Αναδιοργάνωση χωρίς... οργάνωση

Πολλαπλασιαστής ισχύος ή δευτερεύων παράγοντας ο άνθρωπος; 

Σε απελπισία πέφτει κανείς ακούγοντας τα κατά καιρούς σχέδια που αφορούν την περί­φημη μετεξέλιξη των Ένοπλων Δυνάμεων, ώστε να μετασχηματιστούν σε έναν μικρότερου σχήματος και κόστους οργανισμό, που θα έχει με­γαλύτερες δυνατότητες. 

Στο σύνολό τους, ακόμα και οι απλές σκέψεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας μοιάζουν να... εκτι­μούν πως αυτό που χρειάζεται και αρκεί είναι να μπουν στον χάρτη σημάδια με τα ιδανικά σημεία για τα στρατόπεδα - αεροδρόμια των Ένοπλων Δυνάμεων και μετά να πέσουν τα μπετά ή, αντίστοιχα, για το Ναυτικό να τοπο­θετηθούν οι μονάδες του στόλου στα κατάλληλα σημεία του Αιγαίου και να γεμίσουν με κόσμο που μπορεί εύκο­λα να συγκεντρωθεί από υπηρεσίες ξηράς. 

Ο παράγων άνθρωπος, που σε όλες τις διαταγές παραδόσεως - παραλαβής αλλά και σε κάθε ευκαιρία για ομιλία κάθε αξιωματικού λογίζεται ως το συγκριτικό πλεονέκτημα και ο πολλαπλασιαστής ισχύος, στην πρά­ξη αποδεικνύεται πως θεωρείται δευτερεύον στοιχείο. Και όμως, από εκεί θα έπρεπε να έχει γίνει ο νέος σχεδιασμός. Τι προσωπικό έχουμε και τι προσωπικό θα έχουμε τα επόμενα χρόνια. Αριθμητικά και ποιοτικά. Τι προσφέρει ο οργανισμός των Ενόπλων Δυνάμεων για να κάμψει προβλήματα, όπως είναι τα μόνιμα παράπο­να και οι τριβές για μεταθέσεις, τοποθετήσεις κ.λπ., ώστε τα επιχειρησιακά του «γρανάζια» να λειτουργούν απρόσκοπτα; Πώς διασφαλίζεται η «παραγωγή» ενός προσωπικού που μπορεί να έχει την απαιτούμενη φυσι­κή κατάσταση; Ποια είναι τα κίνητρα για την ενίσχυση της διά βίου μάθησης και της απόκτησης «μεταφερόμενων» στο στρατιωτικό περιβάλλον δεξιοτήτων; 

Οι ελληνικές ΕΔ έχουν απασχοληθεί ελάχιστα με την «κινητροδοσία», που από μόνη της θα μπορούσε να έχει δώσει ώθηση για αλλαγή. Οι ανώτατοι αξιωματικοί κλείνουν συνήθως την κουβέντα, λέγοντας πως τα θέ­ματα αμοιβών έρχονται από «πάνω» και αριθμώντας κά­ποια ευεργετικά μέτρα για το προσωπικό, τα οποία πα­λεύουν να περάσουν, αλλά για διάφορους λόγους φτά­νουν μισά ή καθόλου στους ενδιαφερομένους. 

Τεράστιες διαφορές 

Για να αντιληφθεί κανείς το χάος που χωρίζει τις ελ­ληνικές (υφιστάμενες και σχεδιαζόμενες) ΕΔ από τον υπόλοιπο κόσμο, αρκεί να πούμε πως το ανθρωποκεν­τρικό σύστημα της Μεγάλης Βρετανίας παρέχει στις οικογένειες των στρατιωτικών δυνατότητα οικονομικής ενίσχυσης από τη μονάδα σε έκτακτες περιπτώσεις και ειδικές υπηρεσίες υποστήριξης σε όλους για τη μετάβα­ση από τη στρατιωτική ζωή στην πολιτική ζωή! Πράγμα­τα, δηλαδή, που για την Ελλάδα ανήκουν στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας και που ούτε οι ίδιοι οι στρατιωτικοί (για ευνόητους λόγους) δεν τα έχουν ζητή­σει ποτέ. 

Η ρήση που υπάρχει σε γραφείο ταξιάρχου θα έπρε­πε, λοιπόν, να ήταν η πυξίδα και στις Ελληνικές Ένο­πλες Δυνάμεις που, πριν αναδιοργανωθούν, πρέπει - καθώς όλα δείχνουν- να οργανώσουν τις προτεραιότητές τους με βάση την αρχή: «Δεν μπορείτε να περιμένετε από έναν άνθρωπο να είναι περήφανος αν τον ταπεινώ­νετε, γενναίος αν τον κακομεταχειρίζεστε, ή δυνατός αν τον συντρίβετε». 

Κώστας Αττίας 

(ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ-10/10/2015)