Μια ατζέντα γεμάτη όπλα

• Από τις συμφωνίες επί δικτατορίας και το «φλερτ» διάρκει­ας μεταξύ Παπανδρέου και Μιτεράν έως τη δυστοκία Καραμανλή - Σαρκοζί. 

Του ΛΕΩΝΙΔΑ Σ. ΜΠΛΑΒΕΡΗ 

Isblaveris@gmail.com 

Το γνωστό σύνθημα «Ελλάς - Γαλλία, συμμαχία» παραδοσιακώς εδράζεται και σε αμυντικά θέματα, τα οποία περιλήφθηκαν στην ατζέ­ντα της επισήμου επισκέψεως στην Αθήνα, χθες και προχθές, του Γάλλου προέδρου, Φρανσουά Ολάντ, και των δεκάδων επιχειρηματιών από όλο το φάσμα της βιομη­χανίας, καθώς και του πλήθους των επαφών που έγιναν σε όλα τα επίπε­δα με την ελληνική πολιτειακή, πολι­τική και επιχειρηματική ηγεσία. 

Η Γαλλία, λόγω των γεωπολιτι­κών της συμφερόντων, είχε πάντα στραμμένο το βλέμμα στην Ανατο­λή,...
με την ευρύτερη γεωγραφική έννοια του όρου, στην οποία συμπεριλαμβανόταν η Ελλάδα. Από τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, η επέτειος της οποίας γιορτάστηκε την Τρίτη, και την άφιξη της πρώτης γαλλικής στρατιωτικής αποστολής στις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι την αμυντι­κή βοήθεια του Παρισιού προς τη χώρα μας, που ξεκίνησε επί δικτα­τορίας (όλα πρέπει να λέγονται), με την απόκτηση των αρμάτων μάχης ΑΜΧ-30, των πρώτων πυραυλακάτων τύπου Combattante II, εξοπλι­σμένων με τα καλύτερα βλήματα επιφανείας-επιφανείας τύπου Exocet, η γαλλική συνεργασία συνεχίστηκε κα­νονικότατα, αλλά σε άλλη -πολιτική αυτή τη φορά- βάση: στη φιλική σχέ­ση του Κωνσταντίνου Καραμανλή με τον Γάλλο τότε πρόεδρο, Ζισκάρ ντ’ Εστέν. Μια σχέση που «σφραγίστη­κε» με την κατ’ εξαίρεση αγορά των 40 συγχρόνων για την εποχή γαλλι­κών μαχητικών αεροσκαφών Mirage F-1 CG και την απόκτηση επιπλέον αριθμού πυραυλακάτων, οι οποίες όμως ναυπηγήθηκαν στην Ελλάδα. 

Ο ΑΝΔΡΕΑΣ. Η ελληνογαλλική πολίτικη - αμυντική συνεργασία συνεχίστηκε και επί Ανδρέα Παπανδρέου με τον σοσιαλιστή Γάλλο πρόεδρο, Φρανσουά Μιτεράν - σχέση η οποία επίσης «σφραγίστηκε» με την πρώτη «αγορά του αιώνα», όταν το πρόγραμμα αποκτήσεως του νέου, τότε, μαχητικού αεροσκάφους «έσπα­σε» στα δύο για καθαρά πολιτικούς λόγους και αποκτήσαμε από τη Γαλ­λία 40 μαχητικά Mirage 2000 BGM/ EGM (καθώς και άλλα 40 αμερικα­νικά F-16 C/D Block.30), τα οποία το 1988 εντάχθηκαν στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία και εξακολου­θούν να υπηρετούν έως σήμερα. 

Η διμερής αμυντική αυτή σχέση «αναθερμάνθηκε» εκ νέου με το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού/αναβαθμίσεως των παλαιοτέρων Mirage 2000 σε επίπεδο Mirage 2000-5 Mk.2 και την απόκτηση επάκτιων συστοιχιών κατευθυνομένων βλημάτων επιφανείας-επιφανείας Exocet ΜΜ-40, κατευθυνομένων βλημάτων εδάφους-αέρος Crotale-NG, του στρατη­γικού βλήματος πλεύσεως («cruise») αέρος-εδάφους τύπου SCALP κ.λπ. Το 2008, οι «ομογάλακτοι» πολιτικώς και ανήκοντες στο Ευρωπα­ϊκό Λαϊκό Κόμμα Κώστας Καρα­μανλής και Νικολά Σαρκοζί έκαναν τα πάντα (ή τουλάχιστον το προ­σπάθησαν αρκετά) για την αναθέρμανση της σχέσεως αυτής. Αυτή τη φορά, το «κερασάκι στην τούρτα» ήταν δύο εξοπλιστικά προγράμματα, που η Γαλλία επιθυμούσε διακαώς να προωθήσει στην Ελλάδα. Πρώ­τον, η απόκτηση αριθμού σύγχρο­νων μαχητικών αεροσκαφών Rafale και, δεύτερον, η απόκτηση των γαλ­λικών (στην πραγματικότητα γαλλοϊταλικών) φρεγατών τεχνολογίας «stealth» (χαμηλού ίχνους στο ρα­ντάρ) τύπου FREMM. Ένα τρίτο, μι­κρότερου εύρους και αξίας, εξοπλιστικό πρόγραμμα (αλλά καθόλου ευκαταφρόνητο) ήταν αυτό του «δα­νεισμού» των γαλλικών αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας Atlantique 2 στην Ελλάδα. 

