ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ 

Συγκρότηση παράλληλων δομών, ισχυρή εκπροσώπηση στην τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση, συμπαγή πολιτική παρουσία και υπονόμευ­ση κάθε προσπάθειας της Ελληνικής Πολι­τείας για ομαλή ενσωμάτωση της μειο­νότητας στην οικονομική και κοινωνική ζωή είναι οι άξονες επί των οποίων «χτίζει» η Τουρκία το μειονοτικό ζήτημα στη Θρά­κη, με βασικό μοχλό υλοποίησης της πολι­τικής της το Γενικό Προξενείο Κομοτηνής. 

Το επεισόδιο Σαμπιχά και ο τρόπος με τον οποίο υποχρεώθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ να... συμμορφωθεί προς τις υποδείξεις ήταν αποκαλυπτικά του πώς οι τουρκικοί μηχα­νισμοί λειτουργούν για να εξασφαλίσουν έλεγχο και επιρροή ακόμη και στην Αρι­στερά, η οποία για λόγους ιδεολογικούς θα όφειλε να βρίσκεται απέναντι σε κάθε προσπάθεια χειραγώγησης των Ελλήνων μουσουλμάνων πολιτών. Τα μέλη της μου­σουλμανικής μειονότητας κινδυνεύουν πλέον, έπειτα από δεκαετίες προβληματι­κής αντιμετώπισής τους από το ελληνικό κράτος, να παραδοθούν πλήρως και άνευ όρων στην κηδεμονία των υπαλλήλων -φανερών και μη- του τουρκικού προξε­νείου και των εκπροσώπων του τουρκισμού στη Θράκη. Έχοντας αφήσει, την τε­λευταία τουλάχιστον δεκαετία, τη Θράκη ξέφραγο αμπέλι για την Τουρκία, η Ελλη­νική Πολιτεία ουσιαστικά παραδίδει η ίδια τη μειονότητα στα χέρια των εκπροσώπων του τουρκισμού. 

Οι πολυσχιδείς και παντελώς άσχετες με το περιεχόμενο και τα προβλεπόμενα από τις διεθνείς συνθήκες δραστηριότητες των Τούρκων γενικών προξένων που υπηρέτη­σαν στη Θράκη τα τελευταία δέκα χρόνια (Μποτσαλί - Σαρίντς - Σενέρ) δεν έδειξαν να ανησυχούν την Αθήνα, η οποία, δυστυχώς, επένδυσε πολιτικά στο «φίλο Ερντογάν», αγνοώντας ότι η νέο-οθωμανική πολιτική του Τούρκου ηγέτη στηρίζεται ακριβώς στην επιβολή μειονοτικών ζητημάτων και στη διεκδίκηση εκ μέρους της Τουρκίας της «πατρωνίας» επί όλων των μουσουλ­μανικών πληθυσμών στα Βαλκάνια. 

Η αλήθεια είναι ότι οι δύο φορές που υπήρξε επίσημη αντίδραση για το τουρ­κικό προξενείο της Κομοτηνής προήλ­θαν από εκεί που κανείς δεν το περίμενε: από τον Θεόδωρο Πάγκαλο, ο οποίος, ως υπουργός Εξωτερικών το 1998, κατά τη διάρκεια περιοδείας του στη Θράκη, αλλά και ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης το 2010, είχε θέσει ευθέως θέμα υπέρβασης πλαισίου αρμοδιοτήτων από το τουρκι­κό προξενείο και άφηνε στη διακριτική ευχέρεια του ελληνικού κράτους το κλεί­σιμο του. Η δεύτερη περίπτωση αφορά στην ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών το 2012, όταν υπήρξε διάβημα προς τον Τούρκο πρέσβη στην Αθήνα για τη δράση του Τούρκου προξένου στην Κομοτηνή και για εμπλοκή του στις απειλές που δε­χόταν ο ιμάμης του Σώστη. 

