ΕΝΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΚΡΑΤΟΣ

■ Τουρκία: Από τους κεμαλιστές ως το «ήπιο» Ισλάμ. 

■ Πώς σχεδίαζαν προβοκάτσια για στρατιωτική επίθεση στη Συρία. 

ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΗΛΙΑΔΗ 

Πολλαπλό προβληματισμό προκαλούν οι υποκλαπείσες συνομιλίες Τούρκων αξιωματούχων που αναρτήθηκαν στο Διαδίκτυο και συ­γκεκριμένα μεταξύ του υπουργού Εξω­τερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, του υφυ­πουργού του, Φεριντούν Σινιρλίογλου, του αρχηγού της ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, και του υπαρχηγού του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, στρατηγού Γιασάρ Γκιουλέρ, σχετικά με τα σχέδιά τους να δημιουρ­γήσουν οι ίδιοι μια αφορμή προκειμένου να δικαιολογήσουν στρατιωτική επέμβα­ση στη Συρία, κατόπιν μάλιστα σχετικής εντολής του Ερντογάν προς τούτο. 

Σε ένα πρώτο επίπεδο, οι υποκλαπείσες συνομιλίες αποκαλύπτουν ένα πρόσωπο της Τουρκίας που...
επιβεβαιώνει ακόμη και τους πλέον άσπονδους επικριτές της τουρκικής πολιτικής και του αμετάβλητου της επικρατούσης νοοτροπίας της ηγε­σίας της. Όπως προελέχθη, οι συνομιλίες των προαναφερθέντων αφορούσαν σε μια συζήτηση γύρω από το θέμα της προ­κλήσεως μιας αφορμής για επέμβαση στη Συρία κατά τον ίδιο τρόπο που εφάρμοσε ο Χίτλερ για την εισβολή στην Πολωνία. Η αφορμή αυτή θα ήταν μια υποτιθέμενη επίθεση εναντίον του τουρκικού εδάφους ή, εναλλακτικώς, εναντίον ενός μικρού τμήματος, εκτάσεως 10 εκταρίων, εντός του συριακού εδάφους, στο οποίο βρί­σκεται ο τάφος του Σάχη Σουλεϊμάν, τον οποίο φυλάσσει μικρό τιμητικό απόσπα­σμα Τούρκων στρατιωτών. 

Από τις μεγάλης εκτάσεως συνομιλίες -υπάρχουν παντού στο Διαδίκτυο- απομονώνουμε μερικά αποσπάσματα τα οποία μιλούν από μόνα τους και δείχνουν όλο τον κυνισμό με τον οποίο σχεδιάζεται μια επίθεση εναντίον μιας γειτονικής χώ­ρας, μέσω μιας προβοκάτσιας και χωρίς να υπάρχει κανένας δισταγμός, όπως λένε οι ίδιοι οι συμμετέχοντες στη σύσκεψη. 

Αχμέτ Νταβούτογλου (υπουργός Εξωτερι­κών): Ο πρωθυπουργός είπε ότι στην πα­ρούσα συγκυρία αυτή η επίθεση εναντίον του Τάφου του Σάχη Σουλεϊμάν πρέπει να ιδωθεί ως μια ευκαιρία για μας. 

Χακάν Φιντάν (αρχηγός της ΜΙΤ): Μπορώ να στείλω τέσσερα άτομα από τη Συρία [Σ.Σ.: προφανώς ελεγχόμενα από τη ΜΙΤ], εάν είναι αυτό που χρειάζεται. Τούτο θα αποτελέσει την αιτία πολέμου. Η εντολή θα είναι να πραγματοποιήσουν μια επί­θεση με ρουκέτες εναντίον της Τουρκίας. Μπορούμε επίσης να προετοιμάσουμε μια επίθεση εναντίον του Τάφου του Σάχη Σουλεϊμάν, εάν τούτο χρειασθεί. 

Στρατηγός Γιασάρ Γκιουλέρ (υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου): Αυτό θα είναι μια ανοιχτή αιτία πολέμου. Εννοώ αυτό που θα προκαλέσουμε θα είναι μία ανοιχτή αι­τία πολέμου. 

(...) Γκιουλέρ: Ο κ. Φιντάν πρέπει να λάβει επειγόντως υποστήριξη και χρειάζεται να τον βοηθήσουμε να εφοδιάσει τους αντάρ­τες με όπλα και πυρομαχικά. Πρέπει να μιλήσουμε με τον υπουργό. Τον υπουργό μας των Εσωτερικών, τον υπουργό μας της Άμυνας. Χρειάζεται να μιλήσουμε γι' αυτό και να καταλήξουμε σε μία απόφαση. 

