­ντικά συστήματα, λόγω αδυναμί­ας εντοπισμού τους από τα συμβατικά ραντάρ, δεδομένου ότι η απει­λή τίθεται από βλήματα μακρού βεληνεκούς (κυρίως Tomahawk στην περίπτωση των Αμερικανών) και χαμηλής διακριτικότητας (Low observability) μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAV) και αεροσκάφη τεχνολογίας Stealth (π.χ F-35), όλα φυσικά σε συνδυασμό με άλλα μέσα ηλεκτρονικού πολέμου. 

Από τα παραπάνω μέσα, η Τουρ­κία διαθέτει ήδη τα προαναφερθέντα UAV καταστολής εχθρικής αεράμυνας HARPY, πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, μία σειρά όπλων μακρού πλήγματος (stand-­off weapons), με τα οποία είναι δυ­νατόν η καταστροφή στόχων από απόσταση ασφαλείας (εκτός βε­ληνεκούς της αντίπαλης αντιαε­ροπορικής άμυνας) και ως προανεφέρθη θα έχει σύντομα (από το 2015) και τα αεροσκάφη τεχνο­λογίας Stealth (F-35). Το αν σκο­πεύει να τα χρησιμοποιήσει προ­κύπτει από δύο ασκήσεις που έγι­ναν μία το 2010 (κατά τη διάρκεια της ασκήσεως «Anatolian Eagle») και μία το 2013 (Pence-2013), στις οποίες κατεστράφησαν ισάριθμοι σταθμοί ραντάρ από τα HARPY. 

Η απόκτηση των HARPY από την Τουρκία (104 συνολικά συστήμα­τα) απασχόλησε και απασχολεί ακόμη σοβαρότατα την Π.A από το 2002, που έγινε γνωστή η παραλαβή τους από την Τουρκία, χωρίς να βρεθεί ουσιαστικά λύση (υπάρ­χει περιορισμένης αποτελεσματικότητας παραπλάνηση τους μέσω ψευδών σταθμών εκπομπής ακτι­νοβολίας ραντάρ). 

Ο λόγος, απλός: Τα HARPY που έχουν αναπτυχθεί ειδικά για την καταστροφή ραντάρ (εγκαίρου προειδοποιήσεως, πλοίων, πυραυλικών αντιαεροπορικών συστημάτων που χρησι­μοποιούν ραντάρ), παρουσιάζουν τις ίδιες δυσκολίες στην αντιμετώπιση τους, όπως και οι γνωστοί πύ­ραυλοι αντι-ραντάρ (π.χ., HARM- High Antiaradiation Missile). Και τούτο διότι, επειδή τα συστήμα­τα αυτά έχουν παθητικό σύστημα καθοδηγήσεως -δεν εκπέμπουν κάποια ακτινοβολία ώστε να εί­ναι δυνατή η παρεμβολή τους-, αλλά έλκονται από την ακτινοβο­λία του εχθρικού ραντάρ, αφήνουν στον αντίπαλο μόνο δύο επιλογές: ή να συνεχίσει να λειτουργεί το ρα­ντάρ, με αποτέλεσμα να καταστρα­φεί, ή να σταματήσει, με αποτέλε­σμα ο αντίπαλος να μην έχει εικό­να. Για τις δυνατότητες αεροσκα­φών τεχνολογίας Stealth, όπως τα F-35,δεν χρειάζεται να γίνει ειδική αναφορά εδώ. Αρκεί να αναφερθεί ότι για την αντιμετώπιση των τουρ­κικών F-35 η Π.Α είχε εκπονήσει συγκεκριμένο πρόγραμμα αποκτήσεως σύγχρονων αεροσκαφών, το οποίο φυσικά δεν υλοποιήθηκε με ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας. 

Η εισαγωγή αεροσκαφών τε­χνολογίας Stealth, πολλαπλώς διαφημισθέντων και ως «αόρατων», ή συστημάτων χαμηλής παρατηρησιμότητας όπως τα HARPY, με χρήση συνθετικών υλικών, ειδι­κών βαφών κ.ά. για μείωση του ίχνους τους από εχθρικά ραντάρ, καθώς και άλλων συστημάτων, επέφερε μια πραγματική επανά­σταση στον σύγχρονο πόλεμο, και τούτο για ευνόητους λόγους: Για­τί, για να καταστραφεί μια απει­λή αυτής της μορφής, θα πρέ­πει να εντοπισθεί από τα ραντάρ, πράγμα σχεδόν αδύνατο από τα συμβατικής τεχνολογίας ραντάρ. 

