Υπερήφανοι ως (ανθ)έλληνες!

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α) Νικόλαος Ταμουρίδης

Επίτιμος Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ

Ελλάδα, έτος 2016 μετά Χριστόν! Έτος θαυμαστόν! Έτος υ­περηφάνειας! Επιτέ­λους εμείς οι νεοέλ­ληνες νοιώθουμε υπερήφανοι! Υπερήφανοι για τα "δημοκρατι­κά" μας αισθήματα. Υπερήφανοι για τον "ανθρωπισμό" μας! Υπερήφανοι για τον "διεθνισμό" μας! Υπερήφανοι γιατί ονομάζουμε τα Σκόπια "Μακεδονία". Σιγά το πράμα!

Υπερήφανοι γιατί ουσιαστικά παραδώσαμε τα νησιά μας σε δυτικούς και ανατολικούς αλλο­εθνείς κι αλλόθρησκους! Τι κι αν χύθηκαν ποταμοί αίματος για να ελευθερωθούν; Υπερήφανοι που στο Αιγαίο και στη Θράκη αλωνίζουν οι Τούρ­κοι! Τι κι αν αποτελούν προπύρ­για του Ελληνισμού: Υπερήφανοι γιατί στα σχολειά μας επιτέλους επικρατεί αναρ­χία, βιάζεται η αγία μας γλώσ­σα, καταργούνται τα θρησκευτι­κά, οι άριστοι στιγματίζονται. Τι τη θέλουμε την εθνική παιδεία; Υπερήφανοι γιατί διώξαμε από τη χώρα το μείζον των Ελληνι­κών επιχειρήσεων. Τι κι αν η α­νεργία στη χώρα καλπάζει; Υπερήφανοι που εκατοντάδες χιλιάδες επιστήμονες νέοι μας μετανάστευσαν στο εξωτερικό για να επιζήσουν Τι πειράζει;

Το δημογραφικό μας πρόβλημα θα το λύσουν οι ξένοι! Υπερήφανοι γιατί υπογράφου­με ταπεινωτικές συμφωνίες για να πάρουμε δανεικά. Τι κι αν υ­ποθηκεύουμε το μέλλον των ε­πόμενων γενεών: Εμείς νάμαστε καλά.

Υπερήφανοι γιατί επιτέλους γκρεμίσαμε τα εθνικά μας τείχη για να περάσουν εκατοντάδες χιλιάδες ξένοι στη χώρα μας. Και επιπλέον, γιατί σε χρόνο μηδέν τους στεγάσαμε και τους σιτίζουμε. Τι πειράζει που χιλιά­δες Έλληνες κοιμούνται στο δρόμο ή κάτω απ’ τα γεφύρια και ψάχνουν στα σκουπίδια για το καθημερινό τους φαγητό; Υπερήφανοι γιατί (υποκριτικά;) δακρύσαμε, γιατί κλάψαμε για τα κακομοίρα παιδιά των δύ­στυχων προσφύγων και μετα­ναστών! Ας τους δώσουμε λοι­πόν τώρα την ελληνική ιθαγέ­νεια για να τους απαλύνουμε τον πόνο. Έτσι, σύντομα θα έ­χουμε άλλο ένα εκατομμύριο "έλληνες" στη χώρα μας! Τι πει­ράζει που αυτοί δεν θα έχουν με εμάς καμία κοινή καταγωγή, κοινή θρησκεία, κοινή ιστορία, κοινή πολιτιστική κληρονομιά, κοινά ιδεώδη, κοινά εθνικά χρώματα; Αρκεί που έδρασαν και πάλι τα ευαίσθητα ελληνορ­θόδοξα αισθήματά μας, ακούγοντας τα κλάματα των κροκοδείλων στα σύγχρονα πλυντή­ρια εγκεφάλων που μας καθη­λώνουν καθημερινά με τις ώρες στον άνετο καναπέ μας! 

Υπερήφανοι που κάνουμε ό,τι ακριβώς λένε τα πολιτικά και δημοσιογραφικά ζόμπι, που έ­ξω από τις υγρές κρυψώνες τους κελαϊδούν στα ζεστά τηλε­οπτικά παράθυρα και ο απόλυ­τος φαρισαϊσμός των ΜΜΕ αγ­γίζει το απόγειό του. 

Υπερήφανοι που υπακούσαμε στα κελεύσματα αυτών που κα­θημερινά κατηγορούμε ότι έ­χουν έρθει στη χώρα μας και υ­ποχρεώνουν τους αδύναμους πολιτικούς μας να πουλάνε ό,τι πολύτιμο έχουμε και να αποδο­μούν κάθε πυλώνα ισχύος του έθνους.

Υπερήφανοι γιατί επιτέλους χτυπάμε αυτή τη μισητή Ορθο­δοξία! Αυτός είναι ο μεγάλος ε­χθρός του συστήματος! Γι αυτό λοιπόν, τζαμιά! Τζαμιά και Μιναρέδες παντού, να εξαφανι­στούν οι εκκλησιές και τα κα­μπαναριά!

Υπερήφανοι γιατί δεν είμαστε ’οπισθοδρομικοί" ή "αναχρονι­στικοί" ή “ξενοφοβικοι". "Είμα­στε όλοι πρόσφυγες"! Είμαστε "αλληλέγγυοι"!

Τώρα πλέον είμαστε αληθινά υ­περήφανοι!

Γιατί σ’ αυτά τα χώματα, τα πο­τισμένα από αρχαία και πρό­σφατα αίματα προγόνων, ο ελ­ληνισμός χάνεται, η ορθοδοξία διαλύεται!

Τώρα πλέον, μπορούμε να θρηνή­σουμε το μέλλον της Ελλάδας. Έτσι κι αλλιώς, μάθαμε να κλαίμε...

(ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ-17/05/2016)