Νταβούτογλου: Πώς βάλαμε τις Ειδικές μας Δυνάμεις να δράσουν στο Βόρειο Ιράκ; Θα έπρεπε να είχαμε κάνει το ίδιο και εκεί (Συρία). Θα έπρεπε να έχουμε εκπαιδεύσει αυτούς τους ανθρώπους. Θα έπρεπε να έχουμε στείλει δικούς μας ανθρώπους εκεί για τον σκοπό αυτό. 

Φεριντούν Σινιρλίογλου (ΥΦΥΠΕΞ): Σ΄ το είπα και τότε, για όνομα του Θεού, στρατη­γέ. Ξέρεις πώς καταφέραμε να στείλουμε μέσα τα άρματα μάχης, ήσουν εκεί. 

Γκιουλέρ: Τι εννοείτε; 

Σινιρλίογλου: Πώς νομίζετε ότι καταφέρα­με να συγκεντρώσουμε τα άρματα μάχης στο Ιράκ; Πώς καταφέραμε να βάλουμε μέσα τις Ειδικές μας Δυνάμεις, το τάγμα; Είχα ανάμειξη σε αυτά. Ας γίνω πιο σαφής, δεν υπήρχε απόφαση της κυβερνήσεως γι' αυτό. Τα καταφέραμε με μια απλή διαταγή. 

(...) Νταβούτογλου (απαντώντας στον Γκιουλέρ): Φυσικά, πάντα λέω στον πρω­θυπουργό, εν απουσία σας, το ίδιο πράγ­μα στην ακαδημαϊκή γλώσσα: Δεν μπορείς να μείνεις σε αυτά τα εδάφη χωρίς ισχυρή (στρατιωτική) δύναμη. Χωρίς πραγματική ισχύ, δεν μπορεί να υπάρξει η πολιτική της ήπιας ισχύος [Σ.Σ.: Ιδού γιατί προβαίνουν σε τέτοιους εξοπλισμούς οι Τούρκοι]. 

(...) Γκιουλέρ: Για αποφυγή συγχύσεως, χρειαζόμαστε όπλα και πυρομαχικά το 2011, το ίδιο το 2012 και το 2013 και επί­σης σήμερα. 

(...) Φιντάν: Στείλαμε εκεί περίπου 2.000 φορτηγά γεμάτα με υλικό... 

(...) Νταβούτογλου: Θα το σκεφτώ αυτό ως μια επιλογή. (...) Σχεδιάζουμε να μπού­με με άρματα μάχης. Θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι θα είμαστε σε κατάσταση πολέ­μου μετά από αυτό. 

Γκιουλέρ: Είναι πράξη πολέμου. Αυτό που πάμε να κάνουμε είναι μια ανοιχτή πράξη πολέμου. 

(...) Φιντάν: Η άποψη μου είναι ότι δύο και δύο κάνουν τέσσερα. Εννοώ ότι αυτό το πράγμα εκεί (ο Τάφος του Σάχη Σουλεϊ­μάν) δεν έχει στρατηγική σημασία για μας αλλά είναι θέμα γοήτρου για μας. Εννοώ ότι, αν είναι να πάμε σε πόλεμο, ας το σχε­διάσουμε κι ας το κάνουμε... 

(...) Φιντάν: Στρατηγέ, κοίτα, εάν χρειαζό­μαστε μια δικαιολογία, μπορώ να στείλω τέσσερις ανθρώπους στην άλλη πλευρά, να ρίξουν οκτώ ρουκέτες σε έναν άδειο χώρο στο έδαφος μας, δεν υπάρχει πρόβλημα. Μπορούμε να παράγουμε την αφορμή. Χρειαζόμαστε απλώς τη σχετική βού­ληση. Επιδεικνύουμε τη θέλησή μας για πόλεμο και μετά κάνουμε πάντα το ίδιο λάθος. Σκεπτόμαστε πάρα πολύ (!). 

Σινιρλίογλου: (...) Δεν υπάρχει διστακτικό­τητα. 

Γκιουλέρ: Δεν έχουμε δισταγμό. (...) Οι δυνάμεις μας είναι έτοιμες και περιμένουν εδώ και έναν χρόνο εκεί. Δεν είναι ένα μέ­τρο που λάβαμε χθες. 

Φιντάν: Γιατί περιμένουμε για τον Τάφο του Σάχη Σουλεϊμάν; Δεν το καταλαβαίνω. (...) Μπορούμε να επιτεθούμε εκεί [Σ.Σ.: στον Τάφο], εάν χρειάζεται. Μπορούμε να τους κάνουμε να επιτεθούν εκεί [Σ.Σ.: εννοεί τα στελέχη ή τα άτομα που ελέγχει η ΜΙΤ]. 