Τούτο οδήγησε στην εντατική έρευνα, με αποτέλεσμα να εμφα­νισθούν τα πρώτα παθητικά συστή­ματα εντοπισμού στόχων, όπως το τσεχικό VERA-E και το ουκρανι­κό Kolchuga. Η εταιρία που κα­τασκεύαζε το πρώτο αγοράσθη­κε σχεδόν αμέσως από αμερικα­νική εταιρία (για ευνόητους λό­γους), ενώ αυτό της εταιρίας που κατασκευάζει το Kolchuga επι­δείχθηκε προ ετών στην Ελλά­δα, αλλά εγκαταλείφθηκε λόγω κόστους, δεδομένου ότι κάθε σύ­στημα κόστιζε περί τα 50.000.000 ευρώ και η ανάγκη καλύψεως του ελληνικού χώρου (35-40 συστήματα) ανέβαζε το κόστος σε απα­γορευτικά επίπεδα (της τάξεως των 2 δισ. περίπου). Σημ.: υπάρ­χουν ακόμη δύο συστήματα, το αμερικανικό Silent Sentry και το γαλλικό Homeland Alerter 100, με τα συστήματα αυτά να παρου­σιάζουν συγκριτικά μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα έναντι των πρώτων δύο, η αναφορά των οποί­ων παρέλκει εδώ. 

Ίδια πρωτοβουλία 

Περιέργως, ή μάλλον ουδόλως έτσι, αν ληφθεί υπ' όψιν το τεράστιο και φυσικά ανεκμετάλλευτο υψηλό επιστημονικό δυναμικό της χώρας, η απάντηση στο πρόβλημα εντοπισμού στόχων της παραπά­νω κατηγορίας, προήλθε από μια ομάδα πέντε Ελλήνων επιστημόνων (των καθηγητών Αθ. Κωνσταντινίδη, Χρ. Σαραγιώτη, Κων. Πανούλα, Ιω. Κοσμίδη και Στυλ. Τρι­ανταφυλλίδη). Η ομάδα αυτή ξεκί­νησε, το 2006, ιδία πρωτοβουλία, ένα ερευνητικό πρόγραμμα κατα­σκευής ενός δικτύου παθητικών πολυστατικών ραντάρ -μη εντο­πισμένων από τον αντίπαλο!- για τον εντοπισμό στόχων χαμηλής διακριτικότητας (low obvervability- stealth), χωρίς κανένα από τα μει­ονεκτήματα όλων των παραπάνω, το οποίο, όπως ήταν φυσικό, τρά­βηξε αμέσως την προσοχή και το έντονο ενδιαφέρον της στρατιωτι­κής ηγεσίας. 

Η εξέλιξη του προγράμματος 

Το πρόγραμμα, έπειτα από μία δοκιμή για απόδειξη της αρχής λειτουργίας (proof of concept), εξελίχθη σε βαθμό που αποτέλεσε το αντικεί­μενο εγκωμιαστικών σχολίων τόσο της Π.Α όσο και κυρίως του ΓΈΣ, το οποίο με δύο έγγραφά του, και συγκεκριμένως της 13/8/2010 και της 29/1/2010 (τα έχουμε) αναφέρεται: α) στο ιδιαίτερο ενδιαφέρον με το οποίο αναμένει την πρόοδο στον συγκεκριμένο τομέα έρευνας και αναμένει την παρουσίαση της τελικής μορφής του ερευνητικού έργου των πέντε επιστημόνων (έγγραφο 13/8/2010) και β) στο γεγονός ότι κατά την εκτίμησή του το σύστημα μπορεί να αποτελέσει πολλαπλασιαστή ισχύος, να παράξει στρατηγικό πλεονέκτημα και να συμβάλει στην αποφυγή αιφνιδιασμού κ.λ.π. (έγγραφο 29/11/10). Αυτό, μετά την ομόφωνη απόφαση εγκρίσεως για συνέχιση του προγράμματος από δύο ΣΑΣΠ (Συμβούλιο Αμυντικού Σχεδιασμού και Προγραμματισμού) και μία απόφαση του ΣΑΓΕ (Συμβούλιο Αρχηγών Γενικών Επιτελείων) στις 29/5/2010, η οποία χαρακτήρισε το πρόγραμμα. 