Αυτές οι ενέργειες, ωστόσο, ουδόλως πτόησαν το τουρκικό προξενείο. Εδώ και μήνες ο κ. Ιλχάν Σενέρ είναι πανταχού παρών -σε κάθε εκδήλωση, σε κάθε πανηγύ­ρι, σε κάθε αποφοίτηση, σε κάθε θρησκευ­τική δραστηριότητα στην Ξάνθη και τη Ροδόπη-, συμπεριφερόμενος, με την ανο­χή της Ελληνικής Πολιτείας, περισσότερο ως... περιφερειάρχης και τοπικός αρχών, παρά ως διπλωματικός εκπρόσωπος ξένης χώρας, η παρουσία του οποίου υπόκειται σε όρους και κανόνες που προβλέπονται από τη Σύμβαση της Βιέννης... 

Διπλωμάτες καριέρας στο ευαίσθητο πόστο 

Διαθέτοντας σημαντικό προϋπολογισμό, που φτάνει τα 10-12 εκατ. ευρώ το χρόνο, το προξενείο έχει τη δυνατότητα να εξαγοράζει συνειδήσεις είτε απευθείας είτε με την πριμοδότηση συλλόγων που ξε­φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και ευημε­ρούν - και, μάλιστα, χωρίς να μπορούν να δικαιολογήσουν νόμιμα έσοδα. Στην προ­σπάθεια αυτή συνδράμει και το έτερο «κέντρο» που έχει αναλάβει ρόλο στη Θράκη, το IRCICA (Ίδρυμα Ισλαμικού Πολιτισμού στο πλαίσιο του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης), του οποίου ηγείται ο προερ­χόμενος από τη Θράκη Χαλήτ Ερέλ. 

Η πρωτοβουλία εξάλλου, του τουρκικού ΥΠ.ΕΞ να ιδρύσει δύο «διπλωματικά γρα­φεία», το ένα στην Αδριανούπολη και το άλλο ακριβώς μετά το μεθοριακό σταθμό των Κήπων στην Κεσάνη, αποσκοπεί στη χρήση τους ως συντονιστικών κέντρων για τις παρεμβάσεις της Άγκυρας στη Θράκη αλλά και ως «ταμείων», όπου δια­κριτικά καταβάλλονται οι «αμοιβές» και χρηματοδοτήσεις όσων αναλαμβάνουν την υλοποίηση των σχεδίων της γείτονος. Η Τουρκία, σημειωτέον, σχεδιάζει και επέκταση, καθώς, εκτός από το κτίριο της οδού Ιώνων και την πολυκατοικία που αποτελεί προξενική κατοικία, προγραμμα­τίζει να χτίσει και νέο κτίριο σε οικόπεδο τεσσάρων στρεμμάτων που αγόρασε στην Κομοτηνή! Την ίδια ώρα, η χώρα μας με­τρά μία λιγότερη προξενική Αρχή, καθώς ουδείς τόλμησε να ζητήσει προξενείο στην Τραπεζούντα... 

Ενδεικτικό της σημασίας που αποδίδει η Άγκυρα στο Γενικό Προξενείο Κομοτη­νής είναι οι διπλωμάτες που επιλέγονται για τη θέση αυτή, η οποία αποτελεί ταυ­τόχρονα και εφαλτήριο για διπλωματική καριέρα. 

Ο πρώην πρόξενος Μποτσαλί υπηρετεί ως πρέσβης στο Κάιρο -αν και λόγω της κρίσης έχει ανακληθεί στην Άγκυρα-, ο δε Μ. Σαρίντς, αφού πέρασε από τη Βοσνία, έγινε πρέσβης στη Μογγολία και τώρα υπηρετεί στο γραφείο του Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας, Αμπντουλάχ Γκιουλ. Μάλιστα, αναμένεται να μετατεθεί ως γενικός πρόξενος στο κρίσιμο πόστο των Ιεροσολύμων μόλις αποκατασταθούν οι σχέσεις με το Ισραήλ, ενώ στη θέση του κ. Σενέρ τους επομένους μήνες αναμένε­ται, σύμφωνα με πληροφορίες, να έρθει στην Κομοτηνή ο Αλί Ριζά Ακιντσί, ο οποί­ος τώρα υπηρετεί στην πολύ ευαίσθητη θέση του προξένου της Τουρκίας στην αυ­τόνομη περιοχή του Ναχιτσεβάν... 

