ΣΚΟΠΙΑΝΟ-ΚΥΠΡΙΑΚΟ: ΩΡΑ ΓΙΑ ΑΠΑΓΚΙΣΤΡΩΣΗ ΑΠΟ «ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ» ΚΑΙ «ΔΙΖΩΝΙΚΗ»

■ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΦΥΛΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ. 

■ Η δρομολογούμενη «λύση» υποκρύπτει ψευδώνυμο διχοτόμησης ή, ορθότερα, τουρκοποίησης. Επιβάλλεται άμεση παρέμβαση της Αθήνας για ανάσχεση των υποχωρήσεων της Λευκωσίας. 

του Στέλιου Παπαθεμελή* 

Το πολιτικό μας σύ­στημα ανακάλυ­ψε (ξανά) την Αμερική! Οφείλει όμως να γνωρί­σει καλά την ανθρωπο­γεωγραφία της και τους κανόνες του παιχνιδιού. Κατά παράδοση, τα αμε­ρικανικά κέντρα αποφά­σεων βομβαρδίζονται από μηχανισμούς επηρεασμού (λόμπι). Σοβαρές χώρες, όπως, για παράδειγμα, η Τουρκία, λειτουργούν συστηματικά και επιστρατεύουν μονίμως ή εκτάκτως ειδι­κά Γραφεία. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, με το επιχείρημα ότι διαθέτουμε στις ΗΠΑ ισχυρή ομογένεια, θεώρησαν περιττή τη συγκρότηση τέτοιου μηχανισμού, πράγμα που αποτελεί αχίλλειο πτέρνα της εξωτε­ρικής μας πολιτικής. 

Η ομογένεια είναι δύ­ναμη που μπορεί να αξιοποιήσει ένας μηχανισμός. Δεν αποτελεί μηχανισμό η... ίδια. Ταυτόχρονα, υποτιμήθηκε η υπο­νομευτική δράση όμορων χωρών. Επί πολλά χρόνια το πανίσχυρο εβραιο-αμερικανικό λόμπι συστρατεύθηκε δραστικά με το τουρκικό και το τελευταίο με το σκοπια­νό και το αλβανικό. Άπαντες με ανθελληνι­κό προσανατολισμό. Κι εμείς, φυσικά, δεν αξιοποιήσαμε τη ρήξη Ισραήλ - Τουρκίας. 

Είναι γεγονός ότι στις ΗΠΑ ο Αλέξης Τσίπρας συνάντησε συναισθηματική θερ­μότητα. Πολιτικά όμως αποτελεί μεγάλο ερώτημα αν οι επαφές που ανέπτυξε θα έχουν ικανοποιητικά αποτελέσματα και αν θα ωθήσουν την Ελλάδα και την ελληνική οικονομία προς την έξοδο από την κρίση. Στην καθ' ημάς, πάντως, όχθη του Ατλαντι­κού αυτοί που μας δάνεισαν ειρωνεύονται την πληθωρι(στι)κή αμερικανική καλολο­γία. Ο Σόιμπλε σαρκάζει τον Λιου, δηλώνο­ντας ότι «δεν δικαιούται να ομιλεί», αφού δεν πληρώνει... 

Ο μεγάλος γλωσσολόγος και πολιτικός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι θύμισε εσχάτως τη στάση της διεθνούς κοινότητας απένα­ντι στη Γερμανία το 1929. Τότε η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών και οι Σύμμαχοι κατέληξαν ότι «δεν μπορούν να αναγκά­σουν μια χώρα να πληρώσει πάνω από τις δυνάμεις της (...) και, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, κανένα κυρίαρχο κράτος δεν μπορεί να στερηθεί την περιουσία του». Έτσι την απάλλαξαν από το χρέος της τότε και το 1953. Όμως «η ΕΕ διοικείται από τους τραπεζίτες, (...) που πιστεύουν ότι το όποιο δάνειο μπορεί να αποπληρωθεί μόνο κόβοντας τους μισθούς και τις συντάξεις». 

Ωστόσο, εκτός από τους έξω σωστούς αναγνώστες της πραγματικότητας, υπάρ­χουν ακόμη φανερές και λανθάνουσες δυ­νάμεις του ελληνισμού που τις εμπιστευό­μαστε. Την προηγούμενη εβδομάδα, κατά την πρώτη τακτική συνεδρία της Ιεράς Συ­νόδου, ο Αρχιεπίσκοπος φρόντισε να επαναλάβει τον φόβο του ότι «φαινόμενα όπως το πρόσφατο επεισόδιο με το μάθημα των Θρησκευτικών είναι η αιχμή του δόρατος» και συνέδεσε το «επεισόδιο» με τις γενικό­τερες σχέσεις Ελλάδας - ΕΕ. Στην αιχμηρή του προειδοποίηση, ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας ανέφερε χαρακτηρι­στικά στη Σύνοδο: «Εάν όμως υπάρχουν δε­σμεύσεις και σχεδιασμοί που αποσκοπούν, όπως ψιθυρίζεται ζωηρά, στην αλλοίωση της μορφής της κοινωνίας μας και, μάλιστα, στην υποτίμηση της ιστορίας και των παραδόσεών μας, στο ξεθεμελίωμα του θεσμού της οικο­γένειας και στην επιβολή της διαστροφής, στην περαιτέρω υποβάθμιση της γλώσσας μας και στην περιφρόνηση του από αιώνες πολιτισμού μας, της πατρίδος μας, των οσίων και των ιερών μας· αν όλα αυτά είναι μέσα στα "προαπαιτούμενα" (πράγμα ακατανόη­το), τότε η Ιεραρχία, ο Κλήρος, ο ευσεβής και πιστός ελληνικός λαός θα γίνουμε ανάχωμα, τείχη, οχυρά». Προσδοκούμε... 