Το εξωφρενικό αιτιολογικό της απόρριψης και η άμεση αντίδραση των ερευνητών 

ΤΟ ΤΙ ΕΓΙΝΕ μετά μόνο στη σύγχρονη Ελ­λάδα και μάλιστα αυτής της περιόδου, μπο­ρούσε να συμβεί. Γιατί στις 4 Σεπτεμβρί­ου η ηγεσία των Ε.Δ., με έγγραφο της προς τους πέντε ερευνητές και κατόπιν εισηγήσεως του ΓΕΑ (!), ακύρωσε όλες τις παραπάνω ομόφωνες αποφάσεις, εκ των οποίων η μία ήταν απόφαση ενός πρόσφατου ΣΑΓE! Το αιτιολογικό ήταν τόσο εξωφρενικό, που το παραθέτουμε αυτούσιο παρακάτω: 

[...] «Η εν λόγω επιχειρησιακή απαί­τηση», η ανάγκη, δηλαδή ενός συστήματος που θα αποκαλύπτει και θα διευκρινί­ζει τις υφιστάμενες και μελλοντικές αεροπορικές απειλές, που θα διαθέτουν τα χαρακτηριστικά Low Probability of Intercept (σ.σ.: χαμηλή πιθανότητα εντοπισμού), Low RCS (σ.σ.: μικρή διατομή ραντάρ) και stealth, «δεν μπορεί να καλυφθεί από ένα σύστημα συγκεκριμένης τεχνολογίας ή κα­τασκευαστικής φιλοσοφίας, αλλά από δυνατότητες ευρέος φάσματος» (σ.σ.: η τε- χνικοφανής αοριστία για τη δικαιολόγη­ση μιας πραγματικής πομφόλυγας), «που θα καταστήσουν το Σύστημα Αεροπορικού Ελέγχου αποτελεσματικό τόσο στο σύγ­χρονο όσο και στο μελλοντικό περιβάλλον των αεροπορικών επιχειρήσεων». 

«Από τα προαναφερθέντα καθίσταται σαφές ότι δεν υφίσταται ούτε μπορεί να δι­ατυπωθεί (σ.σ: Γιατί; Επειδή ορισμένοι εί­ναι άσχετοι ή κινούνται από ύποπτα κριτή­ρια;) επιχειρησιακή απαίτηση της Π.Α για απόκτηση «παθητικού συστήματος εντοπι­σμού στόχων». Αυτή η εξωφρενική και εκτός πραγματικότητας απάντηση στους ερευνητές προκάλεσε την άμεση αντίδρασή τους, η οποία εκφράσθηκε με μία πεντασέλιδη επι­στολή εντυπωσιακής σαφήνειας, ύφους, επι­στημοσύνης ανάμεικτης με αισθήματα ανα­κουφίσεως για την απαλλαγή τους από την επταετή περιπέτειά τους με το ΥΠΕΘΑ και ουχ ήττον διακριτικής ειρωνείας. 

Ζητούν εξηγήσεις 

Τούτο, όταν καλεί τους εισηγητές της αποφάσεως αυτής να εξηγήσουν, όχι στους επι­στήμονες αλλά ενώπιον πάσης αρμόδιας Αρχής, με ποιον τρόπο συστήνουν, πέραν αυτόν της ομάδας των ερευνητών, να αντιμετωπισθεί ο εντοπισμός απειλών όπως του F-15, του HARPY, ελικοπτέρων, να υποκα­τασταθεί η λειτουργία των συμβατικών ρα­ντάρ όταν αυτά τεθούν εκτός ενεργείας, να διασφαλισθεί σαφής και διευκρινισμένη τακτική εικόνα σε ένα υψηλού βαθμού πε­ριβάλλον Η/Π κ.λ.π. 

Είναι κρίμα που η δημοσίευση της πα­ραπάνω επιστολής δεν είναι δυνατή λόγω χώρου), για να γίνει σαφέστερη η έκταση της εγκληματικής αυτής αποφάσεως. Την επι­στολή όμως, εκτός από τη στρατιωτική ηγε­σία έχουν ο YEΘA και η Επιτροπή Άμυνας και Εξωτερικών της Βουλής. Και εάν ο ΥΕΘΑ ή η επιτροπή δεν παρέμβουν εγκαίρως, αναζητώντας τους ανεγκέφαλους εισηγη­τές αυτής της αποφάσεως (σ.σ.: λόγω αποστρατείας τη χαρακτήρισε ανώτατος αξιωματικός) και τα πραγματικά αίτια πίσω από αυτήν, και σε κάθε περίπτωση την άμε­ση ανατροπή της, τότε θα είναι η σειρά του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά να παρέμβει. 

(KYPIAKATIKH ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-22/09/2013)