«Ζωντάνεψαν» το κόμμα του Σαδίκ 

Έπειτα από σχεδόν είκοσι ένα χρόνια, όταν για τελευταία φορά υπήρξε εκλογή «ανεξάρτητου» μειονοτικού βουλευτή (Αχμέτ Σαδίκ), το τουρκικό προξενείο, σε μια αλλαγή τακτικής και «διαβάζοντας» το ρευστό πολιτικό σκηνικό, επέλεξε μια σύνθετη παρέμβαση: στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, με εξαίρεση τους δήμους όπου εκλέγονται μειονοτικοί δήμαρχοι, οι μειονοτικοί προσχωρούν στους επικρατέστερους συνδυασμούς, διαπραγ­ματευόμενοι θέσεις αντιδημάρχων ή αντι-περιφερειαρχών. 

Για τις ευρωεκλογές όμως ανασυστάθηκε το κόμμα του Σαδίκ, το περίφημο DEB, ούτως ώστε να επιχειρηθεί να σταλεί το μήνυμα ότι η μειονοτική ψήφος ελέγχεται και χειραγωγείται «κεντρικά», συνεπώς, ενόψει εθνικών εκλογών -και καθώς το πλαφόν του 3% δεν επιτρέπει την εκλογή ανεξάρτητων βουλευτών-, τα πολιτικά κόμματα θα πρέπει να διαπραγματευτούν με το «αόρατο κέντρο» προκειμένου να εξασφαλίσουν τους τρεις -υπό προϋποθέ­σεις, ακόμη και τέσσερις- βουλευτές που θα μπορούσαν να εκλεγούν από τη μειο­νότητα. 

Όταν ανετέθη το εγχείρημα στον πρώ­ην... καφετζή της «Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής», Μουσταφά Αλή Τσαβούς, τα σημαντικά πολιτικά στελέχη της μειονό­τητας παρακολουθούσαν διακριτικά την προσπάθεια. Τους τελευταίους μήνες όμως ο κ. Τσαβούς περιφερόταν στη Θράκη συνοδεύοντας είτε τον Τούρκο πρόξενο είτε τους ψευδομουφτήδες, ενώ πραγματοποίησε και πολλές εμφανίσεις στις γνω­στές οργανώσεις που χρηματοδοτούνται από το τουρκικό κράτος και λειτουργούν σε μεγάλες πόλεις (Κωνσταντινούπολη, Προύσα, Σμύρνη κ.α.) αλλά και στην Ευ­ρώπη, σύμβολο τους έχουν, δε, τη σημαία της «ανεξάρτητης ισλαμικής Θράκης». 

Τις τελευταίες εβδομάδες ήταν προφα­νής η προσπάθεια που έγινε να μην υπάρ­ξει κανένας σοβαρός μειονοτικός υποψή­φιος στις ευρωεκλογές με τη λίστα των μεγάλων κομμάτων, επομένως να περιορι­στούν οι επιλογές και η μειονοτική ψήφος να κατευθυνθεί ευκολότερα και, βέβαια, συμπαγώς στο DEB. Η περίπτωση του Ιλχάν Αχμέτ, πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας και στελέχους της ΔΗΜΑΡ, ήταν χαρακτηριστική, καθώς ο κ. Αχμέτ την τελευταία στιγμή απέρριψε την πρόταση Κουβέλη και επισκέφθηκε τον κ. Τσαβούς προκειμένου να εκφράσει την υποστήριξη αλλά και τις ευχές του για το DEB. 

Στο πλαίσιο αυτό επιβλήθηκε σε όλους τους δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους που κατέρχονται με συνδυα­σμούς που στηρίζονται είτε από το ΠΑΣΟΚ είτε από τη Νέα Δημοκρατία να προσέλ­θουν και να υποβάλουν τα διαπιστευτήριά τους στον κ. Τσαβούς, σε ένα σαφές μήνυ­μα προς όλους ως προς το ποιος κινεί τα νήματα στη μειονότητα... 