Σινιρλίογλου: Φυσικά και μπορούμε να τα κάνουμε αυτά. Μπορούμε να κάνουμε τα πάντα (!). 

(...) Φιντάν: Εάν μπορούμε να τα χρησιμο­ποιήσουμε αυτά, ας ορίσουμε τον χρόνο και την τοποθεσία κι ας το κάνουμε (!). (...) Αυτό που λέω είναι ότι, εάν είμαστε έτοι­μοι να το κάνουμε αυτό, θα έπρεπε να εί­χαμε λάβει τη σχετική απόφαση από τώρα. Λόγω απειλών και των ωφελημάτων. Εν­νοώ, αδυναμίες ως χώρα και στρατηγικές αποφάσεις... 

Ίδια τακτική 

Δεν χρειάζεται ειδική ανάλυση για να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι η Τουρκία του δήθεν ήπιου Ισλάμ δεν δια­φέρει σε τίποτε από την Τουρκία που προ­κάλεσε την επίθεση εναντίον της υποτι­θέμενης οικίας του Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη στα μέσα της δεκαετίας του '50, η οποία έδωσε την αφορμή για την καταστροφή της ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη, ανάλογες προβοκατόρικες ενέργειες του Ντενκτάς στην Κύπρο την ίδια δεκαετία, το στημένο περιστατικό στα Ίμια ή τις σχετικές ενέργειες, για να μην πούμε και δοκιμές, στη Θράκη. 

Οι ελληνικές υπηρεσίες και κυρίως οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν ήδη στην κατο­χή τους αδιάψευστα στοιχεία περί οργα­νώσεως εγκάθετων στη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, με τα τουρκικά σχέδια επιχειρήσεων να αναφέρονται καθαρά στη «χρήση των υποδομών που έχουν δημιουργήσει στην περιοχή» για την υποστήριξη των τουρκικών δυνάμεων ειδικών επιχειρήσεων σε περίπτωση πολέ­μου εναντίον της Ελλάδας. Το εάν οι ίδιοι θα είναι αυτοί που θα σκηνοθετήσουν και τη σχετική αιτία πολέμου ή θερμού επει­σοδίου είναι θέμα που θα αποφασίσουν οι Τούρκοι. 

Σε ένα άλλο επίπεδο, η δημοσιοποίηση των υποκλαπεισών συνομιλιών θέτει το θέμα του χρόνου στον οποίο εδόθησαν στη δημοσιότητα και του ποιος προέβη σε αυτές. Στο πρώτο ερώτημα η απάντη­ση είναι προφανής: ο επηρεασμός του αποτελέσματος των εκλογών μέσω των αποκαλύψεων της πολιτικής της Τουρκίας του Ερντογάν, όπως επίσης και οι προγε­νέστερες αποκαλύψεις, πάλι από υποκλο­πές, για τις συνομιλίες του αρχηγού της ΜΙΤ με το ΡΚΚ στο Όσλο, τη διαφθορά των τεσσάρων υπουργών του, όπως και του ίδιου και της οικογένειάς του κ.ά. 

Τότε η διαρροή στα ΜΜΕ των υποκλοπών αυτών είχε αποδοθεί στον Φετουλάχ Γκιουλέν και στα ερείσματά του στην τουρκική αστυ­νομία. Στην περίπτωση των υποκλοπών για τη Συρία, η απάντηση δεν είναι σαφής και προφανώς ούτε η ίδια. Και τούτο διότι, όπως έγινε γνωστό, η υποκλοπή των συ­νομιλιών αυτών έγινε σε χώρο στον οποίο υπήρχε παρεμβολέας (jammer) εν λει­τουργία, στοιχείο που εκφεύγει των δυνα­τοτήτων του Γκιουλέν μέσω των στελεχών που ελέγχει στην αστυνομία. 

Ο Αχμέτ Νταβούτογλου έκανε λόγο για λεπτομερή έρευνα και εξέταση με έμφαση στην τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε, χαρακτηρίζοντας την υποκλοπή ως πα­ραβίαση των μυστικών του κράτους, την οποία παρομοίωσε ως μη διαφέρουσα από μια κανονική στρατιωτική επίθεση. Και επειδή «στρατιωτικές επιθέσεις» δεν μπορούν να γίνουν από τον Γκιουλέν και τους οπαδούς του παρά μόνο από ένα κράτος, οι υποψίες φαίνεται να συγκλίνουν προς την κατεύθυνση ξένης δυνάμεως. Το ποια μπορεί να είναι αυτή δύναται να συ­ναχθεί από μια έρευνα των δυνατοτήτων διαφόρων κρατών στον συγκεκριμένο το­μέα και τα κίνητρά τους για να προβούν σε μια τέτοια ενέργεια. 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-03/04-09/04/14)