Το δέον γενέσθαι 

Με τις ΗΠΑ μπορούν και πρέπει να γίνουν πολλά. Ο Τζον Κέρι μας έρχεται τον άλλο μήνα. Τα δείγματα γραφής του και η εξάρ­τησή του από την απεχθούς ανθελληνικότητας υφυπουργό του Βικτόρια Νούλαντ μας προβληματίζουν. Επείγει όμως ένα ενδοελληνικό ξεκαθάρισμα, όπου με γνώ­ση και επίγνωση να επαναπροσδιορίσου­με το στρατηγικά ζητούμενο σε Σκοπιανό και Κυπριακό. 

Πρέπει αμελλητί να συνειδητοποιήσουν κυβέρνηση και πολιτικός κόσμος το κα­θήκον να ακυρώσουν την πολιτικά αφελή και εθνικά επικίνδυνη προσφορά προς τα Σκόπια του «Μακεδονία με γεωγραφικό προσδιορισμό». Αυτό έχει απορριφθεί ήδη από την αντίδικο «εβδομηκοντάκις επτά» και οφείλουμε, επιτέλους, να το πετάξουμε στον Καιάδα της ιστορίας. 

Ο όρος «Μακεδονία» είναι ασφαλώς ιστο­ρικά και επιστημονικά γεωγραφικός. Για τους Σκοπιανούς όμως και, δυστυχώς, την πλειονότητα της διεθνούς κοινότητας, που ερήμην των Ελλήνων υφίσταται κατ' εξακο­λούθηση παραπληροφόρηση, μετράει ως εθνολογικός. Η συζήτηση έχει γελοιοποιη­θεί από την ώρα ιδίως που ο απειρότεχνος Νίμιτς μετατόπισε τον προσδιορισμό από το «Μακεδονία» στο... Δημοκρατία! Κυβέρνηση και αντιπολίτευση χρωστούν: 

α) Να καταγγείλουν την ενδιάμεση συμφω­νία που κατάντησε «κουρελού» εξαιτίας των συνεχών παραβιάσεών της από τα Σκόπια. 

β) Να αναδιατυπώσουν την ελληνική πρόταση, επαναφέροντάς τη στη φυσική της αφετηρία - απόφαση πολιτικών αρχη­γών και Λισαβόνας 1992: «Ονομασία χωρίς τον όρο "Μακεδονία" ή παράγωγά του». 

γ) Να αναδείξουν διεθνώς το τεράστιο ενοχοποιητικό υλικό της σκοπιανής ηγε­σίας: εθνικό δόγμα, σχολικά βιβλία, επί­σημοι λόγοι, κυβερνητικοί χάρτες όπου η μισή Ελλάδα προσαρτάται (προς το παρόν επί χάρτου) στα Σκόπια, ενώ η πρωτεύουσά τους μεταφέρεται στη... Θεσσαλονίκη (sic!). 

Στην Κύπρο καλλιεργείται μια αυταπάτη επανένωσης ερημοδικούσης της Ελλά­δος. Η «διζωνική - δικοινοτική» υποκρύ­πτει ψευδώνυμο διχοτόμησης ή, ορθότε­ρα, τουρκοποίησης. Επιβάλλεται άμεση παρέμβαση της Αθήνας για ανάσχεση των υποχωρήσεων της Λευκωσίας. 

Ο Ακιντζί, σιωπώντων αιδημόνως των Ελλήνων, συναντά τον Κέρι ως... αρχηγός κράτους. Ντε Σότο, Ντάουνερ και τώρα Άι­ντε, εξουσιοδοτημένοι εκπρόσωποι, υπο­τίθεται, του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, στην πραγματικότητα «πλασιέ» της αμερικανο-βρετανο-τουρκικής συμμαχίας, είναι οι κακοί δαίμονες της Κύπρου. Απεργάζονται «λύση» κόντρα στο δίκαιο και το ευρωπαϊ­κό κεκτημένο και προωθούν ταχεία τουρκοποίηση των ενεργειακών πόρων της Μεγαλονήσου. 

Θα πρέπει επίσης να ανακοπεί η φόρα της κυπριακής ηγεσίας. Ο παρών χρόνος αντενδείκνυται για συμφωνίες που δε­σμεύουν τις επόμενες γενιές. Ο Ερντογάν δεν εμπνέει τώρα εμπιστοσύνη σε Αμερικανο-ευρωπαίους. Το «στρατηγικό βάθος» Νταβούτογλου συνετρίβη. Εφ ω και διαρ­ρέουν ότι βλέπουν «παράθυρο ευκαιρίας» στη νέα ελληνική κυβέρνηση (Σινάν Ουλγκέν, Καθημερινή, 27/9/2015). 

Στα δύο μεγάλα εθνικά ζητήματα, το Σκο­πιανό και το Κυπριακό, αποτελεί χρέος να μην παρασυρθούν οι ημέτεροι και έφτασε η ώρα να απαγκιστρωθούν από λύσεις όπως αυτές με «γεωγραφικό προσδιορισμό» και «διζωνική ομοσπονδία» αντίστοιχα. 

* Προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης. 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-16/10-22/10/15)