Η περίπτωση της Ρομά Σαμπιχά Σου­λεϊμάν ενόχλησε ακριβώς επειδή απείλη­σε αυτή την επιλογή του προξενείου και υπήρχε ο «κίνδυνος» δύο με τρεις χιλιάδες ψήφοι Ρομά της Ξάνθης και της Κομοτη­νής να σπάσουν τη «γραμμή» και να αμφι­σβητούν τη δυνατότητα του προξενείου να επικαλείται τον αποκλειστικό έλεγχο της μειονοτικής ψήφου. 

Πολλά ερωτήματα εγείρει και το γεγονός ότι, ενώ είχε προηγηθεί όλη αυτή η αντι­παράθεση για το θέμα της Σαμπιχά και το ρόλο του προξενείου, ο βουλευτής Ξάν­θης του ΣΥΡΙΖΑ, Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, επέλεξε να εμφανιστεί την Κυριακή συνοδεύοντας τον ψευδομουφτή Αχμέτ Μέτε και τον Τούρκο γενικό πρόξενο, Οσμάν Ιλχάν Σενέρ, σε τελετές απαγγελίας του Κορανίου σε χωριά της Ξάνθης. 

Ψευδομουφτήδες και μειονοτική εκπαίδευση 

Σημαντικό μέρος της προσπάθειας για εμπέδωση των δυνάμεων του τουρκισμού στη Θράκη εστιάζεται στο θέμα της αμφισβήτησης του νόμου για το διορισμό των ιεροδιδασκάλων, καθώς για πρώτη φορά απειλήθηκε ο έλεγχος των ψευδομουφτήδων -που εξασφάλιζαν μέσω της άφθονης χρηματοδότησης που διαθέτουν-, στους ιμάμηδες των χωριών της Θράκης και στη διδασκαλία του Κορανίου στα σχολεία. 

Η πιο σημαντική παρέμβαση όμως αφο­ρά στο εκπαιδευτικό, είτε με την προβολή του φαινομενικά αθώου αιτήματος για «δίγλωσσα νηπιαγωγεία» (αν και είναι γνωστό ότι τα νηπιαγωγεία δεν έχουν διδακτέα ύλη) είτε με την έγερση θέματος αύξησης των μειονοτικών σχολείων. 

Η Άγκυρα και οι εκπρόσωποι της στη Θράκη έχουν αντιληφθεί πολύ καλά ότι η συνέχιση της χειραγώγησης της μειονότη­τας στηρίζεται στη διατήρηση της διασπα­στικής και οπισθοδρομικής μειονοτικής εκπαίδευσης. Η μειονοτική εκπαίδευση συντηρεί την απομόνωση της μειονότη­τας, δεν προσφέρει εκπαίδευση η οποία θα εξασφαλίζει την ομαλή και ισότιμη ένταξη των παιδιών της στην ελληνική κοι­νωνία και στον παραγωγικό ιστό, ενώ δεν παράγει άλλο από είτε αγράμματους είτε υποψήφιους φοιτητές για τα τουρκικά πα­νεπιστήμια, στερώντας τόσο τη μουσουλμανική μειονότητα όσο και τη Θράκη από σημαντικό έμψυχο δυναμικό. 

Η απάντηση θα ήταν, φυσικά, η δη­μιουργία όλο και περισσότερων και πιο σύγχρονων δημόσιων σχολείων, που θα περιλάμβαναν προφανώς και τη διδα­σκαλία στη μητρική γλώσσα, αλλά το εγ­χείρημα αυτό προσκρούει όχι μόνο στην αντίδραση των «προξενικών», αλλά και σε ομάδες όπως εκείνη των καθηγητριών Δραγώνα - Φραγκουδάκη, που, μέσω του προγράμματος εκπαίδευσης μουσουλμανόπαιδων, έχουν απομυζήσει εκατο­ντάδες χιλιάδες ευρώ για ένα πρόγραμμα που στηρίζει την ύπαρξή του ακριβώς στη διατήρηση και επέκταση των αναχρονι­στικών μειονοτικών σχολείων, τα οποία καθιστούν υποχρεωτική τη βοηθητική δι­δασκαλία της ελληνικής ως σχεδόν ξένης γλώσσας... 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-30/04/2014)