ΔΙΑΒΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

►Η πίεση των «θεσμών» ευνοεί την επιθετικότητα της Άγκυρας.

►Εθνική ανεξαρτησία a la carte δεν μπορεί να υπάρξει. Ή υπάρχεις ως ανεξάρτητο κράτος ή δεν υπάρχεις.

Τη στιγμή που οι διαπραγματεύσεις με τους «θεσμούς» για το τι μέλλει γενέσθαι με την ελληνική οικονομία έχουν φτάσει ξανά σε κρίσιμο σημείο, η Τουρκία κλιμακώνει τις προκλήσεις της στο Αιγαίο με δραματικό τρόπο, θέτοντας νέα δεδομένα στη στρατηγική αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι δεν υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ των δύο αυτών εξελίξεων και πως πρόκειται απλά για σύμπτωση. Και δεν είναι μόνο ότι η Τουρκία μας βρίσκει σε μια δύσκολη στιγμή και θεωρεί ότι μπορεί να ασκήσει με ασφάλεια ακόμη και ακραίες πιέσεις, διαβρώνοντας την ελληνική εθνική κυριαρχία στο Αιγαίο, γιατί η Ελλάδα αυτή τη στιγμή δυσκολεύεται να αντιδράσει. Ούτε το ότι η «εξυγίανση» της ελληνικής οικονομίας, που επιβάλλεται από τους «εταίρους» μας φαίνεται να προϋποθέτει ακόμη περισσότερες περικοπές στις αμυντικές δαπάνες και συνεπακόλουθα θα μειώσει περαιτέρω τις μαχητικές ικανότητες του στρατεύματος σε βάθος χρόνου, τη στιγμή που η Τουρκία έχει στα σκαριά ένα υπερφιλόδοξο εξοπλιστικό πρό­γραμμα. Εκτός όλων των άλλων, είναι και το ότι δημιουργείται μια γεωπολιτική ασυμμετρία στο Αιγαίο.

Από τη μία υπάρχει η Ελλάδα, που έχει ολισθήσει σε καθεστώς μειωμένης εθνικής κυριαρχίας, και από την άλλη η Τουρκία, η οποία επιδιώκει να μεταβληθεί σε παγκόσμια δύναμη στο διαμορφούμενο πολυπολικό δι­εθνές σύστημα. Όπως είχαμε υποστηρίξει και σε προηγούμενα άρθρα στα «Επίκαιρα», η Τουρκία του μέλλοντος, ακριβώς επειδή διεκδικεί αυτό τον γεωπολιτικό ρόλο, είναι περίπου δεδομένο ότι θα επιχειρήσει να επεκτείνει τον έλεγχό της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Το γεγονός ότι στην περιοχή αυτή κυρίαρχη θέση κατέχει μέχρι στιγμής μια χώρα που τείνει να μεταβληθεί σε κράτος μειωμένης εθνικής κυριαρχίας δημιουργεί ένα κενό, το οποίο η Τουρκία είναι δεδομένο ότι θα σπεύσει να καλύψει. Κι ας μην μπει κανένας στον κόπο να υποστηρίξει ότι άλλο είναι το ένα και άλλο το άλλο.

Η γεωπολιτική ταυτότητα μιας χώρας είναι μία και ενιαία. Δεν μπορείς να είσαι υπό τον έλεγχο των «δανειστών» και ταυτοχρόνως να λειτουργείς ως κυρίαρχη χώρα έναντι της Τουρκίας. Κι αν εσύ θεωρείς ότι μπορείς να το κάνεις, οι Τούρκοι φαίνεται να μην το αντιλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο.

Φυσικά, οι τουρκικές πιέσεις θα υπήρχαν έτσι κι αλλιώς. Όμως η κατάσταση αυτή θέτει νέα ποιοτικά δεδομένα. Με άλλα λόγια, δεν μπορεί να υπάρξει εθνική ανεξαρτησία a la carte. Ή υπάρχεις ως ανεξάρτητη χώρα ή δεν υπάρχεις. Ας έχουν, λοιπόν, υπόψη τους όλοι όσοι επιμένουν στην «ευρωπαϊκή προοπτική» της Ελλάδας ότι αυτή, όπως έχει διαμορφωθεί, περιλαμβάνει ως οργανικό μέρος και την επιδείνωση των τουρκικών πιέσεων στο Αιγαίο.

Βέβαια, τα πράγματα θα ήταν ενδεχομένως διαφορετικά αν η απώλεια εθνικής κυριαρχίας συνδυαζόταν με την ουσιαστική ενίσχυση μιας πανευρωπαϊκής γεωπολιτικής ενότητας, όπως ήταν και οι αρχικές στοχεύσεις όσων οραματίστηκαν την ΕΕ. Αυτή τη στιγμή όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει και, όπως δείχνει η πορεία των πραγμάτων, ούτε πρόκειται να ισχύσει στο ορατό μέλλον. Αντιθέτως οι εξελίξεις δείχνουν ότι κινούμαστε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Άρα πρέπει να θέσουμε εκ νέου ως κυρίαρχο στρατηγικό στόχο την απόκτηση ουσιαστικής και πλήρους εθνικής κυριαρχίας έτσι ώστε να αντιμετωπίσουμε τις ολοένα και εντεινόμενες γεωπολιτικές προκλήσεις. Θα είναι σίγουρα δύσκολο, όμως αποτελεί μονό­δρομο αν οι Έλληνες θέλουν η χώρα τους συνεχίσει να υπάρχει ως συγκροτημέ­νη κρατική οντότητα τα επόμενα χρόνια.

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-06-12/05/2016)