ΜΑΤΑΙΩΣΗ. Κανένα από τα προαναφερθέντα εξοπλιστικά προγράμμα­τα δεν προχώρησε, με αποτέλεσμα, εκτός όλων των άλλων πολιτικών/ διπλωματικών προβλημάτων που στο μεταξύ ενέσκηψαν στις ελληνογαλλικές σχέσεις, αυτές να περιέλθουν στη χειρότερη ίσως φάση τους, τουλάχιστον από το 1974 και εντεύθεν. Με όλα αυτά και σε συνδυα­σμό με την οικονομική κατάσταση της χώρας, που επιδεινώθηκε δρα­ματικά από το 2010 και μετά, κάτι που ήταν ήδη ορατό από το 2008 -με τον Κ. Καραμανλή να είχε προειδοποιήσει σχετικώς από το 2009, με αποτέλεσμα να χάσει στις εκλογές του ίδιου χρόνου από τον Γ. Παπανδρέου με το αλήστου μνήμης «Λεφτά υπάρχουν»-, οι ελληνογαλλικές σχέ­σεις στο σύνολό τους πέρασαν από την «γκρίζα» φάση τους. 

Η άνοδος στην εξουσία του σοσια­λιστή Φρανσουά Ολάντ και η πολύ καλή προσωπική χημεία του με τον Έλληνα νέο πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, μετά τη φάση του «Ολαντρέου» και την πλήρη υποστήριξη των ελληνικών θέσεων από τους Γάλλους στις κρίσιμες οικονομικές διαπραγματεύσεις της Ε.Ε. (και όχι μόνο) για το Μνημόνιο, είχαν ως αποτέλεσμα την αναθέρμανση των διμερών ελληνογαλλικών σχέσεων, που βεβαί­ως περνούν πάλι μέσα από τις «μπίζ­νες» ή αλλιώς «επενδύσεις». 

Για άλλη μια φορά, η διμερής αμυ­ντική συνεργασία αποτελεί ακρογωνιαίο, αν και όχι ευθέως διαφημιζόμενο τη φορά αυτή, λίθο αυτής της αναθερμάνσεως. Αφενός μεν επει­δή η Ελλάδα βιώνει το τρίτο και πιο σκληρό, αλλά «για πρώτη φορά αριστερό» Μνημόνιο, αφετέρου δε για­τί, εν μέσω αυτού του Μνημονίου και των περικοπών που προβλέπει σε συντάξεις, μισθούς, περίθαλψη, Παιδεία κ.λπ., θα ακουστεί εξωπραγματικό να αγοράσουμε όπλα από τη Γαλλία. Επομένως, στην ελληνική κυβέρνηση κινούνται πολύ προσεκτικώς στον τομέα αυτόν 

Στο τραπέζι τώρα και οι «συμπαραγωγές» 

Τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» ρώτησαν προ ημερών τον (γαλλοσπουδαγμένο και ομιλούντα απταίστως τη γαλλική) υπουργό Εθνι­κής Αμύνης, Πάνο Καμμένο, για το αν τα εξοπλιστικά προγράμ­ματα αποτελούσαν μέρος της ατζέντας της επισήμου επισκέψεως Ολάντ στην Αθήνα και ο υπουργός δήλωσε τα εξής: «Δεν είναι, όπως ξέρετε, θέματα του προέδρου αυτά. θα συναντη­θούμε με τον Γάλλο πρόεδρο στο δείπνο που θα παραθέσει, ενώ στις 22 (σ.σ: προχθές) θα έχουμε την κατάθεση στεφά­νου στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, θα συνοδεύεται από Γάλλους επιχειρηματίες.

Έχουμε δηλώσει ότι είμαστε στη διά­θεσή τους να συζητήσουμε από κοινού ένα project που θα βοη­θήσει στην ενδυνάμωση της δη­μόσιας, αλλά και της ιδιωτικής αμυντικής βιομηχανίας». Ασφα­λώς, αυτή η τελευταία φράση του ΥΕΘΑ αποτελεί ένα ιδανικό «emballage» (επίκαιρο λόγω... Ολάντ) για την προώθηση εξοπλιστικών προγραμμάτων, που θα περάσουν υποχρεωτικώς «μέσα» από την εγχώρια αμυ­ντική (κρατική και ιδιωτική) βι­ομηχανία. Κάτι τέτοιο, υπό μορ­φή συμπαραγωγών, οπλικών συστημάτων και εν συνεχεία διαθέσεώς τους επ’ ωφελεία της Ελλάδας ή άλλων φιλικών χω­ρών, δεν θα πρέπει να αποκλει­στεί, τουλάχιστον σε επίπεδο «κατ’ αρχάς συζητήσεων». Και ως τέτοια προγράμματα συνερ­γασιών/συμπαραγωγών μπορεί να είναι η πρόσκτηση αριθμού νέων φρεγατών (το πρόγραμ­μα είναι «ανοικτό») και ο εκ­συγχρονισμός/αναβάθμιση των υπολοίπων -περίπου 20- πα­λαιών Mirage 2000σε επίπεδο Mirage 2000-5 με απόκτηση ση­μαντικής ομοιογένειας. 

(ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ-24/10/2015)